چهل حدیث گهربار از حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم
قال رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم
۱. لاتُضَیِّعُوا صَلوتَکُمْ، فَإنَّ مَنْ ضَیَّعَ صَلوتَهُ، حُشِرَ مَعَ قارُونَ وَ هامانَ، وَ کانَ حَقّاً عَلیِ اللّهِ انْ یُدْخِلَهُ النّارَ مَعَ الْمُنافِقینَ. نماز را سبک و ناچیز مشمارید، هر کس نسبت به نمازش بی اعتنا باشد و آنرا سبک و ضایع گرداند همنشین قارون و هامان خواهد گشت و حقّ خداوند است که او را همراه منافقین در آتش داخل نماید. (وسایل الشّیعة: ج ۴، ص ۳۰، ح ۴۴۳۱.)
۲. مَنْ مَشی إلی مَسْجِدٍ مِنْ مَساجِدِ اللّهِ، فَلَهُ بِکُّلِ خُطْوَةٍ خَطاها حَتّی یَرْجِعَ إلی مَنْزِلِهِ، عَشْرُ حَسَناتٍ، وَ مَحی عَنْهُ عَشْرُ سَیِّیاتٍ، وَ رَفَعَ لَهُ عَشْرُ دَرَجاتٍ. (عقاب الا عمال: ص ۳۴۳، س ۱۴، وسایل الشّیعة: ج ۵، ص ۲۰۱، ح ۶۳۲۸.) هر کس قدمی به سوی یکی از مساجد خداوند بردارد، برای هر قدم ثواب ده حسنه می‌باشد تا برگردد به منزل خود، و ده خطا از لغزش‌هایش پاک می‌شود، همچنین در پیشگاه خداوند ده درجه ترفیع می‌یابد.
۳. اَلْجُلُوسُ فِی الْمَسْجِدِ لاِنْتِظارِ الصَّلوةِ عِبادَةٌ مالَمْ یَحْدُثْ، قیلَ: یا رَسُولَ اللّهِ وَ مَا الْحَدَثُ؟ قالَ: الْغِیْبَةُ نشستن در مسجد جهت انتظار وقت نماز عبادت است تا موقعی که حَدَثی از او صادر نگردد. سؤ ال شد: یا رسول اللّه، منظور از حدث چیست؟ فرمود: غیبت و پشت سر دیگران سخن گفتن. (وسایل الشّیعة: ج ۴، ص ۱۱۶، ح ۴۶۶۵.)
۴.... بَیْنَما رَسُولُ اللّهِ صَلَّی اللّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ جا لِسٌ فِی الْمَسْجِدِ، إ ذْدَخَلَ رَجُلٌ فَقامَ یُصَلّی، فَلَمْ یُتِمَّ رُکُوعَهُ وَ لاسُجُودَهُ، فَقالَ: نَقَرَ کَنَقْرِ الْغُرابِ، لَیِنْ ماتَ هذا وَ هکَذا صَلوتُهُ لَیَمُوتُنَّ عَلی غَیْرِ دینی. رسول خدا صلّی اللّه علیه و آله در مسجد نشسته بود که شخصی وارد شد و مشغول نماز گشت و رکوع و سجودش را کامل انجام نداد و عجله و شتاب کرد. حضرت فرمود: کار این شخص همانند کلاغی است که منقار بر زمین می‌زند، اگر با این حالت از دنیا برود بر دین من نمرده است. (وسایل الشّیعة: ج ۴، ص ۳۱، ح ۴۴۳۴.)
۵. یا اباذَر، اَلدُّنْیا سِجْنُ الْمُؤْمِن وَ جَنَّةُ الْکافِرِ، وَ ما اصْبَحَ فیها مُؤْمِنٌ إلاّ وَ هُوَ حَزینٌ، وَ کَیْفَ لایَحْزُنُ الْمُؤْمِنُ وَ قَدْ اوَعَدَهُ اللّهُ انَّهُ وارِدٌ جَهَنَّمَ. ای ابوذر، دنیا زندان مؤ من و بهشت کافران است، مؤ من همیشه محزون و غمگین می‌باشد، چرا چنین نباشد و حال آن که خداوند به او - در مقابل گناهان و خطاهایش - وعده مجازات و دخول جهنّم را داده است. (امالی طوسی: ج ۲، ص ۱۴۲، بحارالا نوار: ج ۷۴، ص ۸۰، ح ۳.)
