مولی محسن فیض کاشانی گوید: در کتاب عیون اخبار الرضا از آن حضرت درباره این آیه وارد است که فرمود: خداوند ما را بدین ویژگی مخصوص داشت. زیرا ما را به همراه امت به نماز امر فرمود، سپس به طور خصوص نیز مورد خطاب قرار داد. از این رو رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم پس از نزول این آیه مدت نه ماه هر روز هنگام هر نماز پنج بار به در خانه علی و فاطمه - علیهما السلام - میرفت و میگفت: نماز! خدایتان رحمت کند. و خداوند هیچ یک از فرزندان پیامبران را به مانند این کرامتی که در حق ما فرموده و ما را در میان خاندان همه آنان بدین ویژگی مخصوص ساخته گرامی نداشتهاست.(تفسیر صافی ۳ / ۳۳۷.)
فیض کاشانی در تفسیرش از کتاب احتجاج روایت میکند که: مردی از علیبن ابیطالب علیه السلام از برترین مناقبش پرسید، حضرت این آیه را خواند و فرمود: منظور از مَن عنده علمالکتاب من هستم.(تفسیر صافی ۳ / ۷۷.)
مضمون این روایات در معرفی این دو شخص را علّامه فیض کاشانی - رحمه الله - از امیرمؤمنان امام باقر و امام صادق و امام کاظم و امام رضا - علیهم السلام - روایت کردهاست.(تفسیر صافی ۲ / ۴۳۷.)
فیض کاشانی - رحمه الله - گوید: امیرمؤمنان علیه السلام فرمود: “هر کتابی را برگزیدهای است، و برگزیده این کتاب حروف تهجّی است”. و از اسرار غریب در این مقطّعات آن است که آنها پس از ترکیب و حذف مکررات این جمله را تشکیل میدهد: عَلی صراطُ حَقٍّ نُمْسِکُهُ، یا: صِراطُ عَلی حَقٌّ نُمْسِکُهُ “علی راه حق است، یا: راه علی حق است که ما آن را نگاه میداریم”.(تفسیر صافی ۱ / ۷۸. اهل سنّت گویند از ترکیب این حروف پس از حذف مکررات آن این جمله نیز به دست میآید: صَحِّ طریقَکَ مَعَالسُّنَّة “راهت را با همراهی سنّت درست کن”. در پاسخ گفته میشود: گر چه این جمله درست است اگر مراد از سنّت سنّتی باشد که از طریق معصوم رسیده باشد، ولی به این ترکیب ایرادی وارد است و آن این که: حرف آخر “السّنّة” تاء است نه هاء، از این رو با حروف مقطعه تطبیق ندارد.(م))
و نیز فرمود: من با رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم و خاندانم بر سر حوض قرار داریم، پس هر که خواستار ماست باید گفتار ما را بگیرد و مانند ما عمل کند، زیرا هر خاندانی برگزیدهای دارد و ما را نیز برگزیدگانی است، و ما را شفاعتی است و دوستان ما را نیز شفاعتی است، پس برای دیدار ما بر سر حوض با هم رقابت کنید، که ما دشمنانمان را از آن میرانیم و دوستان و اولیای خود را از آن سیراب میکنیم؛ هر که جرعهای از آن بنوشد هرگز تشنه نخواهد شد؛ دو نهر از بهشت در حوض ما سرازیر میشود، یکی از تسنیم و دیگری از آب زلال و گوارا، بر لبه آن زعفران روییده و سنگریزهاش لؤلؤ است و آن کوثر نام دارد.(تفسیر صافی ۵ / ۳۰۱.)
//
سایت فطرت
