گالری تصاویر
مشروعیت لعن از دیدگاه اهل سنت
مشروعیت سبّ و لعن از دیدگاه اهل سنت
مشروعیت سبّ و لعن از دیدگاه اهل سنت
مقدمه و معنی لعن
مقدمه:
سخنان علمای اهل سنت در مورد شیعه و سب صحابه:
فتوای بن جبرین در مورد کفر شیعه:
نظر علمای اهل سنت در مورد ساب الصحابة:
سب صحابه از فواحش محرمات و از کبایر است:
نقل روایت از ساب صحابه حرام است:
ساب صحابه، حق ندارد از فیء استفاده کند:
کسی که صحابه را مستحق دشنام بداند، باید سوزانده شود!
ساب صحابه یا اعدام می‌شود و یا تعزیر:
دشنام دهنده صحابه باید کشته شود
ساب شیخین و حسنین کشته می‌شود:
ساب شیخین کشته می‌شود و توبه‌اش نیز مقبول نیست!
ساب شیخین یا مبشرین بالجنة کشته می‌شود:
ساب ابوبکر و عمر شلاق می‌خورد و ساب امهات مومنین کشته می‌شود!
سبّ خلفا و صحابه بهانه‌ای برای فتوی به قتل شیعه و غارت اموال آنان!
هرکس یک رافضی (ساب ابوبکر و عمر) را بکشد، بهشت بر او واجب می‌شود!
یک بام و دو هوا! برخوردهای دوگانه، با سب خلفا و سب یا قتال علی بن ابی طالب!
گناه سب علی کمتر از سب ابوبکر و عمر و عثمان است!
ساب ابوبکر و عمر و عثمان کشته شود و جسدش سوزانده، اما ساب علی، تنها تعزیر!
نظر اهل سنت راجع به قاتلین عثمان!
نظر علمای اهل سنت در مورد دشمنان امیر مومنان و قاتل حضرت!
قاتل علی (علیه‌السلام) اجتهاد کرد و ثواب برده است!
قاتل علی (علیه‌السلام) اهل روزه و نماز بود و برای محبت خدا او را کشت!
قاتل علی (علیه‌السلام) عابدترین مردم بود!
سخن رسول خدا (صلی الله علیه وآله) در مورد قاتل امیرمومنان علی (علیه‌السلام)
بررسی نظر شیعه و اهل سنت در مورد صحابه
۱- کسانی که در زمان رسول خدا (صلی الله علیه وآله) به شهادت رسیدند:
۲- کسانی که در زمان رسول خدا (صلی الله علیه وآله) با ایمان از دنیا رفتند:
۳- کسانی که در اعتقاد به امامت علی (علیه‌السلام) ثابت ماندند:
۴- کسانی که پس از مدتی، به طرف امیر مومنان (علیه‌السلام) برگشتند:
صحابه مدافع امیر مومنان در جنگ جمل:
صحابه مدافع امیر مومنان در جنگ صفین:
کلام علمای شیعه در مورد صحابه:
صحابه همگی عادل، جزو اولیای الهی و برترین مخلوقات بعد از انبیا هستند!
صحابه شناخته شده در نظر اهل سنت:
لعن در لغت: راندن و دورکردن از خوبی‌ها
ندا دهنده ای در روز قیامت (موذّن):
امت‌های کافر در روز قیامت و در جهنم (یکدیگر را لعنت می‌کنند):
گروه اول: عناوینی که مخصوص کفار و غیر مسلمانان است:
۲- گروهی از نصارا که به مباهله با رسول خدا (صلی الله علیه وآله) پرداختند:
۴- اهل کتابی که به دستورات پیامبران ایمان نیاورده کافر شدند:
۵- کسانی که به جبت و طاغوت ایمان آورده و می‌گفتند کفار از مسلمانان هدایت شده‌ترند:
۷- کسانی که خداوند بر آنان غضب گرفت و آنان را مسخ کرد:
۸- یهودی که می‌گفتند دست خدا بسته است!
