امام معصوم علیه السلام به عالیترین مقامی که یک بشر ممکن است برسد رسیدهاند و در پیش خداوند از مقام بلند و رفیع برخورداراند. آنان هیچ گونه نیازی به ما ندارند و این ما هستیم که محتاج سفره‌ی آنانیم و باید دامن‌شان را بگیریم تا به سعادت نایل آییم.
حضرات ائمه‌ی اطهار علیه السلام نیازی به عزاداری ما ندارند، بلکه ما از برپایی مراسم عزاداری و سوگواری ثواب میبریم و نسبت به ستمگران تاریخ اعلام برائت میکنیم.
در برگزاری مراسم عزاداری مانند سایر مسائل اسلامی تابع دستورهای رهبران الهی خود هستیم. بدین خاطر شیعه به عزاداری امام حسین علیه السلام اهمیت بیشتری میدهد، چرا که دستور پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) و امامان علیه السلام است.
این بزرگواران برای امام حسین علیه السلام گریه و مراسم سوگواری برقرار نموده و به شیعیان دستور دادهاند برای امام حسین علیه السلام عزاداری و گریه کنند.
وضع دوران امام باقر علیه السلام به گونهای بود که جلسات عزا بسیار دشوار برگزار میشد. با این همه حضرت درباره عاشورا فرمود: «عاشورا برای امام حسین علیه السلام مجلس عزا برپا نموده و بر مصائب آن حضرت همراه با خانواده بگریید و جزع خود را ابراز کنید، و هنگام دیدار با یکدیگر همدیگر را تعزیت دهید. هر کس این کار را بکند، برای او نزد خداوند ثواب دو هزار حج و عمره و جهاد در رکاب رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) و امان را ضمانت میکنم». [۱]
بدون تردید ائمه اطهار علیه السلام در این دستورها اهداف مهمی را در نظر داشتهاند که از مهمترین آن مبارزه با ستمگران بنیامیه و بنی‌عباس و طاغوتیان بعدی است، و این در عزای حسینی بیشتر متبلور است. در حقیقت برقراری عزا بر اهل بیت به ویژه حضرت سیدالشهدا یک جهاد مقدس است. از این رو همه مسلمانان و پیروان خود را به شرکت در این جهان ترغیب فرمودهاند.
اقامه‌ی عزای حسینی به صورت گریه، برپایی مجالس ذکر، سرودن مرثیه، گریاندن، نوحه‌خوانی و احیای خط ائمه علیه السلام و تبین مظلومیت آنان است. امام حسین علیه السلام با قیامت و شهادت خود پشت ستمگران را لرزاند و پایههای حکومت اموی را ویران نمود و به شیعیان درس آزادگی و شجاعت داد. رمز جاودانگی نهضت حسینی، احیا و زنده نگه داشتن عزای حسینی خواهد بود. با جاودانگی نهضت حسینی، اسلام زنده میماند.
پی‌نوشت:
۱ - حسین رجبی، پاسخ به شبهات عزاداری، ص ۱۱۴.
/
واحد پاسخ به سوالات پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی
