دانش ستیزی یا ذوب در دانش

ویروس  کرونا و سیری که بشر برای مهار این ویروس تا کنون طی کرده است، برای من درس هایی داشته است که عرض میکنم:

 دانش بشری (به معنای science) نوعی از ابطال پذیری را برای خود قائل است و این موضوع برای یک محقق علوم بشری به هیچ عنوان موضوعی غریب و کسر شأن نیست؛ به عنوان مثال تاثیر انتقال ویروس به وسیله سطوح تا ماه ها محل بحث بود و نتایج جدیدی هم در این مدت حاصل شد.

نتیجه: گریبان خود را الی الابد برای یک یافته پژهشی چاک نکنیم؛ چرا که خود پژوهشگر چنین ادعایی ندارد.

هم چنین مانند برخی افراد علم زده (که بسیاری شان از فضای درون علم مع الاسف کم خبرند) با قطعیت سخن نگوییم؛ به خصوص در ساحت تحلیل گزاره‌های دینی با استفاده ابزار دانش بشری

این بام سمت دیگری هم دارد که برخی از ما از آن ناحیه به زمین خورده‌ایم؛

اگر به کمک همین دانش بشری در این روزگار زندگی می‌کنیم و به آن اعتماد کرده و البته از دستاوردهای آن نیز بهره می‌بریم، خطایی پر واضح است که وقتی مقیاس موضوعات دانش بشری از حد دیده شدن با چشم عادی ریزتر گردد، بالکل عوامانه منکر اصل و فرع آن شویم!

رویکرد تأسف باری که برای دفاع از آن، از کیسه دین نیز بریز و بپاش‌ها شده و گمانه‌های ظنی و  احتمالی خود در را در لباس دین قالب کرده‌اند.

بنابراین، به نظر حقیر، نه بستیزیم و نه ذوب شویم!

+