شیخ مفید-2
در بین دانشمندان بزرگ ما که در اعصار مختلف میزیسته اند، مفاخر و نوابغ بسیاری بوده اند که امروز هر کدام مایه اعتبار و سند افتخار جهان تشیع به شمار میآیند. ولی از میان آنها شیخ مفید جایگاه خاصی دارد که از هر جهت او را از دیگران ممتاز میگرداند.
برای این که بهتر بتوانیم پی به اهمیت شخصیت والای علمی او ببریم، نخست اوضاع عمومی شیعیان پیش از او را از نظر خوانندگان میگذرانیم، سپس دورنمای عصری را که وی در آن زندگی میکرده است تشریح میکنیم، آنگاه به شرح مختصری از ماجرای زندگی پرحادثه او میپردازیم.
اوضاع شیعیان پیش از شیخ مفید
از زمان درگذشت پیغمبراکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) تا حدود سال 300 هجری، شیعیان وضع ناگوار و موقعیت تأثرآوری داشتند، زیرا شیعه از روز نخست در اقلیت بوده است. در دولت بنی امیه و بنی عباس نیز سعی میشد که از نفوذ امامان جلوگیری به عمل آید و رابطه آنها با شیعیان قطع شود. به همین جهت در سراسر ممالک اسلامی از آفریقا و اسپانیای آن روز گرفته تا مصر و روم شرقی و سرحد چین که همه در زیر نگین خلفای اموی و عباسی قرار داشت، شیعه در محدودیت به سر میبرد و تقریباً از هرگونه آزادی عمل و عقیده و ابراز وجود ممنوع بود!
وضع شیعیان در عصر شیخ مفید
از اواسط قرن چهارم هجری شیعیان به میزان قابل ملاحظه ای در کشورهای خاورمیانه از آن محدودیتها و آزادی کشی ها برکنار ماندند. زیرا از یک طرف خلفای فاطمی که شیعه اسماعیلی بودند در مصر دولت نیرومندی تشکیل داده و از ابهت و جلال دربار بغداد کاستند. و از طرفی سیف الدوله حمدانی و امرای آن خاندان در شام حکومت میکردند و شیعه بودند، و از جانب دیگر در مشرق و جنوب شرقی و شمال ایران نیز غوریان و صفاریان و طاهریان و کمی قبل از آنها حکمرانان علوی مازندران، پرچم استقلال برافراشته و بر ضد خلفای عباسی قیام کردند، و از همه مهمتر ظهور دولت مقتدر آل بویه بود که از شیعیان با اخلاص به شمار میآمدند. عضد الدوله دیلمی که از سلاطین مقتدر این دودمان است دامنه اقتدارش از سواحل دریای عمان تا شام و مصر گسترش یافته و در احترام و حمایت شیعیان کوشا و در واقع خلافت بنی عباس در دست او بازیچه ای بیش نبود.
این علل و عوامل دست به هم داد و موجب گردید که شیعیان از گوشه و کنار سر برآورند و با همتی شایان توجه به تشکیل جمعیت ها و تأسیس حوزههای علمی و نشر معارف و حقایق اهل بیت عصمت و طهارت دست یازند. مسافرتهای ثقة الاسلام کلینی و شیخ صدوق دو پیشوای بزرگ شیعه به بغداد و اقامت آنها در آن شهر که مرکز خلافت و علمای عام بود و اهمیتی که میان آنان کسب کردند، همه از آزادی نسبی و موقعیت آن عصر حکایت میکند.
در عصر شیخ مفید که خود عرب بود شیعیان از آزادی و احترام بیشتری برخوردار گردیدند. وجود فقیه عالی مقامی چون شیخ مفید در میان آنان اعتبار آنها را بالا برد و بیش از پیش نزد دوست و دشمن بر احترام آنان افزود. شیخ مفید شیعیان را از پراکندگی نجات داد و اوضاع اسف بار آنها را سامان بخشید تا آنجا که به اوج عزت رسیدند.
شیخ مفید در محله ی"کرخ"بغداد که مرکز شیعیان بود میزیست، و مسجد معروف"براثا"در آن محله که تاکنون هم باقی است، و زیارتگاه شیعیان است، محل تدریس شیخ مفید بود.
شیخ مفید از منظر دانشمندان شیعه
شیخ الطایفه در"رجال"باب"کسانی که از ائمه علیهم السلام روایت نکرده اند"در باب"محمد"طبق معمول به اختصار از استاد عالیقدرش شیخ مفید بدین گونه نام میبرد:"محمدبن محمد بن نعمان، دانشمندی بزرگ و موثق است."(1) و در"فهرست"می نویسد:"محمد بن محمد بن نعمان ابوعبدالله مفید معروف به"ابن معلم"از متکلمان (علمای عقاید و مذاهب) طایفه امامیه است. در زمان او ریاست علمی و دینی شیعه به وی منتهی گشت. در علم فقه و کلام بر هر کس مقدم، فکرش عالی، ذهنش دقیق، و دانشمندی حاضر جواب بود. نزدیک به دویست جلد کتاب بزرگ و کوچک دارد و فهرست کتابهایش مشهور است..."(2)نجاشی شاگرد نامی دیگرش در"رجال"پس از ذکر نام و نسب او تا"یعرب بن قحطان"جد نژاد عرب مینویسد:"استاد ما رضی الله عنه است. جایگاه والای او در فقه و کلام و روایت و وثاقت و دانش مشهورتر از آنست که وصف شود."(3)سپس مانند شیخ طوسی کتابهای او را نام میبرد.
