آن طوری که بزرگان نوشته اند: روضه خوانی حدود پانصد سال پیش در ایران رواج پیدا کرد جریان از این قرار بود که شخصی به نام ملاّ حسین کاشفی, اهل بیهق و سبزوار کتابی به فارسی نوشته بود به نام"روضةالشهداء". مرثیه خوانان و منبری‌های کم سواد یا بی سواد, این کتاب را با خود می‌بردند و از رو می‌خواندند, وچون از کتاب روضة الشهدا استفاده می‌کردند, کم کم به مداحان یا منبری ها روضه خوان می‌گفتند, که همان اسم تاامروز رواج دارد.(۱)
اما آغاز عزاداری سیدالشهداء(علیه السلام)را می‌توان از قرن ۵- ۶هجری در عصر معزالدوله دیلمی از آل بویه دانست. معزالدّولة اولین کسی است که فرمان داد مردم شیعهء بغداد در دههء اوّل محرم برای حضرت امام حسین ۷سیاه بپوشند و بازار را سیاهپوش کنند و در روز عاشورا دکّان ها را ببندند و از طباخی جلوگیری کنند وتعطیل عمومی نمایند. این مراسم در تمام کشورهای اسلامی از جمله ایران تا اوایل سلطنت سلجوقیان معمول بود,که تا به امروز ادامه دارد.(۲)
۱.مرتضی مطهری, مجموعه آثار, ج ۱۷ ص ۹۴.
۲.جواد محدّثی, فرهنگ عاشورا, ص ۳۱۳ با تلخیص.
//
واحد پاسخ به سوالات پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی
