برخی از ویژگیهای حضرت علی علیه السلام در قسمتی از بیانات علامه شیخ قندوزی

- علامه شیخ قندوزی گوید: از ابوالمعالی جوینی ملقب به امام‏الحرمین که استاد ابوحامد غزالی بوده‏است نقل است که تعجب می‏کرد و می‏گفت: در بغداد کتابی را در دست صحافی دیدم که شامل روایات حدیث غدیر خم بود و بر روی آن نوشته‏بود:جلد بیست و هشتم از طرق حدیث “من کنت مولاه فعلی مولاه”، و پس از آن جلد بیست و نهم شروع خواهد شد.(ینابیع‏المودة / ۳۴.)

- شهاب‏الدین آلوسی بغدادی در تفسیر روح المعانی (۲۹ / ۱۵۸) پس از نقل حادثه مانند نقل کشاف گوید: “آدمی درباره آندو (علی و فاطمه - علیهما السلام -) جز این چه می‏تواند بگوید که علی مولای مؤمنان و وصی پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم و فاطمه پاره تن احمدی و جزء محمّدی صلی الله علیه و آله و سلم است، و اما حسن و حسین نسیم روحپرور و گل خوشبو و سَرور جوانان بهشت‏اند. این سخن رفض (شیعه‏گری افراطی) نیست بلکه اعتقادی جز این گمراهی محض است. و از لطایف، بنا بر آنکه این سوره درباره آنان نازل شده باشد، آن که: خدای سبحان به پاس حرمت فاطمه بتول و نور دیده رسول صلی الله علیه و آله و سلم در این سوره (در میان نعمتهای بهشتی) ذکری از حورالعین به میان نیاورده و تنها به ذکر نوجوانان جاویدان (یا خلخال به پا) تصریح نموده است”. برای توضیح بیشتر به الدرّالمنثور سیوطی ۶ / ۲۹۹، البحرالمحیط ابی‏حیّان اندلسی مغربی ۸/۳۹۵، ینابیع‏المودّة شیخ سلیمان قندوزی حنفی / ۹۳ رجوع شود، و در کفایةالطالب حافظ گنجی شافعی / ۳۴۵ آمده‏است: “سایل اول جبراییل، سایل دوم میکاییل و سایل سوم اسرافیل - علیهم السلام - بود”.

- شیخ سلیمان قندوزی گوید: رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: خداوند به جبرییل و میکاییل وحی کرد که من میان شما دو تن برادری برقرار ساختم و عمر یکی از شما را از دیگری درازتر نمودم، اینک کدام یک از شما حاضر است عمر خود را به برادرش ببخشد؟ هر دو مرگ را ناخوش داشتند، خداوند به آنان وحی نمود: من میان ولیّم علی و نبیّم محمّد برادری افکندم و علی حیات خود را به پیامبر بخشید، در بستر او خوابید و با خون خود از جان او پاسداری نمود. به زمین فرود روید و او را از چنگال دشمن نجات دهید. آنان فرود آمدند، جبرییل بالای سر و میکاییل پایین پای حضرتش نشستند و جبرییل می‏گفت: به به، آفرین، کیست مانند تو ای پسر ابی‏طالب؟! خدای بزرگ به تو بر فرشتگان افتخار می‏ورزد؛ آن‏گاه خداوند این آیه را نازل کرد.(ینابیع المودة / ۹۲.) این شأن نزول را منابع چندی از عامّه و خاصّه آورده‏اند، رجوع شود به: تذکرةالخواص، کفایةالطالب، بحارالانوار / ج ۹، طبع کمپانی، مسند احمد، الفصول المهمّة و سایر تفاسیر هر دو گروه در ذیل آیه شریفه.

- قندوزی گوید: رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: علی نسبت به من به منزله نفس من است، طاعت او طاعت من و نافرمانی او نافرمانی من است.(ینابیع المودة / ۵۵.)

