روز سوم ماه شعبان سال چهارم هجرت (۱) دومین فرزند برومند حضرت علی و فاطمه، که درود خدا بر ایشان باد، در خانه ی وحی و ولایت، چشم به جهان گشود.
چون خبر ولادتش به پیامبر گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) رسید، به خانه حضرت علی و فاطمه (علیه السلام) آمد و اسماء (۲) را فرمود تا کودکش را بیاورد.اسماء او را در پارچه ای سپید پیچید و خدمت رسول اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) برد،آن گرامی به گوش راست او اذان و به گوش چپ او اقامه گفت (۳).
در روزهای اول یا هفتمین روز ولادت با سعادتش، امین وحی الهی، جبرییل، فرود آمد و گفت:
سلام خداوند بر تو باد ای رسول خدا، این نوزاد را به نام پسر کوچک هارون «شبیر» (۴) که به عربی«حسین» خوانده میشود، نام بگذار. (۵) چون علی (علیه السلام) برای تو بسان هارون برای موسی بن عمران است جز آنکه تو خاتم پیغمبران هستی.
و به این ترتیب نام پر عظمت «حسین» از جانب پروردگار، برای دومین فرزند فاطمه انتخاب شد.
در روز هفتم ولادتش، فاطمه زهرا که سلام خداوند بر او باد، گوسفندی را برای فرزندش به عنوان عقیقه (۶) کشت، و سر آن حضرت را تراشید و هم وزن موی سر او نقره صدقه داد. (۷)
حسین و پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم)
از ولادت حسین بن علی (علیه السلام) که در سال چهارم هجرت بود تا رحلت رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) که شش سال و چند ماه بعد اتفاق افتاد، مردم از اظهار محبت و لطفی که پیامبر راستین اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) درباره حسین (علیه السلام) ابراز می داشت، به بزرگواری و مقام شامخ پیشوای سوم آگاه شدند.
سلمان فارسی میگوید: دیدم که رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) حسین (علیه السلام) را بر زانوی خویش نهاده او را میبوسید و می فرمود: تو بزرگوار و پسر بزرگوار و پدر بزرگوارانی، تو امام و پسر امام و پدر امامان هستی، تو حجت خدا و پسر حجتخدا و پدر حجتهای خدایی که نه نفرند و خاتم ایشان، قایم ایشان (امام زمان عج) میباشد. (۸)
انس بن مالک روایت میکند: وقتی از پیامبر پرسیدند کدام یک از اهل بیت خود را بیشتر دوست میداری، فرمود:حسن و حسین را، (۹) بارها رسول گرامی حسن و حسین را به سینه میفشرد و آنان را می بویید و می بوسید. (۱۰)
ابو هریره که از مزدوران معاویه و از دشمنان خاندان امامت است در عین حال اعتراف میکند که: رسول اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) را دیدم که حسن و حسین (علیه السلام) را بر شانههای خویش نشانده بود و به سوی ما می آمد، وقتی به ما رسید فرمود: هر کس این دو فرزندم را دوست بدارد مرا دوست داشته و هر که با آنان دشمنی ورزد با من دشمنی نموده است. (۱۱)
عالی ترین، صمیمی ترین و گویاترین رابطه ی معنوی و ملکوتی بین پیامبر و حسین را می توان در این جمله ی رسول گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) خواند که فرمود:
حسین از من و من از حسینم. (۱۲)
پی نوشت‌ها:
۱- در سال و ماه و روز ولادت امام حسین (علیه السلام) اقوال دیگری هم گفته شده است،ولی ما قول مشهور بین شیعه را نقل کردیم. ر. به. ک. اعلام الوری طبرسی، ص ۲۱۳.
۲- احتمال دارد منظور از اسماء، دختر یزید بن سکن انصاری باشد. ر. به. ک. اعیان الشیعه، جزء ۱۱، ص ۱۶۷.
۳- امالی شیخ طوسی، ج ۱، ص ۳۷۷
۴- شبر بر وزن حسن و شبیر بر وزن حسین و مشبر بر وزن محسن نام پسران هارون بوده است و پیغمبر اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) فرزندان خود حسن و حسین و محسن را به این سه نام نامیده است- تاج العروس ج ۳ ص ۳۸۹، این سه کلمه در زبان عبری همان معنی را دارد که حسن و حسین و محسن در زبان عربی دارد- لسان العرب، ج ۶، ص ۶۰.
۵- معانی الاخبار، ص ۵۷.
۶- در منابع اسلامی درباره عقیقه سفارش فراوان شده و برای سلامتی فرزند بسیار مؤثر دانسته شده است، ر.به.ک. وسایل الشیعه، ج ۱۵، ص ۱۴۳ به بعد.
۷- کافی، ج ۶، ص ۳۳.
۸- مقتل خوارزمی، ج ۱، ص ۱۴۶- کمال الدین، صدوق، ص ۱۵۲.
۹- سنن ترمذی، ج ۵، ص ۳۲۳.
۱۰- ذخایر العقبی، ص ۱۲۲.
۱۱- الاصابه، ج ۱۱، ص ۳۳۰.
۱۲- سنن ترمذی، ج ۵، ص ۳۲۴- در این قسمت روایاتی که در کتاب‌های اهل تسنن آمده است نقل شد تا برای آنها هم سندیت داشته باشد.
منبع: کتاب: پیشوای سوم - حضرت امام حسین (علیه السلام)
//
بازتاب