۱۰- فرعون، لشکرش و بزرگان قومش از جمله هامان:
۱۳- بنی‌اسراییلی که پیمان الهی را شکستند:
گروه دوم: عناوینی که مربوط به مسلمانان منافق است:
۲- کسانی که در دل‌هایشان بیماری است و کسانی که در مدینه شایعه پراکنی می‌کردند:
۳- کسانی که در صلح حدیبیه به خدا گمان بد بردند:
گروه سوم: عناوینی که شامل مسلمانان غیر منافق نیز می‌شود:
۱- کسانی که خدا و رسولش را بیازارند:
۲- مردی که در لعان دروغ بگوید:
۴- کسانی که حقایق دینی را بعد از آنکه نازل شد از مردم پنهان کنند:
ا. مومنینی که کافران را به عنوان ولی خویش بگیرند:
ب. مومنینی که دیگران را به سخره گیرند، یا آنان را به نام یا القاب زشت بخوانند:
ج. هر کس از حدود الهی تجاوز کند:
د. هر کس به غیر آنچه خداوند نازل کرده حکم نماید:
ظالمان در روایات: صحابه، صحابه را به عنوان ظالم معرفی کردهاند!
۶- پیمان‌شکنان و فسادکنندگان در زمین و آنان که آنچه خدا دستور وصل آن را داده (صله رحم) قطع کنند:
۷- کسی که زنان پاکدامن را متهم به بی‌عفتی کند:
۸- کسی که از روی عمد مسلمانی را بکشد:
۹- بزرگانی از امت‌ها که در جهنم عذاب می‌شوند:
لعن در سنت رسول گرامی اسلام (صلی الله علیه وآله)
توضیحی در رابطه با سب در لسان رسول خدا (صلی الله علیه وآله) :
انواع لعن در کلام رسول خدا (صلی الله علیه وآله)
۱- لعن صاحبان صفتی خاص در کلام رسول خدا (صلی الله علیه وآله) با سند صحیح:
۱-۴ واصلة، مستوصلة، واشمة، مستوشمة:
۵-۸ نامصة، متنمصة، متفلجة، مغیرة لخلق الله
۹-۱۲آکل ربا، موکل ربا، کاتب ربا، شاهد بر ربا
۱۴-۲۳ الخمر، عاصر الخمر، معتصرها، شاربها، حاملها، المحمولة الیه، بایعها، مبتاعها، ساقیها، مسقاها:
۲۴- الیهود الذین اتخذوا قبور أنبیایهم مساجد:
۲۷-۲۸ الرجال المخنثین، النساء المترجلات او المتبرجات
۲۹-۳۲ من أحدث فی المدینة حدثا، من آوی فی المدینة محدثا، من والی قوما بغیر اذن موالیه، من أخفر مسلما:
۴۱-۴۲ آوی الصدقة، المرتد اعرابیا بعد الهجرة
۴۳-۴۴ المراة تلبس لبسة الرجل، الرجل یلبس لبسة المرأة
۴۵-۴۶ المتشبهین بالنساء، المتشبهات بالرجال:
۴۸-۵۰ مانع الصدقة، الحالّ، المحلل له:
۵۲-۵۴ الخامشة وجهها، الشاقة جیبها، الداعیة بالویل والثبور
۶۱- من آوی محدثا (مطلقا فی المدینة او غیرها):
۶۲- من أحدث حدثا (مطلقا فی المدینة او غیرها):
۶۴- امراة دعاها زوجها الی الفراش فتأبی
۶۶- الدنیا وما فیها غیر ذکر الله وما والاه أو عالما أو متعلما:
۶۷-۶۸ من وسم البهیمة فی وجهها ومن ضربها فی وجهها
۶۹-۷۰ من ادعی الی غیر ابیه ومن انتمی الی غیر موالیه:
۷۱-۷۲ آکل ثمن الخمر والمشتراة له الخمر:
۷۳-۷۵ من لم یعدل فی الحکم من أمراء قریش، من لم یرحم منهم اذا استرحم، من لم یف بعهده منهم اذا عاهد:
