تله تصویری از زندگی خلیفه دوم...
جناب عمربن‌خطاب از زمان جاهلیت شرب خمر داشته و با وجود این که آیات الهی در موضوع نهی از شرب مسکرات - به نقل‌هایی - در شأن وی نازل می‌گردد و با وجود این که وی علنا اعلام می‌کند که این پایان نوشیدن اوست (۱)... با این حال او نمی‌تواند این عادت دیرینه خود را ترک کند
و آن‌چه بسیار گزارش شده اهتمام بی‌نظیرش به نوشیدن مسکرات است (۲)که حتّی پیمانه لحظات احتضار او را نیز پر می‌کند و به نقل‌های تاریخی نبیذ همان نوشیدنی است که جناب خلیفه در بستر مرگ آن را می‌طلبد و می‌نوشد تا آن‌جا که از محل جراحت‌اش سرریز می‌شود (۳)...
این زاویه‌ای بسیار بسته از زندگی فردی است که دوّمین خلیفه مسلمین پس از رسول خداست. از همین زاویه آیا او با کسی که در دامان رسول خدا صلّی الله علیه و آله پرورش یافته و خود را به نجاسات دوران جاهلی هرگز و هرگز نیالوده، می‌تواند برابری کند؟
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
۱ـ سنن النسایی - النسایی - ج ۸ - ص ۲۸۶ – ۲۸۷و سنن الترمذی - الترمذی - ج ۴ - ص ۳۱۹ – ۳۲۰، ح۵۰۴۲، مسند احمد - الإمام احمد بن حنبل - ج ۱ - ص ۵۳
قال أنبأنا الإمام أبو عبد الرحمن أحمد بن شعیب النسایی رحمه الله تعالی قال أنبأنا أبو داود قال حدثنا عبید الله ابن موسی قال أنبأنا إسراییل عن أبی إسحاق عن أبی میسرة عن عمر رضی الله عنه قال لما نزل تحریم الخمر قال عمر اللهم بین لنا فی الخمر بیانا شافیا فنزلت الآیة التی فی البقرة ‹ صفحه ۲۸۷ › فدعی عمر فقریت علیه فقال عمر اللهم بین لنا فی الخمر بیانا شافیا فنزلت الآیة التی فی النساء یا أیها الذین آمنوا لا تقربوا الصلاة وأنتم سکاری فکان منادی رسول الله صلی الله علیه وسلم إذا أقام الصلاة نادی لا تقربوا الصلاة وأنتم سکاری فدعی عمر فقریت علیه فقال اللهم بین لنا فی الخمر بیانا شافیا فنزلت الآیة التی فی المایدة فدعی عمر فقریت علیه فلما بلغ فهل أنتم منتهون قال عمر رضی الله عنه انتهینا انتهینا
۲ـ المصنف - ابن أبی شیبة الکوفی - ج ۶ - ص ۵۰۲
(۲) حدثنا أبو بکر قال حدثنا ابن مسهر عن الشیبانی عن حسان بن مخارق قال: بلغنی أن عمر بن الخطاب سایر رجلا فی سفر وکان صایما، فلما أفطر أهوی إلی قربة لعمر معلقة فیها نبیذ قد خضخضها البعیر، فشرب منها فسکر، فضربه عمر الحد، فقال له: إنما شربت من قربتک، فقال له عمر: إنما جلدناک لسکرک.
کتاب الموطأ - الإمام مالک - ج ۲ - ص ۸۹۴
۲۱ - وحدثنی عن مالک، عن یحیی بن سعید، عن عبد الرحمن بن القاسم، أن أسلم مولی عمر بن الخطاب أخبره، أنه زار عبد الله بن عیاش المخزومی فرأی عنده نبیذا وهو بطریق مکة. فقال له أسلم: إن هذا الشراب یحبه عمر بن الخطاب. فحمل عبد الله بن عیاش قدحا عظیما. فجاء به إلی عمر بن الخطاب فوضعه فی یدیه. فقربه عمر إلی فیه ثم رفع رأسه. فقال عمر: إن هذا لشراب طیب. فشرب منه. ثم ناوله رجلا عن یمینه. فلما أدبر عبد الله، ناداه عمر بن الخطاب فقال: أأنت القایل لمکة خیر من المدینة؟ فقال عبد الله: فقلت هی حرم الله وأمنه وفیها بیته. فقال عمر: لا أقول فی بیت الله ولا فی حرمه شییا. ثم قال عمر: أأنت القایل لمکة خیر من المدینة؟ قال: فقلت هی حرم الله وأمنه وفیها بیته. فقال عمر: لا أقول فی حرم الله ولا فی بیته شییا. ثم انصرف.
۳ـ الطبقات الکبری - محمد بن سعد - ج ۳ - ص ۳۵۴، تاریخ مدینة دمشق - ابن عساکر - ج ۴۴ - ص ۴۳۰
قال أخبرنا محمد بن عبید والفضل بن دکین قالا أخبرنا هارون ابن أبی إبراهیم عن عبد الله بن عبید بن عمیر أن عمر بن الخطاب لما طعن قال له الناس یا أمیر المؤمنین لو شربت شربة فقال أسقونی نبیذا وکان من أحب الشراب إلیه قال فخرج النبیذ من جرحه مع صدید الدم
