میرزا جواد تبریزی (ره)
فقیه مقدس، میرزای تبریزی(قدس سره) مقید بودند که دستمال سیاهی را که مخصوص گریه بر اهل بیت(علیهم السلام) بود، در روضه ها با خود حمل کنند و به ندرت این کار را فراموش می‌کردند. گاهی اتفاق می‌افتاد که مرحوم میرزا(قدس سره)بدون برنامه ریزی قبلی در مجلس روضه شرکت می‌کردند و به همین سبب دستمال همراهشان نبود، ولیکن ایشان در مجالسی که خبر داشتند روضه برگزار خواهد شد، دو دستمال حمل می‌کردند:
یکی سیاه که مخصوص گریه بر مصائب اهل بیت(علیهم السلام) بود و اشک‌های خود را با آن پارچه مخصوص سیاه پاک می‌کردند و دیگری دستمال سفیدی بود که مخصوص پاک کردن بینی و دهان مبارکشان بود. ایشان مقید بودند که اشک خود را با آن دستمال سیاه پاک کنند و همیشه می‌فرمودند: «من این دستمال ها را برای قبرم می‌خواهم و وصیت کرده ام که دستمال ها را در قبر من جای دهند تا امانی باشد برای قبر و قیامت».
به حمد الله فرزندان مرحوم میرزا(قدس سره)موفق شدند که دو دستمال سیاه را یکی در دست مبارک و دیگری را بر روی سینه ایشان جای دهند و مرحوم میرزا(قدس سره) با این کار خود، به دیگران درس دادند که با تمسّک بر این روش، خود را از عذاب قبر در امان دارند و گریه‌های خود را در دستمالی خاص خشک کنند که فریاد رسی باشد در قبر و قیامت و راه گشایی باشد در محشر و این دستمال ها گواهی باشد بر ابراز ارادت میرزا(قدس سره) به اهل بیت(علیهم السلام)، هنییاً له عاش سعیداً و مات سعیداً.
برگرفته از کتاب نصایح استاد الفقهاء و المجتهدین میرزا جواد تبریزی (قدس سره)
شیعه نیوز
