هوای نفس در اجتهادات صحابه

هوای نفس در اجتهادات صحابه

«ابن تیمیه» اجتهادهای صحابه را خالی از هوای نفس نمی‌داند،پس چگونه ما می‌توانیم صحابه را عادل بدانیم!!

ابن تیمیه درمنهاج السنه ج۲، ص۲۴۵ تعبیری دارد:فمنما یتعلق بهذا الباب أن یعلم أن الرجل العظیم فی العلم و الدین من الصحابة و التابعین و من بعدهم إلی یوم القیامة اهل البیت و غیرهم، قد یحصل منهم نوع من الإجتهاد و نوعا من الهوی الخفی.

مطلبی که باید همگان بدانند این است یک مرد بزرگ در علم و دین از صحابه و تابعین و از اهل بیت اینها همه گرفتار اجتهاد بوده اند و این اجتهادی که مقرونا بالظن، به گمان خودشان اجتهاد می‌کردند و یک نوع هوای نفسانی خفیفی در صحابه و تابعین بر اهل بیت بوده.

وقتی ابن تیمیه می‌آید نسبت به صحابه و تابعین این چنین می‌گوید: در صحابه و تابعین یک نوعی از اجتهاد بوده که مقرون به ظن و گمان و نوعی از هواهای نفسانی است؛ اگر واقعا هوای نفسانی در صحابه هست، چگونه می‌توانیم صحابه را عادل بدانیم!!!!