حضرت محمد(صلی الله علیه و آله و سلم) شمع جمع آفرینش
هفدهم ربیع الاول رحمتی بر زمین فرود آمد که بی شک می‌توان ادعا کرد از زمانی که زمین آفریده شده است چنین رحمتی بر زمین نازل نشده و تا قیام قیامت نیز دگر نازل نخواهد شد. عظمت این رحمت بر سایر رحماتی که بر زمین رسیده برابر با عظمت شرافت رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) بر سایر آفریدگان می‌باشد. همچنان که آن بزرگوار دانا ترین و با شرافت ترین خلق خدا و نزدیک ترین آنها به خداوند و مطیع ترین آنها نسبت به حق و محبوب ترین خلق در نزد حق است." آغار سخن با عبارتی از کتاب شریف المراقبات تالیف عارف کامل مرحوم میرزا جواد آقا ملکی تبریزی (قدس سره) در تعظیم و تکریم این عید مسلّم و یوم اکبر تبرک جستیم. در این روز مولودی پا به عرصه زمین گداشت که نور وجود مقدس او قبل از خلقت کاینات آفریده شده بود و سپس گرد خورشید وجوداش هستی هویدا گردید. بدا بمولده المسعودِ طالعُه بدرالهدی و اختفت فیه الاضالیلُ سبحان من خص بالاسراء رتبتَه بقربه حیث لا کیفُ و تمثیلُ
ولادت او قرص ماه هدایت طلوع کرد و ظلمت و گمراهی مخفی شد و منزه است خدایی که وی را به لیله الاسراء اختصاص داد و آن چنان به خود نزدیک ساخت که نه می‌توان توصیف کرد و نه مثال زد. این رویداد عظیم که سرنوشت جهان را ورق زد در سحرگاه روز جمعه هفدهم ربیع الاول بسال عام الفیل در شهر مکه رخ داد مستشرفان این روز فرخنده را نهم آوریل ۵۷۰ میلادی می‌دانند. دیسون نویسنده فرانسوی می‌گوید:"در آن شب زنان هاشمی نوری بر دامن آمنه دیدند که یمن، مکه و شام را روشن کرد."
این مولود را محمد نام نهادند یعنی ستوده و پسندیده. و به این نام تا آن روز کسی را نخوانده بودند. آری این سنت خداست که فرستادگانش را به نامهایی نام گذاری می‌کند که هرگز قبل از او بر اندیشه بشری خطور نکرده و کسی بدین نام بر هستی پای ننهاده باشد. و این خود حجتی است بر خلق و تصدیقی بر دعوی رسالت آنان. بر اساس همین سنت الهی، در قرآن کریم به ذکریا که از پروردگارش فرزندی خواست آمده است: یَزَکَرِیَّا إِنَّا نُبَشِّرُکَ بِغُلَمٍ اسْمُهُ یحَْییَ لَمْ نجَْعَل لَّهُ مِن قَبْلُ سَمِیًّا (۷ مریم)
ای زکریا، ما تو را به پسری- که نامش یحیی است- مژده میدهیم، که قبلًا همنامی برای او قرار ندادهایم. اینکه خداوند روزگاری هستی را به شمع وجود محمد مصطفی روشن خواهد کرد مشیتی بود که آفریدگار جهان از ازل مفرر فرموده و این مژده را به امم پیشین و رسولان گذشته داده و به اشارات و اسماء مختلف این رسول نور را معرفی نموده بود. فخر الدین حجازی در کتاب پژوهشی در باره قرآن و پیامبر می‌نویسد:
"خداوند بشارت میلاد چنین مولودی را در کتب آسمانی پیشین به آیندگان داده بود. که وجود مبارک آن رسول به"فارقلیط"(Perclit) تعبیر می‌شده است."پراقلیتوس"یعنی تسلیت دهنده که برابر با کلمه پسندیده فارسی و احمد، محمد و محمود عربی است."و ادامه می‌دهد:
