چرا شیعه میگوید امام رضا شیر پرده را زنده کرد ؟
توضیح:در بخش نودم دعای جوشن کبیر چنین آمده است: « یا من لا یخلق الخلق الا هو: ای کسی که غیر از او موجودات را خلق نمی‌کند. » پس چگونه شیعه عقیده دارد که مثلا امام رضا شیر را خلق کردند؟
پاسخ ۱: « خلق » به معنای مورد استشهاد مستشکل نیست.ممکن است مراد از کلمه ی « الخلق » تمام خلایق در مقابل خالق باشد یعنی این واژه همه ی مخلوقات را در برگیرد و در این صورت واضح است که خلق کردن تمام ما سوی الله منحصر است در پروردگار.
پاسخ ۲: منظور از « خلق », نوع خاصی از خلقت می‌باشد.ممکن است مراد از خلق کردن, خلق (خلق از هیچ چیز که خلق اختراعی و ابداعی گفته می‌شود) باشد. خداوند مخلوقات را از چیزی نیافریده است در صورتی که غیر خدا اگر هم خلق کند چیزی را از چیزی دیگر خلق می‌کند. چنان که امام صادق ـ علیه السلام - می‌فرماید: « لا یکون الشیء لا من شیء الا الله یعنی غیر از پروردگار چیزی را از هیچ چیز هستی ندهد.»
بنابراین خلق کردن از چیزی منحصر به پروردگار نیست و به این معنا بر مخلوق نیز « خالق » اطلاق می‌شود.
پاسخ ۳: به شهادت قرآن وحدیث خالق ها ی بشری نیز وجود دارد.درآیه ی ۱۴ سوره ی مؤمنون فرموده: « تبارک الله احسن الخالقین یعنی مبارک است خدایی که احسن خلق کنندگان است.» حضرت رضا ـ علیه السلام - در تفسیر این آیه ی کریمه می‌فرماید: « خداوند خبر داده که در بندگان نیز خالق می‌باشند. از آن جمله حضرت عیسی ـ علیه السلام - می‌باشد که از گل به هییت پرنده خلق می‌کرد ؛ در آن می‌دمید و به اذن پروردگار زنده می‌شد و سامری گوساله را برای قوم موسی خلق کرد... . »
ممکن است گفته شود که حضرت عیسی ـ علیه السلام - در این خلق نقشی نداشت بلکه خدا به دست ایشان خلق می‌کرد. در آیه ی ۱۱۰ سوره ی مایده خداوند کلام خود را که در قیامت به حضرت عیسی ـ علیه السلام - می‌فرماید نقل کرده و فرموده است: « و اذ تخلق من الطین کهییه الطیر... یعنی هنگامی که به اذن من تو ازگل به شکل مرغی خلق می‌کردی و در آن می‌دمیدی, پس به اذن من پرنده ای می‌شد و آن گاه که کور مادر زاد و پیس را به اذن من شفا می‌دادی و مردگان را به اذن من (از قبر) بیرون می‌آوردی. » در هر سه مورد حق تعالی نفرموده است « من به دست تو خلق می‌کردم و شفا می‌دادم و زنده می‌کردم بلکه فعل را به خود حضرت عیسی نسبت داده است. در آیه ی ۴۹ سوره ی آل عمران نیز به نقل از حضرت عیسی ـ علیه السلام - آمده است « من از گل به صورت پرنده خلق می‌کنم و در آن می‌دمم پس به اذن خداوند پرنده ای می‌شود و کور مادرزاد و پیس را شفا می‌دهم و مردگان را به اذن پروردگار زنده می‌نمایم... » و ایشان نفرمود: « خدا به دست من خلق می‌کند و شفا می‌دهد و زنده می‌کند.»
باید تو جه داشت که معنای اذن پروردگار این نیست که خدا فاعل آن باشد بلکه معنای آن این است که به پیامبر و امام اجازه داده است که این عمل را انجام دهند. (مانند اجازه ی خداوند به پیامبر که هفت رکعت را واجب فرماید و بر ده رکعت واجب خدایی اضافه نماید.)
پاسخ ۴: به شهادت وجدان, قرآن و حدیث همه ی افراد خالق اند. خداوند در آیه ی ۱۷ سوره ی عنکبوت می‌فرماید: « و تخلقون افکا یعنی شما (بت ها را) به دروغ خلق می‌کنید یا آن که دروغ را خلق می‌کنید.» از این آیه استفاده می‌شود که خداوند افعال و اعمال اختیاری بندگان را خلق نکرده است ؛ چرا که اگر خلق می‌کرد از آن بیزاری نمی‌جست. همچنین در آیه ی ۳ سوره ی توبه فرموده است: « ان الله بریء من المشرکین یعنی خدا از مشرکین بیزار است.» در اینجا مقصود ذات مشرکین نیست بلکه بیزاری از افعال و اعمال ایشان است که خلق ایشان می‌باشد. » (چنان که امام هادی ـ علیه السلام - فرموده است.) و در آیه ی ۱۶۸ سوره ی شعرا کلام لوط پیغمبر را نقل می‌فرماید که به قوم خود فرمود: « انی لعملکم من القالین یعنی من دشمن اعمال شما هستم.» بدیهی است اگر اعمال آنان افعال خداوند بود دشمن آن نمی‌بود برای آن که اولیای پروردگار دشمن افعال پروردگار نیستند. و در جای دیگر می‌فرماید: « فان عصوک فقل انی بریء مما تعملون یعنی ای پیغمبر اگر تو را نافرمانی نمودند پس بگو: من از آنچه می‌کنید بیزارم.»
سایت فطرت