ابن شهرآشوب
از وی چنین یاد میکند:"شیخ مفید، ابوعبدالله محمد بن نعمان حارثی بغدادی عکبری:... شاگرد ابوجعفر ابن قولویه، و ابوالقاسم علی بن محمد رفاء، و علی بن ابی الجیش بلخی بود.حضرت صاحب الزمان صلوات الله علیه او را ملقب به"شیخ مفید"نمودو من علت آن را در کتاب"مناقب آل ابی طالب"ذکر کرده ام. او مولف حدود دویست کتاب بزرگ و کوچک است..."(4)علامه حلی از این دانشمند عظیم الشأن سخن گستر، بهتر و روشن سخن گفته و مینویسد:"محمدبن محمدبن نعمان مکنّی به"ابوعبدالله"و ملقب به"مفید"است. درباره علت نامگذاریش به"مفید"حکایتی است که ما آن را در کتاب بزرگ خود، در رجال، آورده ایم. مفید معروف به"ابی المعلم"بود و از بزرگترین مشایخ شیعه و رییس و استاد آنهاست. کلیه دانشمندان ما که بعد از وی آمده اند از دانش او استفاده نمودهاند. فضل و دانش او در فقه و کلام و حدیث مشهورتر از آنست که به وصف آید. او موثق ترین و داناترین علمای عصر خود بود. ریاست علمی و دینی طایفه شیعه امامیه در زمان او به وی منتهی گشت..."(5)
شهید قاضی نورالله شوشتری
دانشمند عالی مقام و سخن گستر نامی، پس از ذکر نام آن بزرگ مرد علم و دین در کتاب نفیس فارسی خود"مجالس المؤمنین"سخن مفصل خود پیرامون شخصیت او را بدین گونه آغاز میکند:"... افادت پناهی که عقل مستفاد از قوت قدسیه ی او مستفید، و فکر فلک پیمای او با ملأاعلی در گفت و شنید بود. مجتهدی قدسی ضمیر، و متکلمی نحریر، شاهبازی تیزآهنگ، و بدیهه پردازی فیروز چنگ، اشاعره از سطوت مناظره ی او در کنج اعتدال، و حال ارباب اعتزال از دهشت مباحثه او مانند..."(6)به طور خلاصه، سایر دانشمندان رجالی و فقها و علمای ما هر جا به نام شیخ مفید یا گفتار او رسیده اند، از وی به عنوان سرآمد علمای عقاید و مذاهب اسلامی و متفکری برجسته، و مصنفی پرکار و دانشمندی سخنور و... و اوصافی از این قبیل یاد کرده اند مانند: ابن داود در"رجال"ابن ادریس حلی در"مستطرفات سرایر"، علامه مجلسی، وحید بهبهانی، شیخ یوسف بحرانی، شیخ ابوعلی حایری صاحب"روضات الجنات"و دیگران.
در اینجا از میان آنان به نقل قسمتی از سخنان علامه بحرالعلوم بسنده کرده و میگذریم. علامه بحرالعلوم با آن مقام شامخ علمی و شخصیت نافذ دینی و تقوا و فضیلتی که داشته است به تفصیل از پیشوای علمای امامیه نام برده و در آغاز گفتار خود مینویسد:
"محمدبن محمدبن نعمان ابوعبدالله مفید رحمة الله"استاد استادان بزرگ و رییس رؤسای ملت اسلام، گشاینده درهای تحقیق با اقامه دلیل و برهان با بیان روشن خویش سرکوب گر فرقههای گمراه، دانشمندی که تمامی جهات فضل و دانش در وی گرد آمده و ریاست علمی و دینی به او منتهی گشته بود.
کلیه دانشمندان بر مقام عالی وی در دانش و فضل و فقه و عدالت و وثاقت و جلالت قدرش اتفاق نظر دارند. او دارای خوبیها و فضایل فراوان: تیزبین، باهوش، حاضر جواب و موثق ترین دانشمند عصر خود در حدیث و آشناترین آنها به علم فقه و کلام بود و هر کس بعد از او آمده از وی استفاده نموده است..."(7)
شیخ مفید در نظر دانشمندان عامه
شیخ مفید دانشمند ذوفنون وبلند آوازه ما در نظر علمای بزرگ عامه نیز بسیار بزرگ مینمود. این معنی از سخنان خوب و بد آنان به خوبی پیدا است.
