تفاوت در کفایت
شاید از خود پرسیده باشی تفاوت کمک خواستن از امام رضا علیه السلام و خداوند در چیست؟ اگر من می‌توانم از خداوند استمداد کنم دیگر چه نیاز است که از امام رضا علیه السلام چیزی بخواهم.
قبل از جواب توجهت را به آیه ۶۴ سوره ی انفال جلب می‌کنم:
یا أَیُّهَا النَّبِیُّ حَسْبُکَ اللَّهُ وَ مَنِ اتَّبَعَکَ مِنَ الْمُؤْمِنینَ
ای نبی، تو را کفایت می‌کند خدا و آن گروه از مؤمنین که تو را پیروی می‌کنند.
خداوند هم خود را عامل کفایت نبی صلی الله علیه و آله معرفی می‌کند و هم گروهی از مؤمنین را که یاری دهنده ی ایشان هستند.
سخن این است که خداوند در مقام خدایی خود وابسته به هیچ نیرویی نیست. و هر چه دارد از خود است. پس ما خدا را به خدایی او می‌خوانیم. و باز سخن این است که آن گروه مؤمنین، نعمتی هستند از جانب خدا تا بوسیله ی آن نعمت ها کار سامان گیرد. بنابراین از آن ها به عنوان نعمت‌های الهی هم کمک می‌گیریم.
اگر از خدا کمک خواستیم دلیل نمی‌شود تا آن‌هایی را که باعث یاری ما از طرف خدا هستند فراموش کنیم و اگر از امام رضا علیه السلام چیزی خواستیم فراموشمان نشود که او نعمت و یاری دهنده ای است برای ما، از جانب خدا.
فقط باید بدانیم امام رضا علیه السلام هرچه دارند از خداست و قدرت خدا از جانب کسی نیست.
بیشتر بخوانیم:
سخنی کوتاه در مورد شفاعت
در آیه‌های توسل
توسل به اولیای الهی، موجب شرک و مایه بدعت است؟
آیا آیه‌ای در قرآن کریم در باره جواز توسل به مردگان وجود دارد؟
آیا شفاعت خواستن از انبیاء و صالحین و توسل به آن‌ها شرک است؟
آیا توسل به معصومین (علیهم السّلام) یک نوع شرک محسوب نمی‌شود؟
فطرت
