فضیلت اهل بیت در آیات قرآن

۱- «یا ایها الذین امنوا اطیعوا الله و اطیعوا الرسول و اولی الامر منکم» 
(نساء ۴/۵۹)
«ای کسانی که ایمان آورده اید،خداوند و پیامبررا اطاعت کنید ومطیع فرمان اولی الامر باشید».
آنها اولی الامر هستند که خداوند دستور اطاعت از آنها را داده است. برید عجلی از امام باقر(علیه السلام) پرسیده است که مراد از این آیه چیست؟ امام با استفاده از آیات ۵۱ تا ۵۳ سوره ی نساء، این گونه پاسخ فرمودند: 
« آیا ندیدی کسانی را که بهره ای از کتاب (خدا) دارند، (با این حال) به جبت و طاغوت ایمان می‌آورند و به مشرکان می‌گویند: آنها از کسانی که ایمان آورده اند هدایت یافته ترند.» این افراد می‌گویند پیشوایان گمراه و دعوت کنندگان به آتش، از آل محمد(صلی الله علیه و آله و سلم) هدایت یافته ترند. (اما بدان) آنها کسانی هستند که خداوند ایشان را از رحمت خود دور ساخته است و هرکس را خدا از رحمت خود دور کند، یاوری برای او نخواهی یافت. آیا آنها سهمی در حکومت (امامت و خلافت) دارند؟ اگر چنین بود، به مردم هیچ حقی نمی‌دادند؛ یا این که به مردم(پیامبرو خاندانش) نسبت به آن چه خدا از فضلش به آنها بخشیده است، حسد می‌ورزند و ما کسانی هستیم که به خاطر امامت و پیشوایی که خدا به ما عطا کرده است مورد حسد واقع شده ایم؛ در حالی که خداوند در قرآن می‌فرماید: به آل ابراهیم کتاب و حکمت دادیم و حکومت عظیمی در اختیار آنها قرار دادیم. هم چنین قرآن می‌گوید: « در آنها انبیا و پیامبران و ائمه قرار دادیم» ؛ چگونه است که در مورد آل ابراهیم قبول می‌کنند و در مورد آل محمد(صلی الله علیه و آله و سلم) انکار می‌نمایند؟ ولی جمعی از آنها به آن ایمان می‌آورند و جمعی در راه آن، ایجاد مانع می‌کنند، اما شعله ی فروزان آتش دوزخ برای آنها کافی است.

۲- « فسیلوا اهل الذکر ان کنتم لاتعلمون» 
(نحل ۱۶/۴۳) 
« پس اگر نمی‌دانید از اهل ذکر بپرسید».
امیر المومنین(علیه السلام) فرمود: « ما اهل ذکر هستیم». این معنی از سایر ائمه ی هدی(علیه السلام) نیز نقل شده است. (تفسیر کبیر ثعلبی)

۳- « و من یشاقق الرسول من بعد ماتبین له الهدی و یتبع غیر سبیل المومنین نوله ما تولی و نصله جهنم و ساءت مصیرا» 
(انبیا ۲۱/۱۱۵)
کسی که بعد از آشکار شدن حق، از در مخالفت با پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) درآید و از راهی جز راه مومنان پیروی کند، ما او را به همان راه که می‌رود می‌بریم و به دوزخ داخل می‌کنیم ».
منظور از مخالفت با پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) در این جا، مخالفت در شان علی(علیه السلام) است و منظور از روشن شدن هدایت نیز مقام حضرت علی(علیه السلام) می‌باشد. (ابن مردویه و عیاشی نیز به این مطلب اقرار کرده اند)

۴- « انما انت منذر و لکل قوم هاد » 
(رعد ۱۳/۷)
همانا تو تنها بیم دهنده ای و هر قومی هادی و راهنمایی دارند».
ابن عباس می‌گوید: پس از نزول این آیه، پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) دستش را بر سینه ی علی(علیه السلام) گذاشت و فرمود: «من منذر و بیم دهنده هستم و علی هادی است. ای علی! هدایت یافتگان به وسیله ی تو هدایت می‌شوند». محمد بن مسلم می‌گوید: از امام صادق (علیه السلام) تفسیر این آیه را پرسیدم، ایشان فرمودند: « امام، هادی زمان خویشتن است ». 
امام باقر(علیه السلام) در تفسیر این آیه فرمودند: « منذر، رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) و هاد(هادی) علی(علیه السلام) است ؛ این آیه همواره تا رستاخیز درباره ی ما صادق است ».