ابن ندیم
که از معاصران شیخ مفید بوده و مانند او در بغداد میزیسته در فهرست خود نوشته است:"ابن المعلم – ابوعبدالله"ریاست متکلمین شیعه در عصر ما به وی رسیده است. او در علم کلام (عقاید و مذاهب) به روش مذهب شیعه بر همه کس پیشی دارد. دانشمندی باهوش و با فراست است، از کتابهای او دریافتم که دانشمندی عالیقدر است..."(8)و در جای دیگر مینویسد:"ابن المعلم - ابوعبدالله محمد بن محمدبن نعمان، ریاست وی بر اصحاب خود از شیعه امامیه در فقه و کلام و آثار، در زمان ما به وی منتهی گشته است. ولادت او در سال 338 هجری روی داده است، از کتابهای او... (9) در فهرست ابن ندیم در هر دو مورد چیزی از تألیفات شیخ مفید ذکر نشده است و به جای آنها چند نقطه دیده میشود گویا بوده است ولی حذف شده است.
ابن جوزی
دانشمند مشهور که او نیز هم عصر شیخ مفید بوده در وقایع سال 413 هـ مینویسد:"محمدبن محمد بن نعمان ابوعبدالله معروف به ابن معلم، پیشوای شیعه امامیه و دانشمند آنها بود، و کتابها بر اساس مذهب آنان تصنیف کرده است. سید مرتضی از جمله شاگردان اوست. ابن معلم مجلس مناظره ای در خانه اش واقع در"درب ریاح"منعقد ساخته بود که در آن عموم دانشمندان گرد میآمدند، او در نزد امرای اطراف که متمایل به مذهب وی بودند، مقامی عامی داشت. در ماه رمضان امسال (413هـ) وفات یافت. سید مرتضی او را مرثیه گفت..."(10)خطیب بغدادی که اندکی پس از وی میزیسته در تاریخ بغداد نظر به تعصب خاص خود از وی نام برده و سخنانی ناهنجار گفته است که از شخصی چون خطیب بعید نیست. (11)
سخنان خطیب به روشنی میرساند که متعصبان مخالف چقدر از شخصیت شیخ مفید و تألیفات و مکتب وی در رواج مذهب اهل بیت عصمت و طهارت هراس داشته اند. چنان که از سخنان دانشمندان بعدی عامه نیز روشن میگردد.
شیخ عبدالله یافعی
در"مرآت الجنان فی تاریخ مشاهیر الاعیان"ضمن وقایع سال (413هـ) و دانشمندانی که در آن سال درگذشته اند مینویسد:"دانشمند شیعه و پیشوای رافضه صاحب تصانیف بسیار، معروف به"مفید"و"ابن معلم"می باشد. وی در کلام و فقه و جدل استاد فرزانه بود. او در دولت"آل بویه"با طرفداران هر مسلک و عقیده ای با جلالت و عظمت مناظره میکرد. وی در سال 413ه وفات یافت."ابن ابی طی میگوید:"وی از مستمندان دستگیری بسیار میکرد، فروتنی و خشوع وی زیاد، و نماز وروزه اش فراوان، و لباسش زبر بود."دیگری گفته است: گاه بود که عضد الدوله شیخ مفید را زیارت میکرد. مفید شیخی متوسط القامه، لاغر اندام و گندم گون بود. هفتاد و شش سال زندگی کرد. بیش از دویست کتاب تصنیف کرده است. ماجرای تشییع جنازه او مشهور است؛ زیرا هشتاد هزار نفر از رافضیان و شیعیان او را تشییع کردند. خدا اهل تسنن را از شر او آسوده گردانید! وفات او در ماه رمضان اتفاق افتاد. (12)
ابن حجرعسقلانی
در"لسان المیزان"از دانشمند عالیقدر ما بدینگونه یاد میکند:"دانشمند بزرگ رافضه (شیعه) ابوعبدالله بن معلم، صاحب تصانیف بدیع است که دویست کتاب میباشد. او به خاطر عضد الدوله قدرتی بزرگ داشت. هشتاد هزار رافضی (شیعه) جنازه ی او را تشیع کردند. در سال 413 وفات یافت.خطیب بغدادی نوشته است:"مفید کتابهای بسیاری در گمراهی شیعه! و دفاع از اعتقاد آنها و نکوهش از صحابه و تابعین و ائمه دین و مجتهدین نوشته است(13)او با کتابها و نظریاتش بسیاری را گمراه ساخت! تا این که خداوند اهل تسنن را با مرگ وی آسوده گردانید."