لعن صاحبان صفتی خاص در کلام رسول خدا بدون تصحیح سند:
بررسی دلالی روایات مربوط به حرمت دشنام به صحابه:
مخاطب رسول خدا (صلی الله علیه وآله) کیست؟
مقصود از صحابه‌ای که نباید به آنان دشنام داد چه کسانی است؟
بررسی سندی روایات مربوط به لعن ساب الصحابة:
اقرار به عدم صحت روایات لعن کسی که به صحابه دشنام دهد:
۲- لعن قبایلی خاص در کلام رسول خدا (صلی الله علیه وآله)
قبایل لِحْیان ورِعْل وذَکوان وعصیة (و عضل و قارة و زغب)
این قبایل چه کسانی بودند؟و چرا رسول خدا (صلی الله علیه وآله) آنان را لعنت کرد؟
آیا این لعن رسول خدا (صلی الله علیه وآله) مورد اجابت قرار گرفت؟
۳- لعن افراد به صورت مستقیم، در سنت رسول خدا (صلی الله علیه وآله)
۱- حکم بن عاص ۲- نسل حکم (از جمله مروان بن حکم داماد عثمان)
نقل لعنت از زبان امام حسن (علیه‌السلام):
نقل این لعنت توسط عبد الله بن زبیر:
۳- ابوسفیان ۴– یزید بن ابو سفیان ۵– معاویه بن ابی سفیان
اجابت نفرین پیامبر (صلی الله علیه وآله) در حق معاویه
دستور (یا عدم منع) به دشنام یکی از همسران آن حضرت توسط یکی دیگر از همسران!!!
عدم منع رسول خدا (صلی الله علیه وآله) از لعن ابوبکر:
اسناد این روایت و روایات دیگر با همین مضمون:
۷ و۸- دو نفر از صحابه که ایشان را اذیت می‌کردند:
۹- یکی از صحابه که با کنیز خویش بدون استبراء نزدیکی کرده بود:
لعن یاران رسول خدا (صلی الله علیه وآله) توسط یاران رسول خدا
۱- صحابه‌ای که امیر مومنان (علیه‌السلام) آنها را لعنت فرموده است:
۱-۷ معاویه و عمرو بن العاص و اباالاعور و حبیب (بن مسلمه) و عبد الرحمن بن خالد و ضحاک بن قیس و ولید
۱۰-۱۲ مغیرة بن شعبة، بسر بن أرطاة، مروان بن حکم
۲- صحابه‌ای که امام حسن (علیه‌السلام) آنها را لعنت فرموده است:
آمین بزرگان شیعه و سنی برای این نفرین حضرت:
۳- ابوبکر یکی از غلامان خویش را لعنت می‌کند!
۴- صحابه‌ای که عمر آنان را لعنت کرده است:
۵- صحابه‌ای که عایشه آنان را لعنت (نفرین) کرده است:
نفرین محمد بن ابی‌بکر به خاطر کشتن عثمان!
۶- لعن عبد الله حمار صحابی به خاطر شرابخواری توسط یکی دیگر از صحابه
دشنام به یاران رسول خدا (صلی الله علیه وآله) توسط یاران رسول خدا
۱- صحابه‌ای که امیر مومنان علی (علیه‌السلام) آنها را دشنام داده است!
دشنام امیر مومنان و عثمان به یکدیگر:
امیر مومنان (علیه‌السلام):عثمان نعثل است و سعید بن العاص شقی!
عباس عموی رسول خدا (صلی الله علیه وآله)!
۲- صحابه‌ای که امام حسین (علیه‌السلام) آنها را دشنام است:
۳- صحابه‌ای که ابوبکر به آنان دشنام داده است:
امیر مومنان علی (علیه‌السلام):
نقل روایت توسط ابن ابی الحدید، با اشاره به مخاطب:
یکی از صحابه که به ابوبکر دشنام می‌داد!
