ویژگی اصحاب امام عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف

یونُس بن عبدالرحمن از حضرت رضا علیه السلام روایت می‌کند: آن حضرت پیوسته به دعا کردن برای حجّت یعنی صاحب الزّمان علیه السلام دستور می‌داد.

از جمله دعاهای حضرت رضا علیه السلام برای حضرتش، دعایی است که جناب یونُس بن عبدالرحمن نقل می‌کند. در فقره ای از این دعا، به اوصاف اصحاب خاصّ امام عصر علیه السلام پرداخته شده است. این فقره عبارت است از:

اللَّهُمَّ وَ شُرَکَاؤُهُ فِی أَمْرِهِ، وَ مُعَاوِنُوهُ عَلَی طَاعَتِکَ، الَّذِینَ جَعَلْتَهُمْ حِصْنَهُ وَ سِلَاحَهُ وَ مَفْزَعَهُ وَ أُنْسَهُ، الَّذِینَ سَلَوْا عَنِ الْأَهْلِ وَ الْأَوْلَادِ، وَ تَجَافَوُا الْوَطَنَ، وَ عَطَّلُوا الْوَثِیرَ مِنَ الْمِهَادِ، قَدْ رَفَضُوا تِجَارَاتِهِمْ، وَ أَضَرُّوا بِمَعَایِشِهِمْ، وَ فَقَدُوا فِی أَنْدِیَتِهِمْ بِغَیْرِ غَیْبَةٍ عَنْ مِصْرِهِمْ، وَ حَالَفُوا الْبَعِیدَ مِمَّنْ عَاضَدَهُمْ عَلَی أَمْرِهِمْ، وَ خَالَفُوا الْقَرِیبَ مِمَّنْ صَدَّ عَنْ وِجْهَتِهِمْ، وَ ایْتَلَفُوا بَعْدَ التَّدَابُرِ وَ التَّقَاطُعِ فِی دَهْرِهِمْ، وَ قَطَعُوا الْأَسْبَابَ الْمُتَّصِلَةَ بِعَاجِلِ حُطَامٍ مِنَ الدُّنْیَا. [۱]

بارالها، این افراد در انجام امر حضرت (امام زمان علیه السلام) سهیم هستند، و در مسیر اطاعت و بندگی تو کمک کار و پشتیبان او می‌باشند. آنها کسانی هستند که ایشان را پناهگاه، وسیله دفاع،

محلّ امن و اُنس حجّتت قرار داده ای. آنها کسانی هستند که (در راه تو) از خانواده و فرزندان روی گردان می‌شوند، و ترک وطن می‌کنند. نرمی و راحتی موقعیت‌های خویش را رها کرده، تجارتشان را کنار گذاشته،

و به معیشت زندگی خویش زیان می‌رسانند. ایشان از محلّ اجتماع مردم دور می‌شوند بدون آن که از شهرهایشان خارج شده باشند.

با کسانی که به ظاهر نسبتِ دوری با آنها دارند امّا این اصحاب را در امرشان کمک و یاری می‌کنند، پیمان می‌بندند ؛ در حالی که با افرادی که به ظاهر به ایشان نزدیک می‌باشند،

امّا اصحاب را از رسیدن به مقصودشان باز می‌دارند، مخالفت می‌کنند. ایشان با وجود مخالفت ها و جدایی‌هایی که در روزگارشان دیده می‌شود،

با یکدیگر هم پیمان و متّحد می‌باشند. ایشان ریسمان‌های به هم پیوسته جهت دستیابی به مال فناپذیر دنیا را بریده اند.

--------------------------------------------------------------------------------

[۱] - بحارالأنوار، ج ۹۵،ص۳۳۵ به نقل از جمال الاسبوع