ابن حجر
می گوید:"مفید بسیار پارسا و فروتن و پاسدار علم بود. گروهی از دانشمندان از محضرش برخاستند، و در بزرگداشت مکتب تشیع جایگاهی عالی یافت، تا جایی که گفته اند او بر هر دانشمند بلند قدری منت دارد. پدرش در"واسط"معلم بود، و مفید در آنجا متولد گردید. بعضی هم گفته اند در"عکبرا"متولد شده است"(14)گویند عضدالدوله برای ملاقات او به خانه اش میرفت و هر گاه بیمار میشد به عیادتش میشتافت.شریف ابویعلی جعفری شوهر دختر شیخ مفید گفته است:"مفید جز اندکی از شب را نمیخوابید. سپس بر میخاست و به نماز میایستاد، یا مطالعه میکرد، یا مشغول تلاوت قرآن میگشت."(15)
سایر دانشمندان عامه مانند ابن عماد حنبلی در"شذرات الذهب"و ابن کثیر شامی در"البدایة و النهایه"در وقایع سال 413 و دیگران از مفید قریب به این مضامین سخن گفته و به مقتضای سرشت خود با نیکی و بدی از وی یاد کرده اند.
ارتباط با امام عصر(عج)
دانشمند بزرگوار مشهور شیخ ابوطالب طبرسی در کتاب نامدارش"احتجاج"سه توقیع(نامه) از حضرت"ولی عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف"نقل کرده که به افتخار شیخ مفید صادر گشته و حضرت او را مشمول عنایات خاص و الطاف مخصوص خود قرار داده است. برای آگاهی از این توقیعات و مضامین آنها نگاه کنید به آخر"احتجاج طبرسی"و کتابهای"مجالس المؤمنین"قاضی نورالله شوشتری،"رجال"علامه بحرالعلوم، روضات الجنات سید محمد باقر خوانساری، خاتمه مستدرک، تنقیح المقال"شیخ عبدالله مامقانی و سایر منابع، به خصوص سخن علامه بحرالعلوم و محدث نوری پیرامون آنها. (16)
در ظرف سه سال سه توقیع از ناحیه امام زمان(علیه السلام) به او رسید که امام در خطابهایش به او چنین میفرمایند:
1- للاخ الاعز السدید الشیخ المفید: برادر عزیز و استوار شیخ مفید.
2- سلام علیک ایهاالعبد الصالح الناصر للحق الداعی الیه. سلام بر تو ای بنده شایسته خدا و ای یاری دهنده حق و دعوت کننده به سوی آن.
و جالب اینجاست که در زمان غیبت کبری هیچ توقیعی از ناحیه مقدسه نرسیده است. مگر برای شیخ مفید و شیخ اسدالله کاظمینی رحمهما الله تعالی.
در یکی از نامهها که در اواخر ماه صفر سال 410 از ناحیه مقدسه برای شیخ مفید ارسال شده امام چنین میفرمایند:
بسم الله الرحمن الرحیم،
اما بعد سلام بر تو ای دوستدار مخلص دین که در ولایت ما مخصوص به یقین گشتهای... پس از ستایش و حمد خداوندی که معبودی جز او نیست و درود به سید و مولی و پیغمبر گرامی ما حضرت محمد(صلی الله علیه و آله و سلم) خداوند توفیقت را در یاری از حق مستدام فرماید و پاداشت را در نشر علوم برای ما براستی زیاد و فراوان نماید... بدان که ما رخصت یافتیم تا تو را به نامه نگاری مشرف ساخته و دستور دهیم احکام ما را به دوستانمان که نزد تو هستند برسانی، خداوند آنان را به طاعت خود عزیز فرموده و به وسیله رعایت و حراست خود مهم آنان را کفایت فرماید، پس تو به یاری خدا واقف شو بر آن دشمنانی که از دین خدا بیرون رفتهاند. بدانچه اکنون برائت بیان میدارم و در رساندن آن به سوی آنان که اطمینان داری بر آن وجهی که برای تو مینویسم...
ما اگر چه بر طبق آنچه خداوند برای ما و شیعیانمان مصلحت دانسته تا مادامی که دولت دنیا در دست فاسقان است جایمان از جای ستمگران دور است، ولی با این حال به احوال شما آگاهیم چیزی از اخبار شما بر ما پوشیده نیست و ما از پیش آمد ناگواری که برای شما اتفاق افتاده آگاه هستیم و این پیشامد بدان سبب شد که بسیاری از شما به سوی آنچه پیشینیان صالح از آن روگردان بودند متمایل گشته و بدان عهدی که از ایشان گرفته شده بود پشت پا زدند، گویا اینان نمیدانند که ما در فکر شما هستیم و از یاد شما بیرون نرفتهایم وگرنه بلای سختی به شما میرسید و دشمنان شما را مستاصل میکردند. پس از خدا بترسید و در بیرون آمدن از فتنهای که بر سر شما و بر سر آنکه اجلش نزدیک شده سایه افکنده است به ما کمک کنید، و حفظ کنید خود را از آن فتنه کسی که به آرزویش رسیده باشد و آن فتنه نشانهای است برای حرکت کردن و اظهار نمودن شما امر و نهی ما برای همدیگر. خدا به پایان رساند نور خود را اگر چه مشرکان نخواهند...