اسناد این روایت و روایات دیگر با همین مضمون:
۴- صحابه‌ای که عمر به آنان دشنام داده است:
خطاب به ابوهریره: مادرت تورا برای خرچرانی تغوط کرده!!!
حاطب بن أبی بلتعة (از اهل بدر) منافق است!
توجیهات اهل سنت برای این روایت:
ابوحذیفه (از اهل بدر) منافق شده است!
یکی از صحابه (ذوالخویصرة) منافق است!
اقرار علمای اهل سنت: ذوالخویصره جزو صحابه است:
عبد الله بن ابی منافق و خبیث است!
۵- صحابه‌ای که عثمان به آنها دشنام داده است:
عایشه و حفصه همسران رسول خدا (صلی الله علیه وآله):
۶- صحابه‌ای که عایشه آنان را دشنام داده است:
سکوت عایشه در برابر دشنام به امیرمومنان علی(علیه‌السلام):
دشنام او به زینب بنت جحش (همسر رسول‌خدا صلی الله علیه وآله) و اهل بیت (علیهم السلام):
اولین کسی که عثمان را نعثل نامید عایشه بود!
عثمان تا قبل از کشته شدن، نعثل بود! بعد از قتل مظلوم!
عدم نهی عایشه از دشنام به عثمان:
دشنام عایشه به صفیه (همسر رسول خدا)
۷- صحابه‌ای که عمار یاسر به آنها دشنام داده است:
۸- صحابه‌ای که خالد بن ولید آنان را دشنام داده است:
۹- دشنام عمرو بن العاص و ابو موسی أشعری به یکدیگر
۱۰- دشنام سعد بن معاذ و سعد بن عبادة به یکدیگر
۱۱- دشنام عبد الله بن أبی حدرد (اسلمی) و یکی از انصار به یکدیگر
۱۲- دشنام یکی از صحابه به ورقة بن نوفل و دشنام برادر ورقه به او:
۱۳- دشنام ولید بن عقبة به بنی عبد المطلب (که شامل رسول خدا صلی الله علیه وآله نیز می‌شود)
۱۴- حذیفه بن یمان، ابوموسی اشعری را منافق معرفی می‌کند!
۱۵- دشنام عبید الله بن عمر بن خطاب به مقداد:
۱۶- دشنام ابوذر به یکی از صحابه
۱۸- دشنام ام مسطح، به فرزندش مسطح (از اهل بدر)
۱۹- دشنام ابن عباس، به عمرو بن العاص:
۲۰- دشنام تعدادی از صحابه به مالک بن الدخشن (از اهل بدر)
۲۱- ناسزاگویی صحابه به همدیگر در محضر پیامبر (صلی الله علیه وآله)
ا. دو تن از صحابه از حبشه و نبط:
ب. دو نفر از صحابه در مقابل رسول خدا (صلی الله علیه وآله)
ج. یکی از صحابه از قوم عبد الله بن أبی و یکی از انصار:
د. دو نفر از صحابه از اوس و خزرج:
هـ. دشنام یکی از صحابه به ابوبکر:
اسناد این روایت و روایات دیگر با همین مضمون:
صحابه‌ای که به خلفای اهل سنت دشنام داده و یا آنان را لعنت کردهاند
۱- صحابه‌ای که به ابوبکر دشنام داده‌اند:
ا. صفیه همسر رسول خدا (صلی الله علیه وآله):
ب. یکی از صحابه (بدون ذکر نام)
اسناد این روایت و روایات دیگر با همین مضمون:
۲- صحابه‌ای که به عثمان دشنام داده‌اند:
امیر مومنان علی (علیه‌السلام):
اولین کسی که عثمان را نعثل نامید عایشه بود!
عثمان تا قبل از کشته شدن، نعثل بود! بعد از قتل مظلوم!
