ارزش عمره استحبابی چیست؟
آیا برای عمره می‌توان قرض کرد؟
برای اینکه ارزش عمره استحبابی معلوم شود روایاتی را در این مورد ذکر می‌کنیم:
۱-"کسی که از شان او هر ساله حج است، سالی اگر نرفت، فرشتگان زمین به فرشتگان کوه گویند: فلانی را از دست داده ایم! او را جستجو کنید.
او را بجویند و نیابند. گویند:ای خدا! اگر مانعش دینی است آن را ادا کن. اگر مرضی است شفایش بده. اگر فقری است بی نیازش کن. اگر مانعش زندان است آزاد کن. اگر مانعش کار است بر او فراخی بده.
مردم برای خویش دعا کنند، و آنان برای اینان".
بیان امام صادق (علیه السلام ): کافی.ج ۴ صفحه ۲۶۴ رقم ۴۷ و محاسن،صفحه ۷۱ رقم ۱۴۴ درفقیه، ج ۲ صفحه ۲۱۸۴ (این روایت) راجع به عصر عرفه است.
۲- راوی گفت:"به امام گفتم:مقروضم. اگر از پول حاصل بدهی را بدهم هیچ نمی‌ماند.در این حال حج بگزارم یا بدهی را بدهم؟
گفت: حج بگزار، واز خدا بخواه که قرضت ادا کند". کافی ۴/۲۷۹،ح ۵ ؛ فقیه ۲/ ۴۳۷، ح ۲۹۰۶
۳- امام به یکی از دوستان گفت:"دوست دارم که خدا ترا هماره در حج بیند! وببیند تو به حج آماده می‌شوی". کافی ۴/۲۸۱، ح۱
۴- از بزرگان گفتند:"به امام گفتیم: مقروضیم. آیا قرض کنیم وحج بگزاریم؟
گفت: آری. بهترین راه برای ادای قرض است". فقیه ۲ /۲۲۱، ح ۲۲۳۳ ؛ تهذیب ۵ /۴۴۱،ح ۱۷۹
۵- سدیر به عقبه گفت: امام سلام رساند و گفت:"چرا حج نمی‌روی؟ قرض کن وحج برو".
۶- شخصی به امام گفت: زیاد مقروضم و عیال مندم! توان حج ندارم. دعایی بیاموز که بخوانم.
گفت: بعد از نماز واجب بگو:
اللهم صل علی محمد وآل محمد و اقض عنی دین الدنیا و دین الاخره.
"خدایا بر محمد وآل محمد صلوات (و سلام) فرست، وقرض دنیا و آخرت مرا ادا کن."
گفت: قرض دنیا را دانستم، قرض آخرت چیست؟
فرمود: حج است".
۷- از امیرالمومنین علیه السلام:"به چیزی مهم تر از حج بیت، خدا را کسی بندگی ننمود".
۸- امام بارها می‌گفت:"درمکه هر که بخوابد همچون کسی است که جای دیگر متهجد است (یا به خون خویش غلطان است".
۹-"در راه مکه هر کس بمیرد- چه رفتن،چه آمدن - از بزرگترین فزع رستاخیز در امان است".
۱۰-"حج، حقش این است که بدانی ورود به آستان خداست! وفرار از گناهان به سوی او است! در آن قبول توبه و انجام واجب است".
۱- عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ إِذَا کَانَ الرَّجُلُ مِنْ شَأْنِهِ الْحَجُّ کُلَّ سَنَةٍ ثُمَّ تَخَلَّفَ سَنَةً فَلَمْ یَخْرُجْ قَالَتِ الْمَلَایِکَةُ الَّذِینَ عَلَی الْأَرْضِ لِلَّذِینَ عَلَی الْجِبَالِ لَقَدْ فَقَدْنَا صَوْتَ فُلَانٍ فَیَقُولُونَ اطْلُبُوهُ فَیَطْلُبُونَهُ فَلَا یُصِیبُونَهُ فَیَقُولُونَ اللَّهُمَّ إِنْ کَانَ حَبَسَهُ دَیْنٌ فَأَدِّ عَنْهُ أَوْ مَرَضٌ فَاشْفِهِ أَوْ فَقْرٌ فَأَغْنِهِ أَوْ حَبْسٌ فَفَرِّجْ عَنْهُ أَوْ فِعْلٌ فَافْعَلْ بِهِ وَ النَّاسُ یَدْعُونَ لِأَنْفُسِهِمْ وَ هُمْ یَدْعُونَ لِمَنْ تَخَلَّفَ بیان امام صادق (علیه السلام ): کافی ۴ / ۲۶۴،ح ۴۷ ؛ محاسن / ۷۱، ح ۱۴۴ ؛ فقیه ۲ / ۲۱۸۴
۲- قُلْتُ لِأَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع یَکُونُ عَلَیَّ الدَّیْنُ فَیَقَعُ فِی یَدِیَ الدَّرَاهِمُ فَإِنْ وَزَّعْتُهَا بَیْنَهُمْ لَمْ یَبْقَ شَیْءٌ أَ فَأَحُجُّ بِهَا أَوْ أُوَزِّعُهَا بَیْنَ الْغُرَّامِ فَقَالَ تَحُجُّ بِهَا وَ ادْعُ اللَّهَ أَنْ یَقْضِیَ عَنَْ دَیْنَکَ کافی ۴/۲۷۹،ح ۵ ؛ فقیه ۲/ ۴۳۷، ح ۲۹۰۶