چون جمادی الاولی این سال در رسد بدانچه در آن اتفاق میافتد پند گیرید و برای آنچه پس از آن میآید از خواب غفلت بیدار شوید به زودی از آسمان برای شما نشانه و آیت آشکاری ظاهر گردد و مانند آن نیز از زمین نمودار شود و در مشرق زمین جریان ناگوار و حزن آوری اتفاق افتد و مردمی که از اسلام بیرون هستند بر سر مردم عراق مسلط گردند و به کردار ناپسند آنها روزی بر مردم عراق تنگ گردد و پس از این جریان با نابود شدن مرد سرکش از اشرار اندوه بر طرف گردد و از نابودی او مردمان با تقوا و نیکان خشنود گردند برای آنان که در اطراف جهان اراده انجام حج را دارند وسایل آماده گردد و ما را نیز در آماده کردن وسایل حج به اختیار و توافق ایشان سهمی است که آن با نظم و ترتیب در کار آشکار گردد. پس هر یک از شما باید کاری کند که او را بدوستی و محبت ما نزدیک گرداند و
از آنچه موجب سخط و ناراحتی ماست بپرهیزد زیرا کار ما چنین است که بطور ناگهانی در میرسد و هنگامی در آید که توبه او را سود ندهد و پشیمانی از گناه وی را نجات نبخشد. خداوند راه رستگاری را به شما الهام فرماید و در توفیق یابی به رحمتش درباره شما لطف نماید.
مناظرات شیخ با علمای اهل سنت
شهر بغداد که از مراکز مهم علمی عصر به شمار میرفت، در آن زمان مملو از فقها و متکلمان مذاهب مختلف بود. پیروان مذاهب اهل تسنن که از نظر علم کلام آنها را"معتزلی"و"اشعری"می گفتند، در مجامع عمومی و گاهی در حضور خلیفه مجلس ها گرفته و هر کس برای اثبات مرام خود حجت ها میآورد و دلیل ها اقامه میکرد. علمای شیعه که تا آن روز به آن محافل راه نداشتند، با طلوع شیخ مفید در بغداد، نه تنها در مجامع آنها شرکت مینمودند، بلکه"شیخ مفید"و"ابن معلم"یگانه عالم مبرّز و سخنوری بود که با نیروی علم و بیان و منطق محکم خود در تمام موارد بر همگان غلبه مییافت.
از خطیب بغدادی که هم عصر شیخ مفید بوده است نقل شده که گفته است:"او اگر میخواست میتوانست ثابت کند که ستون چوبی از طلاست"! علی بن عیسی رمانی و قاضی ابوبکر باقلانی قاضی القضاة بغداد، فاضل کتبی و ابوعمرو شطوی و ابوحامد اسفراینی شافعی قاضی عبد الجبار معتزلی و غیرهم از دانشمندان بزرگی بودند که اغلب اوقات مفید با آنها در بحث امامت و اصول عقاید به گفتگو میپرداخت و آنها را ملزم و محکوم میساخت.
داستان مناظرات آنها بسیار شیرین و خواندنی است. سید مرتضی که بزرگترین شاگرد شیخ مفید است آنها را در کتابی جمع نموده که از جمله یک داستان آن را برای نمونه میآوریم:
در کتاب"مجموعه ورّام"می نویسد:"مفید در اصل از"عکبرا"است، در ایام کودکی همراه پدرش به بغداد آمد و نزد ابوعبدالله معروف به"جعل"به تحصیل پرداخت. سپس به مجلس"ابویاسر"که در دروازه خراسان تدریس میکرد حضور یافت. چون ابو یاسر از عهده بحث و پرسشهای او درمانده شده او را به"علی بن عیسی رمّانی"که از بزرگان علمای کلام بود ارجاع داد و گفت چرا به نزد او نمیروی تا از او استفاده کنی؟ مفید گفت او را نمیشناسم و کسی ندارم مرا به او معرفی کند. ابویاسر یکی از شاگردان خود را همراه او کرد و نزد رمانی فرستاد چون مجلس رمانی از فضلا و دانشمندان پر بود، مفید در صف آخر نشست و به تدریج که مجلس خلوت شد نزدیکتر رفت. در آن اثناء مردی از اهل بصره آمد و از رمانی پرسید چه میفرمایید در باره حدیث غدیر (که به عقیده شیعه پیغمبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) امیرمؤمنان (علیه السلام) را جانشین بلافصل خود گردانید"و داستان غار (که به اعتقاد اهل سنت دلیل برخلافت ابوبکر است)؟ رمانی گفت داستان غار درایت (یعنی امری مسلم و معقول) است و حدیث غدیر روایت و منقول میباشد، و آنچه از درایت و امر مسلم استفاده میشود از روایت مستفاد نمیگردد. مرد بصری سکوت کرد و برخاست و از مجلس بیرون رفت.