- شیخ سلیمان قندوزی از حافظ زرندی در “دررالسمطین” به سندش از ابوطفیل عامربن واثله و جعفربن حیّان روایت کرده‏است که: امام حسن مجتبی علیه السلام پس از شهادت پدر خود خطبه‏ای خواند و فرمود: ای مردم، من فرزند پیامبر بشارت‏دهنده‏ام، من فرزند آن هشداردهنده‏ام، من فرزند آن چراغ روشنگرم... جدّم صلی الله علیه و آله و سلم در روز مباهله از انفس پدرم را و از فرزندان من وبرادرم حسین را و از زنان مادرم فاطمه را (به صحرا) بیرون برد. پس ما اهل وگوشت و خون او هستیم. ما از اوییم و او از ماست، پیامبر هر روز هنگام سپیده‏دم به در خانه ما می‏آمد و می‏فرمود: نماز! ای اهل بیت، خدا شما را رحمت کند؛ سپس آیه تطهیر را می‏خواند. و نیز خداوند فرموده‏است: افمن کان علی بیّنة من ربّه و یتلوه شاهد منه، جدّم همان کسی است که بیّنه دارد، و پدرم همان کسی است که به دنبال اوست و شاهدی است از او.(ینابیع المودة / ۴۷۹.)

- قندوزی حنفی از جابر از رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم که فرمود: هر که می‏خواهد به هیبت اسرافیل، رتبه میکاییل، جلالت جبراییل، علم آدم، بیم و ترس الهی نوح، دوستی و محبوبیت ابراهیم، اندوه یعقوب، جمال یوسف، مناجات موسی، صبر ایّوب، زهد یحیی، عبادت عیسی، پرهیزکاری یونس و افتخارات خانوادگی و خوی محمّد بنگرد باید به علی نگاه کند که نود خصلت از خصال پیامبران را خداوند در او جمع آورده و در کسی غیر او جمع نیاورده‏است.(ینابیع المودة ۲ / ۸۰.)

- قندوزی از جابر از رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم روایت کرده که فرمود: ای علی، اگر بنده‏ای خدا را آن‏گونه که بایسته است عبادت کند ولی درباره تو و خاندانت شک داشته باشد که برترین مردمید، در آتش دوزخ خواهد بود.(ینابیع المودة ۲ / ۷۸.)

- علامه شیخ سلیمان قندوزی از موفق‏بن احمد و حموینی و حافظ ابونعیم به سندشان از ابن‏مسعود نقل کرده که گفت: رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: چون مرا به آسمان بالا بردند با جبرییل به آسمان چهارم رسیدیم، خانه‏ای دیدم از یاقوت سرخ، جبرییل گفت: این بیت‏المعمور است، ای محمّد برخیز و بدان سو نماز کن. آن‏گاه خداوند همه پیامبران را گرد آورد و همگی در پشت سر من صف بستند و من با آنان نماز جماعت گزاردم، چون سلام دادم کسی از نزد خداوند نزد من آمد و گفت: ای محمّد، پروردگارت سلام می‏رساند و می‏گوید: از پیامبران بپرس که پیش از تو بر چه چیز فرستاده شده‏اند؟ گفتم: ای گروه پیامبران، پروردگارم شما را پیش از من بر چه چیز فرستاده‏است؟ همگی گفتند: بر (اعتقاد و تبلیغ) نبوت تو و ولایت علی‏بن ابی‏طالب؛ و این است معنای آیه وَ اَسْیَلْ مَنْ أرْسَلْنا...(ینابیع المودة / ۸۲.)

- آری، علی علیه السلام شخصاً تقسیم‏کننده بهشت و دوزخ است، نه بدان معنی که برخی از امامان حدیث و لغت‏شناسان عرب چون احمد حنبل (محمدبن منصور طوسی گوید: نزد احمدبن حنبل بودیم که مردی به او گفت: ای اباعبداللَّه، چه گویی درباره حدیثی که روایت شده که علی - علیه السلام - فرموده: “من قسمت‏کننده آتش دوزخم”؟ احمد گفت: چه انکاری درباره این حدیث دارید؟ مگر برای ما روایت نکرده‏اند که پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم به علی - علیه السلام - فرمود: “تو را جز مؤمن دوست نمی‏داردوجز منافق دشمن نمی‏دارد”؟ گفتیم: چرا. گفت: مؤمن در کجاست؟ گفتیم: در بهشت، گفت: منافق در کجاست؟ گفتیم: در آتش دوزخ. گفت: پس علی تقسیم‏کننده آتش دوزخ است. (کفایةالطالب / ۷۲)) و ابن‏اثیر و ابن‏منظور گفته‏اند، و شاهد گفتار ما -چنانکه ابوعبید هروی و ابن ابی‏الحدید هم گفته‏اند- اخبار بسیاری از طریق عامه و خاصه است که صراحت در مطلوب دارد و گویای به مقصود است، و برخی از آنها را علّامه قندوزی در “ینابیع‏المودة” باب ۱۶، ص ۸۳ آورده‏است.
 



سایت فطرت