توضیح: خداوند در آیه ی ۱۴ سوره ی انعام می‌فرماید: قل اغیر الله اتخذ ولیا... یعنی: بگو آیا غیر خدا را ولی بگیرم؟ بگو من مامورم اولین مسلمان باشم والبته از مشرکین مباش. از این آیه معلوم می‌شود که هرکس غیر خدا را ولایت بر خود دهد - تکوینا – مشرک است.
پاسخ ۱- آیه قید ولایت تکوینی را ندارد. اگر منظور از ولایت در آیه ی فوق, فقط ولایت تکوینی باشد, در آن صورت آیا برای پیامبر تحت ولایت تشریعی کسی غیر از خدا رفتن جایز است؟ در آیه قید ولایت تکوینی یا تشریعی نیست ومطلق است. پس تکوینی دانستن ولایت مذکور قطعی نبوده ودلالت احتمالی هم کافی نیست و اصلا برای پیامبر نه تکوینا و نه تشریعا ولیی نیست. ولی او فقط خداست.
پاسخ ۲- این آیه ممکن است خاص پیامبر باشد چرا که پیامبر افضل موجودات است و ولیی جز خدا نمی‌تواند داشته باشد. نتیجه ای که مستشکل از آیه برای عموم گرفته است, صحیح نیست ؛ زیرا ممکن است این آیه بیان وظیفه ی شخصی پیغمبر باشد. پیامبری که افضل و اشرف کل موجودات است آقا, مالک و ولیی غیر خداوند ندارد. او که اول مسلمان و اول عابد است چگونه مادون خود را ولی و صاحب اختیار بگیرد؟ گویا می‌گوید: آیا کسی مثل من ولیی غیر خدا بگیرد؟
پاسخ ۳- خداوند درقرآن, رفتن ولی توسط مؤمنین را تایید کرده و برای آنان ولی قرار داده است.
۱-۳- مؤمنین از خداونددرخواست جعل ولی می‌نمایند. چنان که در آیه ی ۷۵ سوره ی نسا از قول مؤمنین نقل می‌فرماید که می‌گویند: واجعل لنا من لدنک ولیا واجعل لنا من لدنک نصیرا. یعنی خدایا برای ما از جانب خود ولی و یاوری قرار بده.
۲-۳- خداوند در خواست مؤمنین برای جعل ولی را امضا و اجابت فرموده و علاوه بر آن که نفرموده شرک است آیه ی شریفه ی « انما ولیکم الله و رسوله … » (آیه ی ۵۵ سوره ی مایده) را نازل و برای رسول و امام,ولایت قرار داده است.
پاسخ ۴- ولایت دادن آن کس که خداوند متعال برای او جعل ولایت کرده و به اندازه ای که جعل ولایت فرموده است, شرک نیست. اگر مراد از آیه وظیفه ی خصوصی پیغمبر نباشد, مراد آن است که مالک و مولای بالاستقلال و حقیقی غیر خدا وجود ندارد و مالک, مولی و ولی برای احدی نیست مگر آن کس که خدا او را مولی, اولی و ولی قرار داده باشد. مانند اولی بودن پیغمبر بر مؤمنین از خود مؤمنین به نص آیه ی قرآن و مانند ولایت پدر و جد پدری که از جانب خدا برای آنها ولایت قرار داده شده است و مانند امیر المؤمنین و ائمه هدی که از جانب خداوند ولی, مولا و اولی قرار داده شده اند و ایشان – چنان که در روایات فرموده اند - مراد آیه ی ۳۱ سوره ی فصلت می‌باشند (نحن اولیایکم فی الحیوه الدنیا و فی الآخره).
//
سایت فطرت