"در تورات (عهد قدیم) در سفر پیدایش بابهای ۱۰ و ۱۷ و در سفر تثنیه بابهای ۱۸ و ۳۲ و ۳۳ در مزبور ۴۵ از زبور"از آغاز تا انجام"و در انجیل عهد جدید (انجیل متی) بابهای ۳ و ۱۳ و ۲۰ و ۲۱ و در یوحنا بابهای ۱۴ و ۱۵ و ۱۶ در بخش مکاشفات بوحنا باب دوم (بشارت عهدین) خبر آمدن آخرین رسول الهی داده شده است. و مهمتر از همه در انجیل اصیل برنابا باب ۳۶ از قول مسیح می‌گوید:"پیغمبران همه آمدند جز رسول خدا آنکه زود است پس از من بیاید زیرا خدا چنین می‌خواهد که من مهیا سازم راه او را"
و باز حضرت مسیح در فصل ۱۵ انجیل یوحنا به پیروان خود چنین بشارت داد:"من از خدا خواهم خواست و او تسلی دهنده ای (فارفلیط) (احمد) به شما خواهد داد که تا ابد با شما خواهد بود."برنارد شاو نویسنده انگلیسی می‌گوید:"دین محمد یگانه دینی است که با تمام ادوار بشری مناسب می‌باشد و قابلیت آن را دارد که هر نسلی را به خود جلب کند و پیش بینی می‌کنم که اروپا در آینده دین محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) را قبول خواهد کرد."
برای رسول اعظم حضرت محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) در میان ملتها و ادیان مختلف اسماء گوناگونی است که از جمله عبارتند از: محمد، احمد، ماحی، عاقب، حاضر، رسول الرحمه، رسول التوبه، رسول الامم، المقتفی، القثم، الشاهد علی الانبیاء و الامم، البشیر، النذیر، السراج المنیر، الضحوک، القتال، المتوکل، الفاتح، الامین، الخاتم، المصطفی، الرسول، النبی، الامی، المزمل، المدثر، الکریم، النور، العبد، الرؤف، الرحیم، طه، یس، منذر، مذکر.
نامها و القاب مقدس پیامبر را تا چهار صد احصاء کرده اند بسیاری از نامهای این پیامبر رحمت در معجم عظیم روایی بحارالانوار آمده است مانند: عالم، حاکم، عابد، حبیب، مومن، مبعوث، مصدق، مبشر، منذر، متهجد، مؤید، مطاع، نجم، شمس، بدر، مصباح، سراج، صاحب، مجتبی، مقتدی، مختار، و..... نام محمد که شهره ملک و ملکوت است در قرآن کریم جهار بار آمده است و نیز سوره ای از آن کتاب عزیز به آن نام خوانده شده است. نام مبارک رسول مکرم اسلام در این آیات شریفه آمده است:
وَ ما مُحَمَّدٌ إِلاَّ رَسُولٌ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِ الرُّسُلُ أَ فَإِنْ ماتَ أَوْ قُتِلَ انْقَلَبْتُمْ عَلی أَعْقابِکُمْ وَ مَنْ یَنْقَلِبْ عَلی عَقِبَیْهِ فَلَنْ یَضُرَّ اللَّهَ شَیْیاً وَ سَیَجْزِی اللَّهُ الشَّاکِرینَ (۱۴۴ آل عمران)
ما کانَ مُحَمَّدٌ أَبا أَحَدٍ مِنْ رِجالِکُمْ وَ لکِنْ رَسُولَ اللَّهِ وَ خاتَمَ النَّبِیِّینَ وَ کانَ اللَّهُ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلیماً (۴۰ احزاب)
وَ الَّذینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ وَ آمَنُوا بِما نُزِّلَ عَلی مُحَمَّدٍ وَ هُوَ الْحَقُّ مِنْ رَبِّهِمْ کَفَّرَ عَنْهُمْ سَیِّیاتِهِمْ وَ أَصْلَحَ بالَهُمْ (۲ محمد)
مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ وَ الَّذینَ مَعَهُ أَشِدَّاءُ عَلَی الْکُفَّارِ رُحَماءُ بَیْنَهُمْ تَراهُمْ رُکَّعاً سُجَّداً یَبْتَغُونَ فَضْلاً مِنَ اللَّهِ وَ رِضْواناً سیماهُمْ فی وُجُوهِهِمْ مِنْ أَثَرِ السُّجُودِ ذلِکَ مَثَلُهُمْ فِی التَّوْراةِ وَ مَثَلُهُمْ فِی الْإِنْجیلِ کَزَرْعٍ أَخْرَجَ شَطْأَهُ فَآزَرَهُ فَاسْتَغْلَظَ فَاسْتَوی عَلی سُوقِهِ یُعْجِبُ الزُّرَّاعَ لِیَغیظَ بِهِمُ الْکُفَّارَ وَعَدَ اللَّهُ الَّذینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ مِنْهُمْ مَغْفِرَةً وَ أَجْراً عَظیماً (۲۹ فتح)
روایت شده که نام او در نزد اهل بهشت عبدالکریم و نزد اهل آتش عبدالجبار و نزد اهل عرش عبدالمجید و نزد سایر ملایکه عبدالحمید و نزد پیامبران عبدالوهاب و نزد شیاطین عبدالخالق و در صحراها عبدالقادر و در دریاها عبدالمهیمن و در نزد ماهیان عبدالقدوس و در نزد حیوانات عبدالغیاث و نزد وحوش عبدالرزاق و نزد درندگان عبدالسلام و در نزد بهایم عبدالمومن و در نزد پرندگان عبدالغفار و در تورات مودمود و در انجیل طاب طاب و در صحف عاقب و در زبور فاروق و در نزد خدا طه و یس و در نزد مومنین محمد و کنیه او ابوالقاسم است. جبرییل او را به نام ابی ابراهیم سلام داده است. و او خود فرمود اناالاول و اناالاخر و در پاره ای از روایات آمده است از هر سوگندی که خدای جل جلاله در کتاب خویش یاد فرموده مراد اوست. اکنون پس از گذشت ۱۴ قرن هر روزتوسط ملیونها نفر در سراسر گیتی این نام آسمانی درود فرستاده می‌شود و صدق رسالتش از فراز ماذنه‌های مساجد فریاد زده می‌شود. که اشهد ان محمدا رسول الله و این وعده ای است که خداوند به پیامبرش داد که فرمود: وَ رَفَعْنا لَکَ ذِکْرَکَ (۴ انشراح)
گوستاولبون مورخ فرانسوی می‌گوید:"در بین مسلمانان کمتر خانه ای است که فرزندی به نام محمد در آن زیست نکند." پژوهشگران و عالمان دینی برای پیامبر اسلام نسبت به دیگر پیامبران امتیازاتی بر شمرده اند که به ۱۵۰ امتیار بالغ می‌گردد. که اهم آنها به این ترتیب است: آخرین پیامبر، ناسخ شرایع، دارای بهترین امت، دارای شریعت ابدی، کتابش معجزه، منصور بالرعب، مبعوث بر همگان (جن و انس)، رسالتش ابدی، کتابش محفوظ از تحریف و تغییر، شفیع گناهان امت، همه پیروانش بر خطا اجتماع نکنند، زمین برایش مسجد، خاک در شریعتش طهور، پروردگار بر او درود فرستاده، خدای به احترامش او را در قرآن به نام خطاب نکرده است، خداوند اهل و بیت اش را از رجز و ناپاکی مصون داشته است، اورا به ملایکه‌های نشانه دار (ویژه) یاری داده است، وصی و جانشین اش را به او معرفی کرده و دستور ابلاغ آن داده است، او را به معراج برده و ازاسرارکاینات با خبرش ساخته است، به جان شریفش قسم یاد کرده است، و..... در پایان چه کلامی نیکو تر از درودی است که خداوند و ملایکه بر پیامبر رحمت فرستاده و از مؤمنین نیز خواسته است که بر او درود فرستند و اینکه: إِنَّ اللَّهَ وَ مَلایِکَتَهُ یُصَلُّونَ عَلَی النَّبِیِّ یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَیْهِ وَ سَلِّمُوا تَسْلیماً (۵۶ احزاب)
منبع: اخبار شیعیان
پایگاه اطلاع رسانی شیعیان