در این موقع مفید خود را به رمانی نزدیک گردانید و گفت: سوال دارم. رمانی گفت: بگو! شیخ مفید گفت: چه میفرمایید درباره کسی که بر امام عادل خروج کند و با وی جنگ نماید؟ رمانی گفت: او کافر است، بعد گفت: نه فاسق است. شیخ مفید پرسید: راجع به امامت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب علیه السلام چه میگویید؟ رمانی گفت: او امام است. مفید گفت: درباره طلحه و زبیر(دو آتش افروز جنگ جمل بر ضد امیرالمؤمنین بودند) چه میفرمایید؟ رمانی گفت: آنها از این عمل توبه کردند. شیخ مفید گفت: جناب استاد!
داستان جنگ جمل درایت و امر مسلمی است و توبه کردن طلحه و زبیر روایت میباشد!!رمانی که متوجه موضوع شد گفت: مگر موقعی که آن مرد بصری از من سیوال کرد تو حاضر بودی؟ شیخ مفید گفت: آری: رمانی گفت: این سخن به جای آنچه من گفتم! اشکال تو وارد است!! آنگاه پرسید: تو کیستی و نزد کدام یک از علمای این شهر درس میخوانی؟ مفید گفت: نزد شیخ ابوعبدالله جعل. رمانی گفت: بنشین تا من مراجعت کنم. سپس برخاست و به درون خانه رفت و پس از لحظه ای برگشت و نامه ای سربسته به وی داد گفت: این را به استاد خود بده. مفید نامه را آورد و به استادش تسلیم کرد. استاد نامه را گشود و شروع به قرایت آن کرد و طی مطالعه آن به خنده افتاد. پس از قرایت نامه گفت: رمانی ماجرایی را که میان تو و او در مجلس وی روی داده نوشته و سفارش تو را نموده و تو را ملقب به"مفید"کرده است. (17)
تبعید ها وگرفتاریهای شیخ
به طور خلاصه مناظرات شیخ مفید و آزادی نسبی که شیعه در زمان آل بویه یافتند، چندان هم پایدار نماند. زیرا بعد از عضدالدوله - حتی در زمان خود وی - به واسطه درگیریهای شیعه و سنی چند بار شیخ مفید دستگیر و تبعید شد. از جمله به گفته ابن اثیر در سال 393 هـ که بهاء الدوله دیلمی پسر عضدالدوله، الطایع لله خلیفه عباسی را از خلافت خلع کرد، بغداد سر به شورش برداشت. بهاء الدوله نیز سرلشکر خود را به بغداد فرستاد و او سنی و شیعه را از اظهار مذهب خود منع کرد، و شیخ مفید را تبعید نمود.
و باز ابن اثیر مینویسد: در سال 409 ه سلطان الدوله پسر بهاء الدوله، ابن سهلان را به حکومت بغداد منصوب داشت، و چون او وارد بغداد شد، ابوعبدالله بن نعمان فقیه شیعه را تبعید کرد.
این تبعیدها و دستگیری ها گاهی عمدی بود که از ناحیه سلطان یا حکمران او انجام میگرفت، و زمانی به خاطر فرو نشاندن نزاع بین دو فرقه و جلوگیری از هجوم اکثریت سنی بر ضد اقلیت شیعه در محله"کرخ"بغداد - محل اقامت شیخ مفید - روی میداده است.
استادان شیخ
محدث بزرگوار"حاج میرزا حسین نوری"در اثر گرانقدرش"خاتمه مستدرک الوسایل"پنجاه تن از استادان شیخ مفید را نام میبرد و در مقدمه چاپ جدید"بحارالانوار"این تعداد به 59 تن رسیده است. ممکن است بیش از اینها هم بوده اند. شیخ مفید در نزد اینان که از شیعه و سنی و زیدی بودند علوم متداول عصر یعنی ادبیات عرب، قرایت، کلام، فقه، اصول، حدیث، تفسیر، رجال و غیره را فرا گرفته است. معروفین آنها جعفربن محمد قولویه قمی محمدبن علی بن بابویه قمی (شیخ صدوق)، ابوعبدالله صفوانی احمد بن محمد بن ولید قمی، ابوعبدالله مرزبانی، ابوجعفر محمد بن حسین بزوفری، ابوغالب زراری، ابن جنید اسکافی، ابوعلی صولی بصری، علی بن محمد رفاء، علی بن ابی الجیش بلخی و ابوعبدالله جعل میباشند که همگی از اعاظم فقها و متکلمین و محدثین و رجال نامی بوده اند.