عدم نهی عایشه از دشنام به عثمان:
وی، عثمان، معاویه بن خدیج، معاویه بن ابی سفیان و عمرو بن العاص را لعنت می‌کند:
وی در هنگام کشتن عثمان به وی می‌گوید یا نعثل (ای پیرمرد یهودی):
جهجاه الغفاری (از اصحاب بیعت رضوان):
۳- صحابه‌ای که به معاویه دشنام داده یا او را لعن کردهاند:
امیر مومنان علی (علیه‌السلام):
صحابه‌ای که به همسران رسول خدا (صلی الله علیه وآله) دشنام دادند
۱- صحابه‌ای که به عایشه دشنام داده‌اند
گروهی از صحابه در ماجرای افک (طبق نظر اهل سنت):
ناسزای عثمان بن عفان به عایشه:
ناسزای زینب بنت جحش همسر رسول خدا (صلی الله علیه وآله) به عایشه:
ناسزای صفیه همسر رسول خدا (صلی الله علیه وآله) به عایشه:
۲- عایشه به زینب بنت جحش دشنام می‌دهد:
۳- ناسزای عایشه به صفیه همسر رسول خدا (صلی الله علیه وآله):
۴- عثمان به حفصه دشنام می‌دهد!
حاکم نیشابوری این روایت را صحیح می‌داند:
هیثمی این روایت را صحیح می‌داند:
ابن وزیر این روایت را صحیح می‌داند:
مناوی متن روایت را مورد پذیرش قرار می‌دهد:
مخاطب ابوبکر چه کسی بود؟ ابن ابی الحدید پاسخ می‌دهد:
دستور معاویه به لعن امیر مومنان در صحیح مسلم:
اعتراف علمای اهل سنت به حذف «مأمور به» در این روایت
برای خوش‌آمد معاویه،حاضرند پیامبران را لعن کنند؛چه‌رسد به علی بن أبی طالب (علیه‌السلام):
دشنام معاویه به امیر مومنان علی علیه السلام (با سند صحیح)
دستور معاویه به عقیل بن ابی‌طالب: بالای منبر برو و به امیرمومنان علی (علیه‌السلام) دشنام بده!
دشنام معاویه به امیرمؤمنان، حسنین (علیهما السلام) و ابن‌عباس
معاویه: نمی‌توانم در میان مردم به علی دشنام ندهم!
یکی از شروط صلح‌نامه: معاویه امیرمؤمنان(علیه‌السلام) را لعن نکند، اما نپذیرفت!!!
گروهی گرد معاویه جمع می‌شدند تا به امیرمؤمنان و امام حسن (صلی الله علیه وآله) دشنام دهند:
ناسزاگویی به امیر مومنان در مجلس معاویه:
عدم واکنش عایشه به دشنام به امیرمومنان (علیه‌السلام):
دشنام عایشه به خاندان امیرمومنان (علیه‌السلام)!
خطبا به دستور او امیرمومنان (علیه‌السلام) را لعن می‌کردند:
دشنام او به امیرمومنان (علیه‌السلام) (با سند صحیح):
عدم واکنش مغیره، به دشنام به امیرمومنان(علیه‌السلام) (با سند صحیح):
دشنام او به امیرمومنان(علیه‌السلام) (با سند صحیح)
دشنام او به امیرمومنان(علیه‌السلام):
دشنام او به امیرمومنان، فاطمه زهرا و امام حسن (علیهما السلام)!
لعنت فرستادن او به اهل بیت (علیهما السلام):
۱۱- عباس عموی رسول خدا (صلی الله علیه وآله)!
۱۲- عبد الله بن الزبیر بن عوام
۱۳- لعن امیرمومنان(علیه‌السلام) در حضور یکی از همسران رسول خدا(صلی الله علیه وآله):
۱۴-۱۸ اباالاعور، ضحاک بن قیس، حبیب بن مسلمة، ابوموسی اشعری
پاسخ به سوالات مربوط به لعن و نتیجه گیری از آیات و روایات
۱- آیا برای ما جایز است کسی را که رسول خدا (صلی الله علیه وآله) لعنت کرده است، لعنت کنیم؟
۱- لعن مردم به معنی درخواست لعنت توسط خداوند است.
