نوحه‌ای منسوب به سیدالشهدا علیه السلام وجود دارد که گویا حضرت در لحظات آخر عمر شریفشان این شعر را سروده‌اند. سال‌هاست مداحان و واعظان در جلسات هفتگی خود آن را همخوانی می‌کنند. این شعر به «شیعتی» معروف است. گفته می‌شود که دلیل سلام دادن شیعیان پس از نوشیدن آب، همین شعری است که حضرت در ظهر عاشورا گفته‌اند. و اما شعر:
شیعتی مَهْما شَرِبْتُم ماءِ عَذْبٍ فاذکرونی - اَوْ سَمِعْتُم بِغَریبٍ اَوْ شَهیدٍ فَانْدُبُونی
شیعیان من! هنگامی که آب گوارا نوشیدید، مرا یاد کنید. و یا هنگامی که از غریبی یا شهیدی خبری شنیدید، بر من ندبه کنید.
فـَاَنا السِّبْطُ الَّذی مِنْ غَیْرِ جُرْمٍ قَتِلُونی - وَ بِجَرد الخَیْلِ بَعْد القَتْلِ عَمْداً سَحِقُونی
من، نواده‌ی پیامبر هستم که مرا بی گناه کشتند. و پس از آن از روی عمد، مرا پایمال سم اسبان کردند.
لَیْتَکُم فی یَوْمِ عاشورا جمیعاَ تَنْظُرونی - کَیْفَ اِسْتَسْقی لِطِفْلی فَاَبوا اَن یّرْحَمُونی
ای کاش، همگی در روز عاشورا بودید و می‌دیدید. که چگونه برای کودک خردسالم، آب خواستم و آنان رحم نکردند.
التماس دعای فرج
///
تابناک
