پیامبر صلی الله فرمودند:

«لَا یُؤْمِنُ عَبْدٌ حَتَّی أَکُونَ أَحَبَّ إِلَیْهِ مِنْ نَفْسِهِ، وَ تَکُونَ عِتْرَتِی إِلَیْهِ أَعَزَّ مِنْ عِتْرَتِهِ، وَ یَکُونَ أَهْلِی أَحَبَ‏ إِلَیْهِ‏ مِنْ‏ أَهْلِهِ،‏ وَ تَکُونَ ذَاتِی أَحَبَّ إِلَیْهِ مِنْ ذَاتِهِ‏».

«هیچ بنده‏ای ایمان نمی‏آورد مگر آن که من نزد او از خودش محبوب‏تر، و فرزندان من پیش او عزیزتر از فرزندان خودش، و اهل و خویشانم از اهل‏ و خویشانش پیش او گرامی‏تر، و ذات من از ذات خودش در نزد او دوست داشتنی‏تر باشد».

(علل‌الشرایع ج‏۱ ص۱۴۰ ح۳)