حب علی (علیه السلام)، گناه فردوسی
درباره این که چرا سلطان محمود به فردوسی بی اعتنایی کرد گفته اند:
فردوسی از پیروان اهل بیت بود و سلطان محمود را با شیعیان میانه ای نبود. نظامی عروضی می‌گوید: سلطان محمود مردی متعصب بود و اطرافیان وی که با فردوسی دشمن می‌داشتند به سلطان گفتند که او مردی رافضی (شیعه) است و این بیت هار ا دلیل رفض (و شیعه بودن) اوست.
خردمند گیتی چو دریا نهاد برانگیخته موج از او تندباد
چو هفتاد کشتی در و ساخته همه بادبان ها برافراخته
میانه یکی خوب کشتی عروس برآراسته همچو چشم خروس
پیمبر بدو اندرون با علی همه اهل بیت نبی و وصی
اگر خلد خواهی به دیگر سرای به نزد نبی و وصی گیر جای
گرت زین بد آید گناه من است؟ چنین دان و این راه، راه من است
بر این زادم و هم بر این بگذرم یقین دان که خاک پی حیدرم
حب علی(علیه السلام)
فردوسی، ازدوستان خاندان اهل بیت عصمت و طهارت و شیفته مقام حضرت علی (علیه السلام) بوده است. این معنا در اشعار بسیاری از فرودسی تجلی یافته است.
مرا غمز کردند کان بد سخن به مهر نبی و علی شد کهن
هر آن کس که در دلش بغض علی است از او خوارتر درجهان گو که کیست
منم بنده هر دو تا رستخیز اگر شه کند پیکرم ریز ریز
من از مهر این هر دو شه نگذرم اگر تیغ شه بگذرد ازسرم
من بنده اهل بیت نبی ستاینده خاک پای وصی
نترسم که دارم ز روشن دلی به دل مهر جان نبی و علی
چه گفت آن خداوند تنزیل و وحی خداوند امر و خداوند نهی
که من شهر علمم و علی ام در است درست این سخن گفت پیغمبر است
سایت فطرت