۵- خداوند در سوره ی حمد، که"سبع المثانی"و"قرآن عظیم"نام گرفته است، نیز به آنها اشاره فرموده: « ما را به راه راست هدایت کن، راه کسانی که به آنان نعمت بخشیده ای». 
ابن بریده نقل کرده است که مراد از"صراط مستقیم"، راه محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) و آل اوست؛ ابن عباس نیز نقل کرده است که معنی «ما را به راه راست هدایت کن» این است که ما را به حب و دوستی محمد(صلی الله علیه و آله و سلم)و آل او ارشاد نما. (تفسیر کبیر ثعلبی)

۶- خداوند در آیه ی ۶۹ سوره ی نساء می‌فرماید:
« و کسی که خدا و پیامبر را اطاعت کند، هم نشین کسانی که خدا نعمت خود را بر آنها تمام کرده، پیامبران، صدیقان، شهدا و صالحان خواهد بود». 
(نساء ۴/۶۹)
بدون حرف، ائمه ی اهل بیت(علیه السلام) از سادات و بزرگان، صدیقان، شهدا و صالحان هستند.

۷- قرآن می‌فرماید: 
« سرپرست و رهبر شما تنها خداست و پیامبر او و آنها که ایمان آوردند و نماز به پا داشتند و در حال رکوع زکات پرداختندو کسانی که ولایت خدا و پیامبر او و افراد باایمان را بپذیرند. پس همانا حزب خدا پیروز است».
(مایده ۵/۵۵ و ۵۶)
خداوند ولایت عامه را برای آنها قرار داده است و پس از پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) حکومت و ولایت را مخصوص و منحصر به ائمه (علیه السلام) نموده است.(همه ی مفسران اجماع و اتفاق دارند که این آیه درباره ی علی(علیه السلام)، هنگامی نازل شد که آن حضرت در حال رکوع صدقه داد.)

۸- « من غفارم در مورد کسی که بازگشته، ایمان آورده و عمل شایسته انجام داده و سپس هدایت یافته باشد». خداوند مغفرت و آمرزش را برای کسی قرار داده است که بازگشت کند، ایمان بیاورد و عمل صالح و شایسته انجام دهد ؛ مشروط بر این که به ولایت آنها، هدایت یافته باشد.
(طه ۲۰/۸۲)

۹- ولایت ائمه ی اطهار(علیه السلام) امانتی است که خداوند در قرآن درباره ی آن فرموده است:
« ما امانت را بر آسمان ها و زمین و کوه ها عرضه داشتیم؛ همه از بردوش گرفتن آن ابا ورزیدند و از تحمل آن وحشت کردند ولی انسان آن را پذیرفت؛ زیرا این انسان ستمگر و جاهل است».
(احزاب ۳۳/۷۲)

۱۰- ولایت ائمه همان"سلم"است که خداوند به دخول در آن امر نموده است؛ آن جا که می‌فرماید:
«ای کسانی که ایمان آوردید، همگی در سلم (صلح و آشتی) درآیید و از گام‌های شیطان پیروی نکنید».{
(بقره ۲/۲۰۸)

۱۱- پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) مامور رساندن و تبلیغ ولایت آنها شد و آن چنان خداوند به پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) سخت گرفت که شبیه به تهدید بود؛ در آن جا که فرمود:
« ای پیامبر! آن چه را که از طرف پروردگارت بر تو نازل شده است، به طور کامل برسان و اگر این کار را نکنی، رسالت او را انجام نداده ای و خداوند تو را از(خطرات احتمالی) مردم حفظ می‌کند».
تعداد بسیاری از نویسندگان اهل سنت نقل کرده اند که این آیه در غدیر خم، درباره ی اعلام ولایت علی(علیه السلام) نازل شده است.

 /