۲- طلب لعنت همه مردم، برای گروهی از گناهکاران در قرآن و سنت نبوی:
۳- دستور صریح به لعن برخی از گنهگاران
۴- لعن توسط رسول خدا (صلی الله علیه وآله) مجوز لعن برای دیگر افراد:
۵- لعن رسول خدا (صلی الله علیه وآله) الگوی لعن برای مسلمانان
۲- اگر لعن نکنیم، ما را به جهنم نمی‌برند، اما اگر لعن کنیم شاید به جهنم برویم:
۲- طبق دستور رسول خدا (صلی الله علیه وآله) هر کس را که ملعون است، باید لعن کرد.
اگر کسی را لعن کنی که مستحق لعن نباشد، لعن به تو باز می‌گردد!
۱- رسول خدا (صلی الله علیه وآله) عده‌ای را با نام و به صورت مستقیم لعنت کردهاند!
ا. عموم اهل سنت علم غیب را حتی برای رسول خدا (صلی الله علیه وآله) قبول ندارند!
۲- صحابه افراد معینی را لعنت کردهاند:
۳- اگر لعن به صاحبش برمی‌گردد، چرا اهل سنت، شیعه را از لعن منع می‌کنند؟
کسی که تمام سخنان او از وحی است و موصوف به خلق عظیم، به ناحق کسی را نفرین نمی‌کند!
آیه « وَإِنَّکَ لَعَلی خُلُقٍ عَظِیمٍ »
آیات « وَمَا یَنْطِقُ عَنِ الْهَوَی ٭ إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْیٌ یُوحَی »
رسول خدا (صلی الله علیه وآله): هرآنچه در هنگام خشم یا رضا بگویم، حق است.
رسول خدا (صلی الله علیه وآله): تنها چیزی را می‌گویم که از غیب بر زبان من انداخته شود.
رسول خدا (صلی الله علیه وآله): من هیچ گاه جز حق نمی‌گویم!
توجیه اهل سنت برای این روایات:
الف) افراد لعنت شده، ظاهرا مستحق لعن بوده‌اند، اما واقعا در نزد خدا مستحق نبوده‌اند!
ب) این جملات، کلماتی رایج در میان عرب است که مقصود نفرین واقعی نبوده است!
خلاصه کلام علمای اهل سنت (به نقل از نووی) در پاسخ به این روایت:
پاسخ ۱) رسول خدا (صلی الله علیه وآله) مامور به ظاهر بوده‌اند و آن شخص ظاهرا مستحق لعن بوده است.
پاسخ: خشم رسول خدا در راه اجرای احکام الهی بوده است.
ا. مسلمانان می‌توانند از روی قراین ظاهری دیگران را لعن کنند
ب. لعن باید جزو سنن ثابت در سیره رسول خدا (صلی الله علیه وآله) به حساب آید
ا. اگر این مطلب به صورت اتفاقی بود نباید به صورت مستمر تکرار می‌شد
ب. اگر این سخنان بدون قصد نفرین بود پس چرا مستجاب شد؟
اجابت نفرین رسول خدا (صلی الله علیه وآله) در حق قبایل لحیان، رعل، ذکوان و عصیة:
اجابت نفرین رسول خدا (صلی الله علیه وآله) در حق معاویه:
ج. صحابه از لعن رسول خدا (صلی الله علیه وآله) نفرین حقیقی فهمیده‌اند
د. اگر این سخنان بدون قصد نفرین بود پس چرا از روی خشم برای خدا صورت می‌گرفت؟
نتیجه‌گیری از پاسخ‌ها: یا لعن از سنت‌های رسول خدا است و یا روایات اشتباه است!
۵- آیا اگرکسی مورد لعن قرارگیرد فرشتگان از او دفاع می‌کنند؟
ارسال نظرات