۶. شَرُّالنّاسِ مَنْ باعَ آخِرَتَهُ بِدُنْیاهُ، وَ شَرُّ مِنْ ذلِکَ مَنْ باعَ آخِرَتَهُ بِدُنْیا غَیْرِهِ. فرمود: بدترین افراد کسی است که آخرت خود را به دنیایش بفروشد و بدتر از او آن کسی خواهد بود که آخرت خود را برای دنیای دیگری بفروشد. (من لا یحضره الفقیه: ج ۴، ص ۳۵۳، ح ۵۷۶۲ چاپ جامعه مدرّسین.)
۷. قالَ صلّی اللّه علیه و آله: ثَلاثَةٌ اخافُهُنَّ عَلی اُمتَّی: الضَّلالَةُ بَعْدَ الْمَعْرِفَةِ، وَ مُضِلاّتُ الْفِتَنِ، وَ شَهْوَةُ الْبَطْنِ وَ الْفَرْجِ. سه چیز است که از آن ها برای امّت خود احساس خطر می‌کنم:
۱- گمراهی، بعد از آن که هدایت و معرفت پیدا کرده باشند.
۲- گمراهی ها و لغزش‌های به وجود آمده از فتنه ها.
۳- مشتهیات شکم، و آرزوهای نفسانی و شهوت پرستی. (امالی طوسی: ج ۱، ص ۱۵۸، بحارالا نوار: ج ۱۰، ص ۳۶۸، ح ۱۵.)
۸. عَدلُ ساعَةٍ خَیرٌ مِن عِبادَةِ سَبعینَ سَنَةً قِیامِ لَیلِها وَ صِیامِ نَهارِها ساعتی عدالت بهتر از هفتاد سال عبادت است که شبهایش به نماز و روزهایش به روزه بگذرد. (مشکاةالأنوار، ص ۵۴۴)
۹. مَن أرادَ اللّهُ بِهِ خَیرا رَزَقَهُ اللّهُ خَلیلاً صالحِا هر کس که خداوند برای او خیر بخواهد، دوستی شایسته نصیب وی خواهد نمود. (نهج الفصاحه، ح ۳۰۶۴)
۱۰. إنَّ أَعظَمَ النّاسِ مَنزِلَةً عِندَاللّهِ یومَ القیامَةِ أَمشاهُم فی أَرضِهِ بِالنَّصیحَةِ لِخَلقِهِ بلند مرتبه ترین مردم نزد خداوند در روز قیامت کسی است که در روی زمین بیشتر در خیرخواهی و ارشاد مردم قدم بردارد. (کافی، جلد ۲، ص ۲۰۸ صفحه ۵)
۱۱. المُؤمِنُ دَعِبٌ لَعِبٌ، وَالمُنافِقُ قَطِبٌ غَضِبٌ مؤمن شوخ و شنگ است، و منافق اخمو و عصبانی. (تحف العقول، ص ۴۹)
۱۲. إنَّما سُمِّیت ابنَتی فاطِمَةُ لأنَّ اللَّهَعزّ و عجل فَطَمَها وفَطَمَ مَن أحَبَّها مِنَ النَّار دخترم به این دلیل فاطمه نامیده شده است که خداوند عزّ و جل او و دوستدارانش را از آتش دوزخ به دور داشته است. (بحارالانوار، ج۴۰۳، باب۲، ص ۱۰)
۱۳. المَهدِی مِن عِترَتی مِن وُلدِ فاطِمَةَ مهدی (عج) از عترت من و از فرزندان فاطمه است. (بحار الأنوار، ج۳۸، ص۴۴)
۱۴. أَمَرَنی رَبّی بِمُداراةِ النّاسِ کَما أَمَرَنی بِأَداءِ الفَرایِضِ. پروردگارم، همان گونه که مرا به انجام واجبات فرمان داده، به مدارا کردن با مردم نیز فرمان داده است. (کافی، ج ۲، ص ۱۱۷، ح ۴.) ۱۵. القَنَاعَةُ مَالٌ لا یَنفَدُ. قناعت مالی است که تمام شدنی نیست. (جهاد با نفس، ح ۲۹۹)
۱۶. اِنَّ اَسرَعَ الخَیرِ ثَوابا البِرُّ وَ اِنَّ اَسرَعَ الشَّرِّ عِقابا البَغیُ پاداش نیکوکاری زودتر از هر کار خوب دیگری می‌رسد و کیفر ستم و تجاوز زودتر از هر کار بد دیگری گریبان میگیرد. (خصال، ص ۱۱۰، ح ۸۱)