شاگردان او
همچنین گروه بیشماری از دانشمندان کلیه مذاهب جزء شاگردان وی بوده اند، ولی متأسفانه جز 15 نفر آنها را که درمقدمه"بحارالانوار"نام برده اند، از بقیه اطلاع درستی نداریم. قبلاً از علمای عامه نقل کردیم که در مجلس وی از عموم مذاهب شرکت مینمودند، و گروهی از دانشمندان محضرش برخاستند، ولی اینان چه کسانی بوده اند، به درستی معلوم نیست.
سرآمد شاگردان شیخ مفید، علم الهدی سید مرتضی، برادر نابغه اش سید رضی، شیخ طوسی، ابوالعباس نجاشی، ابوالفتح کراجکی، دامادش ابویَعْلی محمدبن حسن بن حمزه جعفری، سالار بن عبد العزیز دیلمی معروف به"سَلاّر"و جعفربن محمد دوریستی بوده اند که همگی از مفاخر علمای شیعه و استادان علوم و فنون اسلامی به شمار رفته اند.
تالیفات شیخ
شیخ اجل مفید در سایه علوم سرشار و ذهن وقاّد و نبوغ کم نظیر و پشت کار زاید الوصفش که همگی زبانزد خاص و عام بوده است. در کلیه فنون و علوم اسلامی تألیف و تصنیف دارد، و تقریباً از همه موضوعات علمی و دینی سخن به میان آورده و به تجزیه و تحلیل و نقض و ابرام و تخطیه و تصویب آنها پرداخته است. چنانکه از انبوه تألیفات پر ارزش او پیداست، اغلب آنها پاسخ سوالات گوناگون علمی بوده که از شهرها و کشورهای اسلامی از وی نموده اند، و ردّ عقاید و نظریات دانشمندان نامی عصر از فرقههای غیرشیعه بوده است. علامه متتبع بزرگوار و محدث عالی مقام خبیر حاج میرزا حسین نوری مینویسد:"کمتر در کتب علمای شیعه که پس از وی آمده اند یافت میشود که از مسائل متعلق به امامت و ادله اثبات آن از کتاب و سنت از نظر درایت و روایت ولو با اشاره به آنها در کتابهای شیخ مفید مطلبی نباشد و ذلک فضل الله یؤتیه من یشاء."(18)
آثار قلمی آن نابغه نامی شیعه که به گفته"ذهبی"دانشمند متعصب و معروف سنی"تصانیف بدیعه و کثیره"(19)است، به نقل شاگرد نامدارش شیخ طوسی، نزدیک به دویست کتاب بزرگ و کوچک است.
شیخ طوسی در کتاب"فهرست"بیست کتاب او را نام میبرد، وی مینویسد:"از جمله کتابهای او کتاب مقنعه در فقه، کتاب ارکان نیز در فقه، رساله ای در فقه که برای فرزندش نوشته و کامل نیست، کتاب ارشاد، کتاب ایضاح در امامت، کتاب افصاح، کتاب نقض بر ابن عباد در امامت، کتاب نقض بر علی بن عیسی (رمانی) در امامت، کتاب نقض بر ابن قتیبه در حکایت و محکی، کتاب احکام اهل جمل، کتاب منیر در امامت، مسائل صاغانیه، مسائل جرجانیه، مسائل دینوریه، مسائل مازندرانیه، مسائل منثوره (پراکنده) قریب یکصد مسئله است، کتاب فصول از عیون و محاسن، کتاب احکام متعه و غیر اینها که در فهرست کتب وی ثبت است. و نیز کتاب مسئله کافیه در ابطال توبه خاطیه، کتاب النصره لسید العتره فی احکام البغاه علیه بالبصره. ما تمام این کتابها را از وی استماع نمودیم. بعضی را با قرایت بر وی و برخی را که بارها بر او میخواندند و او میشنید، شنیده ایم."
نجاشی شاگرد برازنده دیگر مفید که رجال خود را بعد از فهرست شیخ نوشته است جمعاً175 کتاب شیخ مفید را نام میبرد.
ابن شهر آشوب مازندرانی 52 کتاب او را نام میبرد و 15 کتاب اضافه بر ضبط شیخ و نجاشی دارد. بنابراین اسامی 190 کتاب شیخ مفید با ضبط این سه دانشمند صاحب نظر اقدم، به دست آمده است. علامه مجلسی نیز در مقدمه بحارالانوار چند کتاب دیگر را اضافه دارد. (20)
از میان انبوه کتابهای گرانمایه شیخ مفید پیشوای دانشمندان شیعه و بزرگترین دانشمند اسلام در نیمه دوم سده چهارم و اوایل سده سوم هجری که قسمتی از آنها را ملاحظه نمودید و بقیه را نیز در رجال نجاشی میتوانید ببینید، چند کتاب او تاکنون چاپ و منتشر شده است. این کتابها عبارتند از: عیون و محاسن، ارشاد، اختصاص، اوایل المقالات، مقنعه، امالی، افصاح المسائل العشره فی الغیبه. (21)و چند رساله دیگر در کتابی به نام"عدة رسایل الشیخ مفید".
