علی و کشته شدن برای بیعت
در کتاب الامامه و السیاسه آمده است که زمانی که حضرت علی علیه السلام از بیعت با ابوبکر ممانعت کرد و با او بیعت نکرد عمر دستور داد او را به بیعت مجبور کنند و به حضرت علی علیه السلام گفت اگر بیعت نکنی تو را می‌کشم؟[۱]
حال سؤال ما این است که مگر به اجماع اهل سنت خلفاء چهارگانه افضل امت بعد از پیامبر اکرم -صلی الله علیه وآله- نیستند پس چطور امکان دارد که یکی از این ها قصد کشتن دیگری را داشته باشد؟
چطور این قابل قبول است که یکی از بافضیلت ترین مردم قصد کشتن یکی دیگر از همردیفان خود در فضیلت را داشته باشد؟؟؟؟
آیا خلافت اینقدر ارزش داشت که حضرت علی را به خاطر آن بکشند؟
______________________
پی نوشت:
[۱]. کتاب الامامه و السیاسه باب کیف کانت بیعة علی بن أبی طالب کرم الله وجهه ج ۱ ص ۱۹
الشامله الامامه و السیاسه جزء ۱ ص ۲۱ تا ۲۴
کیف کانت بیعة علی بن أبی طالب کرم الله وجهه
قال. وإن أبا بکر رضی الله عنه تفقد قوما تخلفوا عن بیعته عند علی کرم الله وجهه، فبعث إلیهم عمر، فجاء فناداهم وهم فی دار علی، فأبوا أن یخرجوا فدعا بالحطب وقال: والذی نفس عمر بیده. لتخرجن أو لاحرقنها علی من فیها، فقیل له یا أبا حفص. إن فیها فاطمة؟ فقال وإن، فخرجوا فبایعوا إلا علیا فإنه زعم أنه قال: حلفت أن لا أخرج ولا أضع ثوبی علی عاتقی حتی أجمع القرآن، فوقفت فاطمة رضی الله عنها علی بابها، فقالت: لا عهد لی بقوم حضروا أسوأ محضر منکم، ترکتم رسول الله صلی الله علیه وسلم جنازة بین أیدینا، وقطعتم أمرکم بینکم، لم تستأمرونا، ولم تردوا لنا حقا. فأتی عمر أبا بکر، فقال له: ألا تأخذ هذا المتخلف عنک بالبیعة؟ فقال أبو بکر لقنفد وهو مولی له: اذهب فادع لی علیا، قال فذهب إلی علی فقال له: ما حاجتک؟ فقال یدعوک خلیفة رسول الله، فقال علی: لسریع ما کذبتم علی رسول الله. فرجع فأبلغ الرسالة، قال: فبکی أبو بکر طویلا. فقال عمر الثانیة: لا تمهل هذا المتخلف عنک بالبیعة، فقال أبو بکر رضی الله عنه لقنفد: عد إلیه، فقل له: خلیفة رسول الله یدعوک لتبایع، فجاءه قنفد، فأدی ما أمر به، فرفع علی صوته فقال سبحان الله؟ لقد ادعی ما لبس له، فرجع قنفد، فأبلغ الرسالة، فبکی أبو بکر طویلا، ثم قام عمر، فمشی معه جماعة، حتی أتوا باب فاطمة، فدقوا الباب، فلما سمعت أصواتهم نادت بأعلی صوتها: یا أبت یا رسول الله، ماذا لقینا بعدک من ابن الخطاب وابن أبی قحافة، فلما سمع القوم صوتها وبکاءها، انصرفوا باکین، وکادت قلوبهم تنصدع، وأکبادهم تنفطر، وبقی عمر ومعه قوم، فأخرجوا علیا، فمضوا به إلی أبی بکر، فقالوا له: بایع، فقال: إن أنا لم أفعل فمه؟ قالوا: إذا والله الذی لا إله إلا هو نضرب عنقک، فقال: إذا تقتلون عبد الله وأخا رسوله، قال عمر: أما عبد الله فنعم، وأما أخو رسوله فلا، وأبو بکر ساکت لا یتکلم، فقال له عمر: ألا تأمر فیه بأمرک؟ فقال: لا أکرهه علی شی ما کانت فاطمة إلی جنبه، فلحق علی بقبر رسول الله صلی الله علیه وسلم یصیح ویبکی، وینادی: یا بن أم إن القوم استضعفونی وکادوا یقتلوننی.
