واکاوی اندیشه‌های ابن تیمیه
بلاگر تپانچه در وبلاگ خود اینگونه مینوبسد: او می‌گوید: «این حدیث که پیامبر-صلی الله علیه وسلم- گفته است:علیّ مع الحق و الحق معه یدور حیث دار و لن یفترقا حتی یردا علیّ الحوض(علی با حق و حق با علی است،هر جا علی باشد حق همان جاست و هرگز از هم جدا نمی‌شوند تا هر دو در حوض کوثر بر من وارد شوند)،از بزرگترین دروغ ها و نادانی هاست،زیرا أحدی این روایت را خواه به سند صحیح یا ضعیف از پیامبر نقل نکرده است. آیا دروغگو تر از راوی آن -یعنی علامه حلی-یافت نمی‌شود که آن را به اصحاب و علما نسبت می‌دهد در حالی که از هیچ یک از آنان چنین روایتی نقل نشده است؟! پس این از آشکار ترین دروغ هاست.
باز اگر گفته می‌شد که بعضی از اصحاب آنرا نقل کرده اند و ممکن است صحیح باشد،امکانش هست،ولی چنین چیزی وجود ندارد بلکه دروغی است که به پیامبر نسبت داده شده و حضرت از آن منزّه است.»(منهاج السنة النبویة/ابوالعباس احمد بن عبدالحلیم بن تیمیّه حرّانی ت۷۲۸هـ/دارالکتب العلمیة،بیروت،افست از چاپ المطبعة الکبری الأمیریة،مصر۱۳۲۲هـ/ج۲/ص۱۶۷،۱۶۸)
پاسخ:
أولاً: حدیث یاد شده را محدّثان و بزرگان زیادی از جمله: «خطیب بغدادی در تاریخ بغداد/ج۱۴/ص۳۲» و «زمخشری در ربیع الأبرار/ج۱/ص۸۲۸» و «ابن قتیبة در الإمامة و السیاسة/ج۱/ص۶۸» و همچنین «سمعانی در فضایل الصحابة» و «حافظ ابن مردویه در مناقب»،نقل نموده اند. حال با توجه به اینها چگونه وی ادعا می‌کند که اصلا کسی از اصحاب و علما آن را نقل نکرده اند؟!
ثانیاً: چرا این کلام نمی‌تواند صحیح باشد؟! آیا لازمه ی آن محال عقلی همچون اجتماع نقیضین یا ارتفاع آندو و یا اجتماع ضدین و یا... است؟!
ثالثاً: با سند صحیح این فرمایش نبوی ثابت شده است،آنجا که در روز غدیر خم در آن اجتماع بی نظیر فرمود: «اللهم وال من والاه و عاد من عاداه...و أدِرِ الحقّ معه حیث دار» ؛خدایا دوست بدار دوستداران او و دشمن دار دشمنانش را...و حق را دایر مدار او قرار ده.(نهایة الإقدام فی علم الکلام/ابوالفتح محمد بن عبدالکریم شهرستانی ت۵۴۸هـ،دارالکتاب بیروت/ص۴۹۳ – مجمع الزواید و منبع الفواید/علیبن ابی بکر هیثمی،ت۸۰۷هـ/دارالکتب العلمیة،بیروت،۱۴۰۸هـ/ج۹/ص۱۰۶ – ثمار القلوب فی المضاف و المنسوب/ابو منصور عبدالملک بن محمد بن اسماعیل ثعالبی نیشابوری ت۴۲۹هـ،تحقیق محمد ابوالفضل ابراهیم/دارالمعارف قاهرة/ص۵۱)
امام فخر رازی نیز در «التفسیر الکبیر»چنین می‌نویسد: «و اما اینکه علی بن ابطالب بسم الله الرحمن الرحیم را بلند می‌گفته،به تواتر ثابت شده است و هر کس در دینش به علی بن ابیطالب اقتدا کند به راستی هدایت شده است،و دلیل این سخن فرمایش پیامبر-صلی الله علیه و سلم-است که فرمود: اللهم أدِرِ الحقَّ مع علی حیثُ دار ؛خداوندا حق را هر گونه که علی می‌گردد،بگردان.»(التفسیر الکبیر/ابو عبدالله فخر الدین محمد بن عمر بن حسین قرشی رازی ت۶۰۶هـ،چاپ سوم /دار إحیاء التراث العربی،بیروت/ج۱/ص۱۱۱)
براستی آیا ابن تیمیة که قلبش آکنده از محبت و عشق!!! به خاندان وحی بویژه علی بن ابیطالب است سخنان بزرگان پیش از خود را مطالعه ننموده؟!! مگر خطیب بغدادی (قرن پنجم) و زمخشری (قرن ششم) و ثعالبی نیشابوری (قرن پنجم) و امام فخر رازی (قرن هفتم) و ابوالفتح محمد بن عبدالکریم شهرستانی(قرن ششم)و بسیاری از دانشمندان اهل سنت همگی قبل از وی نمی‌زیسته اند؟!!
آیا این تناقض مدعای نویسنده ی نوشتار مذکور با اذعان و اعتراف ابن تیمیه!!! نیست؟!!
سایت شیعه نیوز