۳- قَالَ لِی جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ ع یَا عِیسَی إِنِّی أُحِبُّ أَنْ یَرَاکَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ فِیمَا بَیْنَ الْحَجِّ إِلَی الْحَجِّ وَ أَنْتَ تَتَهَیَّأُ لِلْحَجِّ کافی ۴/۲۸۱، ح۱
۴- وَ سُیِلَ الصَّادِقُ ع عَنْ رَجُلٍ ذِی دَیْنٍ یَسْتَدِینُ وَ یَحُجُّ فَقَالَ نَعَمْ هُوَ أَقْضَی لِلدَّیْنِ فقیه ۲ /۲۲۱، ح ۲۲۳۳ ؛ تهذیب ۵ /۴۴۱،ح ۱۷۹
۵- قَالَ جَاءَنِی سَدِیرٌ الصَّیْرَفِیُّ فَقَالَ إِنَّ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع یَقْرَأُ عَلَیْکَ السَّلَامَ وَ یَقُولُ لَکَ مَا لَکَ لَا تَحُجُّ اسْتَقْرِضْ وَ حُجَّ تهذیب ۵ / ۴۴۱،ح ۱۸۰، باب ۲۶ ؛ استبصار ۲ / ۳۲۹،ح ۲،باب ۲۲۷
۶- قال قلت لأبی عبد الله ع إن علی دینا کثیرا و لی عیال و لا أقدر علی الحج فعلمنی دعاء أدعو به فقال قل فی دبر کل صلاة مکتوبة اللهم صل علی محمد و آل محمد و اقض عنی دین الدنیا و دین الآخرة فقلت له أما دین الدنیا فقد عرفته فما دین الآخرة فقال دین الآخرة الحج معانی الاخبار /۱۷۵
۷- عن امیر المومنین (علیه السلام): ما عبد الله بشیء أشد من المشی إلی بیته خصال خصال/ ۶۳۰،حدیث اربعمایه
۸- وَ النَّایِمُ بِمَکَّةَ کَالْمُتَهَجِّدِ فِی الْبُلْدَانِ وَ السَّاجِدُ بِمَکَّةَ کَالْمُتَشَحِّطِ بِدَمِهِ فِی سَبِیلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ قیه ۲ / ۲۲۸،ح ۲۲۶۱ و ۲۲۶۲ ؛ محاسن برقی ۱/ ۶۸، ح ۱۳۳ و۱۳۲
۹- وَ مَنْ مَاتَ فِی طَرِیقِ مَکَّةَ ذَاهِباً أَوْ جَایِیاً أَمِنَ مِنَ الْفَزَعِ الْأَکْبَرِ یَوْمَ الْقِیَامَةِ کافی ۴ / ۲۶۳،ح ۴۵ ؛ فقیه ۲ / ۲۲۹،ح ۲۲۶۹
۱۰- حَقُّ الْحَجِّ أَنْ تَعْلَمَ أَنَّهُ وِفَادَةٌ إِلَی رَبِّکَ وَ فِرَارٌ إِلَیْهِ مِنْ ذُنُوبِکَ وَ فِیهِ قَبُولُ تَوْبَتِکَ وَ قَضَاءُ الْفَرْضِ الَّذِی أَوْجَبَهُ اللَّهُ تَعَالَی عَلَیْکَ فقیه ۲ / ۶۲۰، رساله حقوق
برگرفته از نوشته قدرت الله شاهمرادی
آمرزش در روز عرفه
۱- آخرین سخن امام صادق علیه السلام به هنگام رفتن از عرفات این بود:"خدایا! به تو پناه می‌آورم از این که ستم کنم یا تحت ستم باشم، یا قطع رحم کنم، یا همسایه بیازارم".)کافی ۴ / ۴۶۷،ح ۳)
۲- راوی گفت:"به امام صادق علیه السلام گفتم: کدامیک از اهل عرفات (حاضرین در عرفات)، جرمش بیشتر است؟
فرمود: کسی که از عرفات برگردد و گمان کند که آمرزیده نشده است". الغایات، جعفر بن احمد قمی /۸۴ ؛ و نظیرش در دعائم الاسلام ۱/ ۳۲۰ ؛ جعفریات / ۶۵.
۳- هر که عرفه را درک کند و در سه چیز سالم باشد گناهانش را بیامرزند، گر چه همچون کف دریا باشد! اولا: جز به حق گوش ندهد. ثانیا: چشمانش جز حلال نبیند. ثالثا: زبانش جز به حق گویا نشود. مستدرک الوسایل ۱۰/ ۴۴ (به نقل از درر اللآلی، ابن ابی جمهور ۱/ ۱۹).
۴- از امام صادق و امام کاظم و امام رضا علیهم السلام نقل شده است که فرمودند: روز عرفه هر که قبر حسین را زیارت کند، خدا او را شادمان باز گرداند. فقیه ۲/ ۵۸۰،ح ۳۱۷۰ ؛ کامل الزیارات /۱۷۰، ح ۲، باب ۷۰ ؛ ثواب الاعمال، صدوق /۱۱۵،ح ۲۶.
