احادیثی از امیرالمومنین علیه السلام
قَالَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ علیه السلام وَ هُوَ عَلَی الْمِنْبَرِ یَخْرُجُ رَجُلٌ مِنْ وُلْدِی فِی آخِرِ الزَّمَانِ أَبْیَضُ مُشْرَبٌ حُمْرَةً مُنْدَحُّ الْبَطْنِ عَرِیضُ الْفَخِذَیْنِ عَظِیمٌ مُشَاشُ الْمَنْکِبَیْنِ بِظَهْرِهِ شَامَتَانِ شَامَةٌ عَلَی لَوْنِ جِلْدِهِ وَ شَامَةٌ عَلَی شِبْهِ شَامَةِ النَّبِیِّ ص لَهُ اسْمَانِ اسْمٌ یَخْفَی وَ اسْمٌ یَعْلُنُ فَأَمَّا الَّذِی یَخْفَی فَأَحْمَدُ وَ أَمَّا الَّذِی یَعْلُنُ فَمُحَمَّدٌ فَإِذَا هَزَّ رَایَتَهُ أَضَاءَ لَهَا مَا بَیْنَ الْمَشْرِقِ وَ الْمَغْرِبِ وَ یَضَعُ یَدَهُ عَلَی رُءُوسِ الْعِبَادِ فَلَا یَبْقَی مُؤْمِنٌ إِلَّا صَارَ قَلْبُهُ أَشَدَّ مِنْ زُبَرِ الْحَدِیدِ وَ أَعْطَاهُ اللَّهُ قُوَّةَ أَرْبَعِینَ رَجُلًا وَ لَا یَبْقَی مَیِّتٌ إِلَّا دَخَلَتْ عَلَیْهِ تِلْکَ الْفَرْحَةُ فِی قَبْرِهِ وَ هُمْ یَتَزَاوَرُونَ فِی قُبُورِهِمْ وَ یَتَبَاشَرُونَ بِقِیَامِ الْقَایِمِ؛
امیر المؤمنین- علیه السّلام- بر روی منبر فرمود: مردی از فرزندان من در آخر الزمان خروج میکند که سفید و مایل به سرخی است. شکم او عریض و رانهایش پهن و چهارشانه است. در پشتش دو خال وجود دارد که یکی به رنگ پوستش و خال دیگر شبیه خال پیامبر - صلّی اللَّه علیه و آله - میباشد. او دو اسم دارد؛ اسمی که اظهار نمیشود و مخفی است و نامی که آشکار میگردد، اوّلی «احمد» و دیگری «محمّد» است. وقتی پرچم او برافراشته شود، ما بین مشرق و مغرب را روشن میسازد و دست رحمتش را بر سر بندگان قرار میدهد و مؤمنی باقی نمیماند مگر اینکه قلبش از پاره آهن گداخته شده، سختتر میشود و خداوند نیروی چهل مرد را به او میدهد و هیچ مردهای باقی نمیماند مگر اینکه آن شادی در قبرش بر او وارد میشود و مردگان در قبرهایشان به دیدار یک دیگر رفته و همدیگر را به قیام قایم - عجّل اللَّه تعالی فرجه الشریف - بشارت میدهند.
بحار الأنوار، ج۵۱، ص ۳۵
وَ قَالَ علیه السلام إِذَا اخْتَلَفَ رُمْحَانِ فِی الشَّامِ فَهُوَ آیَةٌ مِنْ آیَاتِ اللَّهِ قِیلَ ثُمَّ مَهْ قَالَ ثُمَّ رَجْفَةٌ تَکُونُ بِالشَّامِ یَهْلِکُ فِیهَا مِایَةُ أَلْفٍ یَجْعَلُهَا اللَّهُ رَحْمَةً لِلْمُؤْمِنِینَ وَ عَذَاباً عَلَی الْکَافِرِینَ فَإِذَا کَانَ کَذَلِکَ فَانْظُرُوا إِلَی أَصْحَابِ الْبَرَاذِینِ الشُّهُبِ وَ الرَّایَاتِ الصُّفْرِ تُقْبِلُ مِنَ الْمَغْرِبِ حَتَّی تَحُلَّ بِالشَّامِ فَإِذَا کَانَ کَذَلِکَ فَانْتَظِرُوا خَسْفاً بِقَرْیَةٍ مِنْ قُرَی الشَّامِ یُقَالُ لَهَا حَرَسْتَا؛
فرمود: هنگامی که در شام دو نیزه (دو نفر مدعی حکومت) رو در رو و به جان هم افتادند، آن علامتی از علایم الهی است. سؤال شد بعد از آن چه میشود؟ فرمود: چنان اضطراب و شورشی در شام واقع میشود که در آن صد هزار نفر به هلاکت میرسند و این را خداوند، رحمت برای مؤمنان و کیفری برای بیدینان قرار میدهد. وقتی آن روز فرا رسید، خواهید دید که سواران (ترک) با اسبهای «براذین» با نیروی کافی و پرچمهای زرد از سمت مغرب میآیند تا به شام میرسند. وقتی این چنین شد، منتظر باشید که در یکی از دهات شام به نام «حرستا» به زمین فرو میرود.
