تفتازانی و صحابه
تفتازانی* می‌گوید:
جنگ ها و مشاجراتی که در تاریخ میان صحابه رخ داده و بر زبان افراد ثقه جاری است، ظاهرش نشان می‌دهد که برخی از صحابه از راه حق خارج شده و به حد ظلم و فسق رسیدند. و انگیزه این کار نیز کینه، حسد، عناد و گاه حب ریاست و پادشاهی و میل به لذات و شهوات بوده است، زیرا هر صحابی، معصوم نیست و هر کسی که پیامبرصلی الله علیه و آله را ملاقات نموده، اهل خیر نبوده است، ولی علما به جهت حُسن ظنشان به اصحاب رسول خدا صلی الله و علیه وآله برای کارهای خلاف آنان محمل ها و تأویل‌هایی ذکر نموده اند.و ظلمی که در حق اهل بیت پیامبر صلی الله علیه وآله کردند، در ظاهر به حدی است که مجالی برای اخفای آن نیست و پستی آن به حدی است که که اهل آسمان و زمین، بر مظلومیت اهل بیت علیم السلام گریسته و کوه ها از جا کنده شده و صخره ها از هم پاشیده اند و کارهای زشت آنان هنوز پا بر جاست لعنت خدا به کسانی باد که دست به چنین جنایاتی زده، یا به آن راضی و برای آن کوشش کرده اند و عذاب آخرت دایمی و شدید تر است. (شرح المقاصد، ج۲، ص ۳۰۶ – ۳۰۷)
------------------------
*تفتازانی:
سعدالدین مسعودبن عمربن عبداللّه هروی خراسانی تفتازانی)فقیه، متکلم، منطق‌دان و ادیب ایرانی وی در قریه تفتازان نزدیک فسادر خراسان[۱] در قرن هشتم هجری قمری است.[۲] در تاریخ زایش و مرگ او اختلاف بسیار است، اما بنا به قول صحیح‌تر او متولد سال ۷۰۱ خورشیدی (برابر با ۷۲۲ هجری قمری و ۱۳۲۲ میلادی) و متوفی به سال ۷۶۹ خورشیدی (برابر با ۷۹۲ قمری و ۱۳۹۰ میلادی) است. وی از عالمان اهل سنت است
فطرت
