زیارت عاشورا در سیره ابرار
در سال ۶۱ هجری تلخ ترین فاجعه تاریخ انسانی به وقوع پیوست، روز عاشورا بود که بهترین خلق به همراه بهترین نزدیکان و بهترین اصحاب و بهترین مسلمانان در سرزمینی که به واسطه این بهترینه، بهترین شد، شربت شهادت را در عطش وصال دوست، سرکشیدند.
اما در مقابل این بهترینها، بدترین‌هایی نیز وجود داشت. اول آن که کسانی حضرت امام حسین(علیه السلام) و یارانش را به شهادت رساندند بدترین مردم بودند. دوم آنکه بدترین ظلمها را بر آن حضرت روا داشتند به گونه ای که به نحوی دلخراش و جانسوز امام حسین(علیه السلام) و یارانش را به شهادت رساندند.
بدین گونه بود که عاشورا جاودانه شد و خداوند اجر این همه جانفشانی و مظلومیت را چه زیبا در این دنیا به آن حضرت عطا نمود، چنان که به امام حسین(علیه السلام) کرامات بسیار بخشید و در محبت و زیارت و تربت آن بزرگوار فارغ از عطای اخروی، کرامت دنیوی بخشید.
در ترنم باران معرفت چنین رسیده است:
امام صادق(علیه السلام) فرمود: «من زارالحسین فی یوم عاشورا و جبت اله الجنه»(۱) کسی که در روز عاشورا امام حسین(علیه السلام) را زیارت کند بهشت بر او واجب می‌شود.
و امام رضا(علیه السلام) فرمود: «فان البکاء علیه (الحسین) یحط ذنوب العظام»(۲) همانا گریستن بر امام حسین(علیه السلام) گناهان بزرگ را نابود می‌کند.
و امام صادق(علیه السلام) فرمود: «من زار قبر أبی عبدالله(علیه السلام) یوم عاشور، عارفا بحقه کان کمن زار الله تعالی فی عرشه»(۳) کسی که روز عاشورا قبر امام حسین(علیه السلام) را زیارت نماید در حالی که حق او را بشناسد همانند آن است که خدای را در عرش او زیارت کرده است.
و در سیره ابرار و نیکان آمده است که آنان حق آن مقام والا را می‌شناختند و در سایه این شناخت در مقام عمل حق او را گرامی می‌داشتند. بزرگان از رهگذر این احترامات بزرگی یافته اند:
آیت الله العظمی اراکی:
یکی از ملازمان ایشان نقل نموده که برنامه معظم له این بود که هر روز بالای بام می‌رفتند و به حالت ایستاده به خواندن زیارت عاشورا می‌پرداختند و صد لعن و صد صلوات که در زیارت عاشورا وارد شده است مقید بودند بطور کامل قرایت کنند و این برنامه ایشان به همین نحو یعنی بالای بام و رو به قبله حتی در روزهای برفی و سرد هم بدون کم و کاست ادامه داشت تا موقعی که توانایی جسمی داشتند.(۴)
شیخ مرتضی نواده شیخ انصاری:
در شرح حال ایشان آورده اند که از جمله عادات او خواندن زیارت عاشورا بوده که در هر روز دو بار، صبح و عصر آن را می‌خواندند و بر آن بسیار مواظب بودند، بعد از وفاتش کسی او را در خواب دید و از او احوالش را پرسید.
در جواب سه مرتبه فرمود: عاشورا، عاشورا، عاشورا.(۵)
آیت الله میرزا ابوالقاسم محمدی گلپایگانی:
فرزند ایشان در شرح احوال ایشان نقل نمودند که وی در تمام زندگی پشت بام می‌رفتند و حضرت امام حسین(علیه السلام) را زیارت می‌نمودند و گاهی در حالی که برف زیادی روی پشت بام بود، ایشان می‌رفت و حضرت را زیارت می‌نمود و جالب آن که نام همه فرزندان ذکور خویش را حسین گذاشت.(۶)
آیت الله سید زین الدین طباطبایی:
روزی ایشان از وصف کربلا و روز عاشورا برای دوستان تعریف می‌کردند و همچنین در اهمیت زیارت عاشورا گفتند: شبی در حجره مشغول زیارت عاشورا بودم، درسجده شکر زیارت حالم منقلب شد و کربلا با آن صحنه‌های روز عاشورا و امام حسین(علیه السلام) را دیدم و غش کردم.(۷)
آقا نجفی قوچانی:
ایشان در ضمن خاطرات خود می‌گوید: روزی بنا گذاشتم چهل روز زیارت عاشورا روی بام مسجد شاه (اصفهان) بخوانم و سه حاجت در نظر داشتم، یکی قرض پدرم ادا شود و یکی مغفرت و دیگری علمم زیاد شود و درجه اجتهاد، پیش از ظهر شروع کردم و هنوز ظهر نشده تمام می‌شد، از اول تا به آخر دو ساعت طول می‌کشید، چهل روز تمام شد.
یک ماه نگذشت که پدرم نوشته بود که قرض مرا موسی بن جعفر(علیه السلام) ادا کرده، من به او نوشتم بلکه سیدالشهداء ادا کرد. (وکلهم نور واحد)
چون قوی دل شده در ماه محرم و صفر جهت مطلبی که در نظرم اهم مطالب بود، چهل روز زیارت عاشورا روی بام مسجد خواندم، با اهتمام تمام و کمال احتیاط، به این معنی که در آن دو ساعت همه را رو به قبله، سر پا در مقابل آفتاب ایستاده بودم تا تمام می‌شد.
چهل روز ختم ما تمام شد، بعد از آن خوابی دیدم که مطلب برآورده شده است.(۸)
پی نوشت:
۱ وسایل الشیعه، ج ۱۴، ص ۴۷۶، ح ۱۹۶۳۷
۲ همان، ص ۵۰۴، ح ۱۹۶۹۷
۳ همان، ص ۴۷۶، ح ۱۹۶۳۶
۴ به نقل از یکی از ملازمان ایشان
۵ مردان علم در میدان عمل، سید نعمت الله حسینی، انتشارات سیدالشهداء، ج ۲، ص ۳۷۶
۶ به نقل از حجه الاسلام و المسلمین حاج آقای غلامحسین محمدی گلپایگانی
۷ برنامه سلوک در نامه‌های سالکان، علی شیروانی، انتشارات دارالفکر، ۱۳۷۶، ص ۲۳۳
۸ سیمای فرزانگان، رضا مختاری، ص ۲۰۱
منبع خبر: پایگاه شهید آوینی
اسماعیل محمدی کرمانشاهی
سایت شیعه نیوز