افول ستاره تشیع
به روایت شیخ طوسی، مفید در سال 338 متولد گردید و دو شب مانده به آخرماه رمضان سال 413 وفات یافت. روز وفات او روزی بود که از بسیاری مردم که برای نمازگزاردن بر وی گرد آمده بودند و کثرت گریستن دوست و دشمن بر او، از آن بزرگتر دیده نشده است. (22)
شاگرد عالیقدر دیگرش نجاشی که خود از مردم نواحی بغداد و مانند شیخ طوسی ناظر جریان بوده است، مینویسد:
"مفید رحمة الله علیه سه شب مانده به آخر ماه رمضان سال 413 وفات یافت. ولادتش در روز یازدهم ماه ذی القعده سال 336 اتفاق افتاده است. شریف مرتضی ابوالقاسم علی بن الحسین (سید مرتضی) در میدان"اشنان"بر وی نماز گزارد. میدان اشنان با همه وسعتی که داشت از کثرت جمعیت تنگ بود. مفید را در خانه اش دفن کردند، و چند سال بعد به"مقابر قریش"جنب مرقد حضرت امام موسی بن جعفرعلیهماالسلام منتقل ساختند. قول دیگر اینست که ولادت او سال 338 بوده است."(23)
چنان که دیدیم شیخ طوسی ولادت مفید را سال 338 دانسته بود. و نجاشی که رجال خود را بعد از فهرست شیخ تألیف کرده، 336 ضبط نموده است. همچنین شیخ وفات استادش را دو شب مانده به آخر ماه رمضان و نجاشی سه شب مانده به آخر ماه مبارک دانسته است، ولی سال وفات مفید سال 413 هـ بوده است.
به هرحال بر اساس قول شیخ طوسی و ابن ندیم، مفید هنگام رحلت 75 سال و به گفته نجاشی 77 سال داشته است.
شیخ مفید در پایین پای امام موسی بن جعفر و نوه عالیقدرش امام محمد تقی یعنی کاظمین علیهماالسلام جنب آرامگاه استادش جعفربن محمد قولویه قمی آرمیده است. گفتنی است که عالم برگ و نامی اسلام شیعه خواجه نصیرالدین طوسی نیز در کنار آنها و پایین پای آن دو امام همام مدفون میباشد. علایم قبور هر سه بزرگان نیز برای زائران معلوم است. سید مرتضی بزرگترین شاگرد مفید، و مهیار دیلمی شاعر برازنده عصر، فوت پیشوای علمای شیعه را مرثیه گفتند و مراثی آنها در دیوان هر دو که چاپ شده موجود است.
پی نوشت ها:
1-"رجال"شیخ طوسی، ص 514.
2-"فهرست"شیخ طوسی، ص 157.
3-"رجال"نجاشی، ص 383.
4- معالم العلماء، ص 112.
5-"مجالس المومنین"جلد 1، ص 436.
6-"خلاصة الاقوال"ص 147.
7- رجال علامه بحرالعلوم، جلد 3، ص 311.
8- فهرست ابن ندیم، ص 366.
9- فهرست ابن ندیم، ص 293.
10- المنتظم جلد 8، ص 11.
11- تاریخ بغداد، جلد 3، ص 331.
12- مرآت الجنان، جلد 3، ص 199.
13- منظور خطیب آن دسته از صحابه و تابعین و ائمه و مجتهدین عامه است که شیخ مفید افکار و عقاید و روش آنها را مورد تجزیه و تحلیل و تخطیه و تنقید قرار داده است... (نگاه کنیده به فهرست کتب شیخ مفید)
14- واسط شهرکی بین بغداد و سامراء. امروز در ناحیه دهکده دُجیل واقع در سه یا چهار فرسخی بغداد، و عکبرا در همین مسیر واقع در ده فرسخی بغداد بوده است. (نگاه کنید به نمراصد الاطلاع"در لفظ"واسط"و"عکبرا")
15- لسان المیزان جلد 5، ص 368.
16-"رجال"علامه بحرالعلوم جلد 3، ص 320، خاتمه مستدرک ص 518، معجم رجال الحدیث جلد 17، ص 234.
17- البته از ابن شهر آشوب مازندرانی نقل شده که لقب"مفید"را حضرت امام زمان(علیه السلام) به مفید داده اند. ممکن است چنین بوده و شیخ بزرگوار به این لقب شهرت داشته، و رمانی و قاضی عبدالجبار این لقب را برای او تأیید کرده اند.
18- مستدرک وسایل، جلد 3، ص 517.
19- میزان الاعتدال، جلد 4، ص 26 و 30.
20- معجم رجال الحدیث، جلد 17، ص232.
21- این کتاب اخیراً به فارسی ترجمه و چاپ و منتشر شده است.
22- فهرست شیخ، ص 158.
23- رجال نجاشی، ص 287.
//
موسسه بحار