۱۷. نیةُ المُؤمِنِ خَیرٌ مِن عَمَلِهِ وَ نیةُ الکافِرِ شَرُّ مِن عَمَلِهِ وَ کُلُّ عامِلٍ یعمَلُ عَلی نیتِهِ نیت مؤمن بهتر از عمل او، و نیت کافر بدتر از عمل اوست و هر کس مطابق نیت خود عمل میکند. (کافی، ج ۲، ص ۸۴، ح ۲)
۱۸. إذا أرَدتَ أن یُثرِی اللهُ ما لَکَ فَزَکِّهِ. هر گاه خواستی که خداوند دارایی تو را زیاد کند، زکات آن را بپرداز. (بحار‌الأنوار، ج۹۶، ص۲۳)
۱۹. إنَّ اللّهَ تَعالی یعرِضُ عَلی عَبدِهِ فی کُلِّ یومٍ نَصیحَةً فَإن هُوَ قَبِلَها سَعِدَ و إن تَرَکَها شَقیَ. خداوند متعال، به بندهاش در هر روز نصیحتی عرضه میکند، که اگر بپذیرد، خوشبخت و اگر نپذیرد، بدبخت می‌شود. (کنز العمّال، ح ۱۰۲۵۰)
۲۰. مَن أَرادَ تُستَجابُ دَعوَتُهُ وَأَن تُکشَفَ کُربَتُهُ فَلیفَرِّج عَن مُعسِرٍ هر کس میخواهد دعایش مستجاب و اندوهش برطرف شود، به تنگدست مهلت دهد. (کنزالعمال، ج ۶، ص ۲۱۵، ح ۱۵۳۹۸)
۲۱. مَن أخلَصَ لِلّهِ أربَعینَ صَباحا ظَهَرَت ینابیعُ الحِکمَةِ مِن قَلبِهِ عَلی لِسانِهِ. هر کس چهل روز خود را برای خدا خالص کند چشمههای حکمت از قلب وی بر زبانش جاری می‌شود. (نهج الفصاحه، ح ۲۸۳۶)
۲۲. آیة المنافق ثلاث: اذا حدث کذب و اذا وعد اخلف و اذا اؤتمن خان نشان منافق سه چیز است:
۱ - سخن به دروغ بگوید.
۲ - از وعده تخلف کند.
۳ - در امانت خیانت نماید. (صحیح مسلم، کتاب الایمان، ح ۸۹ )
۲۳. شرُّ النّاس یَومَ القِیامَةِ الذَّینَ یُکرمُونَ اتِّقَاءَ شَرِّهِم بدترین مردم در روز قیامت کسانی هستند که(در این دنیا) از ترس شرّشان مورد اکرام و احترام واقع می‌شوند. (جهاد با نفس، ح ۶۷۳)
۲۴. من لم تنهه صلاته عن الفحشاء و المنکر لم تزده من الله الا بعدا هر کس که نمازش او را از فحشاء و منکر باز ندارد، هیچ بهره ای از نماز جز دوری از خدا حاصل نکرده است. (بحار الانوار، ج,۸۲ ص.۱۹۸ شهاب الاخبار، ص ۲۱۵)
۲۵. خَیرُ ما اُعْطیَ الرَّجُلُ الْمُؤْمِنُ خُلْقٌ حَسَنٌ وَ شَرُّ ما اُعْطِیَ الرَّجُلُ قَلْبُ سوءٍ فی صورَةٍ حَسَنَةٍ بهترین چیزی که به مؤمن داده شده خوش اخلاقی و بدترین چیزی که به انسان داده شده دلی بد در چهرهای زیباست. (کنزالعمّال، ح ۵۱۷۰)
۲۶. مَن رُزِقَ تُقیً فَقَد رُزِقَ خَیرَ الدُّنیا وَ الآخِرَةِ هر کس تقوا روزی اش شود، خیر دنیا و آخرت روزی او شده است. (نهج الفصاحه، ح ۳۰۱۵)
۲۷. ان أشقی الاشقیاء من اجتمع علیه فقر الدنیا وعذاب الاخرة بدبختترین بدبختان کسی است که فقر دنیا و عذاب آخرت را با هم دارد. (کنز العمال، ج ۶، ص ۴۷۰، ح ۱۶۵۹۳)
