معاویه و لعن حسنین
ناسزاگوی معاویه به امام علی، امام حسن و امام حسین علیهم السلام:
ثم انصرف عمرو وأهل الشأم إلی معاویة وسلموا علیه بالخلافة ورجع ابن عباس وشریح بن هانی إلی علی وکان إذا صلی الغداة یقنت فیقول اللهم العن معاویة وعمرا وأبا الأعور السلمی وحبیبا وعبد الرحمن بن خالد والضحاک بن قیس والولید فبلغ ذلک معاویة فکان إذا قنت لعن علیا وابن عباس والأشتر وحسنا وحسینا.(١)
بعد از ماجرای حکمین عمرو بن عاص و مردم شام به سوی معاویه رفتند و خلافت را به وی تبریک گفتند ؛ و ابن عباس، شریح بن هانی به سوی امیر المؤمنین علیه السلام بازگشتند.
علی علیه السلام وقتی نماز صبح می‌خواند و دعا می‌کرد، می‌گفت: بارالها معاویه، عمرو عاص، ابو اعور سلمی، حبیب، عبد الرحمن بن خالد، ضحاک بن قیس و ولید را لعنت کن. این خبر وقتی به گوش معاویه رسید، او نیز در دعای هر روز خویش! امام علی، امام حسن، امام حسین علیهم السلام، ابن عباس و مالک اشتر را لعن می‌کرد.
اگر امام علی علیه السلام در جنگ صفین با معاویه جنگیده بود، امام حسن و امام حسین علیهما السلام، دو آقای جوانان اهل بهشت چه کرده بود که معاویه آن‌ها را لعن می‌کرد؟!
______________________
پی نوشت:
(١)تاریخ طبری، ج۴، ص۵۲، باب اجتماع الحکمین بدومة الجندل و الکامل فی التاریخ، ج۳، ص۳۳۳، باب ذکر اجتماع الحکمین.
