عمر و شکستن بیعت
آیا صحیح است؟ که ابو جعفر نقیب می‌گوید، یکی از مسایلی که به عمر جرأت داد تا دستور پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) در مورد خلافت بلا فصل امیرالمؤمنین(علیه السلام) را نادیده بگیرد، و از علی(علیه السلام) عدول کرده و با ابوبکر بیعت نماید، مخالفتهای بسیار وی با دستورات پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) در زمان حیات آن حضرت بود، چنانچه در جریان صلح حدیبیّه(۱) و نماز خواندن پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) بر جنازه عبدالله أبیّ(۲) معترض و مخالف بود و حتّی اگر هیچ یک از این موارد نبود، مخالفت او با دستور پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) در مورد آوردن کاغذ و قلم برای نگارش وصیّت،(۳) و اعراض پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) از نگارش آن بعد از مخالفت عمر، برای زمینه سازی مخالفتهای بعدی کافی بود. زیرا پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) بعد از مشاهده این وضع، فرمود: از کنار من برخیزید، (و این مسئله باعث شد که زمینه برای مخالفتهای بعدی فراهم شود) و آیا با این کیفیت برای پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) امتیاز و فضیلتی باقی می‌ماند؟ کسی که تا این حد جرأت مخالفت با پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) را داشته باشد، می‌تواند از دستور پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) در مورد خلافت علی(علیه السلام) نیز عدول نموده و به خاطر مصلحتی که او برای خود تصوّر می‌کند با ابوبکر بیعت نماید.(۴)
پی نوشت:
۱. صحیح بخاری، ج ۳، ص ۱۹۰، (چاپ مصر)
۲. صحیح بخاری، ج ۳، ص ۱۳۷، (چاپ مصر)
۳. رجوع شود به صحیح بخاری – باب مرضُ النبی(صلی الله علیه و آله و سلم)
۴. علی محدث (بندر ریگی)، سیاهترین هفته تاریخ.
/
