قلبهای مریض

آدمی که قلبش مریض باشد، شیطنت می‌کند. تزویر می‌کند. جلوه اش را جوری نشان میدهد که درونش آن گونه نیست. حق را با باطل جا به جا می‌کند. سخن نادرست را، درست جلوه می‌دهد. خود را حقیقت محض نشان می‌دهد، حال آنکه باطل محض است. آدم هایی این چنین، قلب هایشان  مریض است و روز به روز مریض تر می‌شوند.

آدم مریض از روز اول مریض نیست. آنقدر به روح خود آسیب می‌زند که قلبش مریض می‌شود. آنقدر که دیگر خدا رهایش می‌کند. و این رها کردن خدا او را، باعث می‌شود که بیماری قلبش بیشتر بشود.

فی قُلوبِهِم مَرَضٌ فَزادَهُمُ اللَّهُ مَرَضًا
در دلهای آنان مرضی است؛ خداوند بر بیماری آنان افزوده