۲۸. مَثَلُ أهْلِ بَیْتی کَمَثَلِ سَفینَهِ نوحٍ مَنْ رَکِبَها فَقَدْ نَجی وَ مَنْ تَخَلَّفَ عَنْها فَقَد هَلَکَی اهل بیت من چون کشتی نوح‌اند؛ هر که بر آن نشیند نجات یابد و آنکه از آن تخلف کند هلاک گرددی (عیون الاخبار، ج ۱، ص۲۱۱)
۲۹. أرکانُ الکُفر أربَعَةٌ الرَّغبَةُ وَ الرَّهبَةُ وَ السَّخَطُ وَ الغَضَبُی پایه‌های کفر چهار چیز است: میل و خواهش، ترس و بیم، ناخشنودی و خشمی (جهاد با نفس، ح ۴۷۵) ۳۰. حُسنُ البِشْرِ یَذهَبُ بِالسَّخِیمَةِی خوش‌رویی کینه را از بین می‌بردی (کافی، ج۲، ص ۱۰۳)
۳۱. طوُبیَ لِمَن أنفَقَ الْفَضلَ مِن مالِهِ و أمْسَکَ الْفَضلَ مِن قَولِهِی خوشا آنکه زیادی دارایی‌اش را انفاق کند و زبانش را از زیاده‌گویی نگه‌دارد (کافی، ج۲، ص ۱۴۴)
۳۲. ما أعَزَّّّّ اللهُ بجَهل قَطُّ وَ لا أذَلَّ بحِلم قَطُّی هرگز خداوند کسی را به خاطر نادانی اش عزیز نگردانده و کسی را خاطر بردباری اش ذلیل و خوار نکرده استی (جهاد با نفس، ح ۲۶۰)
۳۳. مَن أحَبَّ دُنیاهُ أضَرَّ باِخِرَتهی هر کس دنیایش را دوست داشته باشد به آخرت خود زیان می‌رساندی (جهاد با نفس، ح ۶۰۹)
۳۴. أفضَلُ الإیمانِ أنْ تَعلَمَ أنَّ اللهَ مَعَکَ حَیثُ ما کُنتَی برترین ایمان آن است که بدانی خداوند همه جا با توستی (کنزل العمال، ۶۶)
۳۵. مِلاکُ العَمَلِ خَواتیمُهُی ملاک [ارزیابی] کارها، پایان آن‌هاستی (اختصاص، ص ۳۴۳)
۳۶. تَمامُ البِرِّ أنْ تَعمَلَ فِی السِّرِّ عَمَلَ العَلانِیَةِی کمال نیکوکاری آن است که در نهان همان‌گونه رفتار کنی، که در آشکارا (کنزل العمال، ۵۲۶۵) ۳۷
. لَیسَ مِنَّا مَن یُحَقِّرُ الأمانَةَ حتّی یَستَهلِکَها إذَا اسْتَودَعَهای از ما نیست کسی که امانت را بدان اندازه بی‌اهمیت شمرد که هرگاه امانتی به او بسپرند، آن را ضایع گرداندی (بحار الأنوار، ج ۷۱، ص ۱۷۲)
۳۸. لِکُل دَاءٍ دَواءُ وَ دَواءُ الذُّنُوبِ الاِستِغفَارُی هر دردی دوایی دارد و دوای گناهان استغفار کردن استی (جهاد با نفس، ح ۷۸۴)
۳۹. ابن آدم اذا اصبحت معافی فی بدنک آمنا فی سربک عندک قوت یومک فعلی الدنیاالعفاء فرزند آدم وقتی تن تو سالم است و خاطرت آسوده است و قوت یک روز خویش راداری، جهانگر مباش. (کنز العمال، ج ۳، ص ۷۸۲)
۴۰. إنَّ اللهَ تَعَالَی جَمِیلٌ یُحِبُّ الْجَمَالَ خداوند متعال زیباست و زیبایی را دوست داردی (کنز العمال، ح۱۷۱۶۶) ۴۱. الایمانُ مَعرفَهٌ بالقَلبِ وَ قَولٌ باللِّسانِ وَ عَمَلٌ بالاَرکانِی ایمان عبارت است از شناخت قلبی، گفتار زبانی و کردار با اعضا و جوارحی (میزان الحکمه، ج ۱، ص ۳۰۱)
پایگاه خبری -تحلیلی اهل البیت (ابنا)
