قرآن و سوگواری بر امام حسین علیه السلام-۱
«اذن للذین یقاتلون بانهم ظلموا و ان الله علی نصرهم لقدیر، الذین اخرجو من دیارهم بغیر حق الا ان یقولو ربنا الله … »
« به کسانی که به جنگ بر سرشان تاخته اند و مورد ستم قرار گرفته اند، رخصت داده شد که قهرمانانه از خود دفاع کنند و خداوند بزرگ بر پیروز گردانیدن آنان به تجاوزکاران تواناست آنا که به ناحق از شهر و دیارشان رانده شده اند، جز آن نبود که می‌گفتند: پروردگار ما، خدای یک تاست … » سوره حج، آیات ۳۹ و ۴۰
از امام صادق علیه السلام روایت شده است که: این آیه شریفه در مورد امیرمومنان مولا علی و حضرت جعفر طیار و حضرت حمزه نازل شد و در مورد امام حسین علیه السلام و شهادت پر افتخار او نیز تفسیر و تطبیق گردید.
اما آیه شریفه در مورد امام حسین علیه السلام به گونه ای خاص تفسیر و تطبیق شد،
چرا که او از وطن خویش و همه پناهگاهها رانده شد و در سراسر قلمرو گسترده اسلامی برای او نقطه امنی نگذاشتند،
کار خشونت و ترور و وحشت آفرینی رژیم اموی آن هم به نام اسلام به جایی رسیده که
امام حسین علیه السلام فرمودند: به خدای سوگند! اگر من در لانه پرنده ای باشم مرا بیرون خواهند آورد تا با ریختن خون من به اهداف پلید و ظالمانه خویش برسند.
خصایص الحسینیه، ص ۴۱۸، قطعه از بهشت ج ۲ ص ۱۷۸