بحار الأنوار، ج۵۲، ص ۲۵۳
سخنان امام حسن (علیه السلام) درباره امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف)
قال الْحَسَنُ بْنُ عَلِیٍّ علیه السلام لَا یَکُونُ هَذَا الْأَمْرُ الَّذِی تَنْتَظِرُونَ حَتَّی یَتَبَرَّأَ بَعْضُکُمْ مِنْ بَعْضٍ وَ یَلْعَنَ بَعْضُکُمْ بَعْضاً وَ یَتْفُلَ بَعْضُکُمْ فِی وَجْهِ بَعْضٍ وَ حَتَّی یَشْهَدَ بَعْضُکُمْ بِالْکُفْرِ عَلَی بَعْضٍ قِیلَ مَا فِی ذَلِکَ خَیْرٌ قَالَ الْخَیْرُ کُلُّهُ فِی ذَلِکَ عِنْدَ ذَلِکَ یَقُومُ قَایِمُنَا فَیَرْفَعُ ذَلِکَ کُلَّهُ؛
امام حسن مجتبی- علیه السّلام- فرمود: این امر که شما منتظر آن هستید واقع نمیشود مگر بعد از آنکه بعضی از شما از بعضی دیگر دوری جویید و یک دیگر را لعن و نفرین کنید و آب دهان به صورت یک دیگر بیندازید و بعضی از شما بر علیه دیگری گواهی و شهادت به کفر دهد.
عرض شد: خیری در زندگی آن روز نیست.
فرمود: تمام خیر و خوبی در آن روز است؛ زیرا در آن وقت است که قایم ما قیام میکند و تمام این اعمال زشت را از میان برمیدارد.
الخرایج و الجرایح، ج۳، ص ۱۱۵۳
سخنان امام حسین (علیه السلام) درباره امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف)
عَنِ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ علیهما السلام أَنَّهُ قَالَ لِأَصْحَابِهِ أَلَا وَ إِنِّی لَأَعْلَمُ یَوْماً لَنَا مِنْ هَؤُلَاءِ أَلَا وَ إِنِّی قَدْ أَذِنْتُ لَکُمْ فَانْطَلِقُوا جَمِیعاً فِی حِلٍّ فَقَالُوا مَعَاذَ اللَّهِ قَالَ إِنَّ قُدَّامَ الْقَایِمِ عَلَامَاتٌ تَکُونُ مِنَ اللَّهِ لِلْمُؤْمِنِینَ وَ هِیَ قَوْلُ اللَّهِ وَ لَنَبْلُوَنَّکُمْ یَعْنِی الْمُؤْمِنِینَ قَبْلَ خُرُوجِ الْقَایِمِ بِشَیْءٍ مِنَ الْخَوْفِ مِنْ مُلُوکِ بَنِی الْعَبَّاسِ فِی آخِرِ سُلْطَانِهِمْ وَ الْجُوعِ لِغَلَاءِ أَسْعَارِهِمْ وَ نَقْصٍ مِنَ الْأَمْوالِ فَسَادِ التِّجَارَاتِ وَ قِلَّةِ الْفَضْلِ وَ نَقْصٍ مِنَ الْأَنْفُسِ مَوْتٍ ذَرِیعٍ وَ نَقْصٍ مِنَ الثَّمَراتِ قِلَّةِ زَکَاءِ مَا یُزْرَعُ وَ بَشِّرِ الصَّابِرِینَ عِنْدَ ذَلِکَ بِتَعْجِیلِ خُرُوجِ الْقَایِمِ؛
از امام حسین- علیه السّلام- روایت شده است که به اصحابش فرمود: آگاه باشید! که برای ما روزی از اینهاست. آگاه باشید که به شما اجازه دادم و بر شما حلال است و هر جا که میخواهید بروید. آنان گفتند: به خدا پناه میبریم! فرمود: پیش از ظهور قایم (عجل الله تعالی فرجه الشریف) علاماتی از جانب خداوند برای مؤمنین میباشد و آنها قول خداوند است که میفرماید: وَ لَنَبْلُوَنَّکُمْ (شما را میآزماییم) یعنی مؤمنین را قبل از ظهور قایم- عجّل اللَّه تعالی فرجه الشریف؛
بِشَیْءٍ مِنَ الْخَوْفِ (با ترس) یعنی خوف از پادشاهان بنی عباس در آخر سلطنتشان.
و الجوع (و گرسنگی) [یعنی] بخاطر گرانی قیمتها و نرخها.
وَ نَقْصٍ مِنَ الْأَمْوالِ (کمبود مالی) [یعنی] فساد تجارتها و کمی منفعت و سود.
وَ الْأَنْفُسِ (کم شدن جانها) [یعنی] مرگهای سریع و پی در پی.
و الثمرات (کم شدن میوهها و زراعات) [یعنی] کم رشدی و پژمردگی حبوبات و بیبرکتی میوههاست.
و بشر الصابرین (صابران را مژده بده) [یعنی] در این هنگام نزدیک بودن ظهور قایم- عجّل اللَّه تعالی فرجه الشریف- است
الخرایج و الجرایح، ج۳، ص ۱۱۵۳
سخنان امام سجاد (علیه السلام) درباره امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف)
وَ قِیلَ لِعَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ علیه السلام صِفْ لَنَا خُرُوجَ الْمَهْدِیِّ وَ عَرِّفْنَا دَلَایِلَهُ وَ عَلَامَاتِهِ فَقَالَ یَکُونُ قَبْلَ خُرُوجِهِ خُرُوجُ رَجُلٍ یُقَالُ لَهُ عَوْفٌ السُّلَمِیُّ بِأَرْضِ الْجَزِیرَةِ وَ یَکُونُ مَأْوَاهُ تَکْرِیتَ وَ قَتْلُهُ بِمَسْجِدِ دِمَشْقَ ثُمَّ یَکُونُ خُرُوجُ شُعَیْبِ بْنِ صَالِحٍ بِسَمَرْقَنْدَ ثُمَّ یَخْرُجُ السُّفْیَانِیُّ الْمَلْعُونُ بِالْوَادِی الْیَابِسِ وَ هُوَ مِنْ وُلْدِ عُتْبَةَ بْنِ أَبِی سُفْیَانَ فَإِذَا ظَهَرَ السُّفْیَانِیُّ أَخَذَ فِی الْمَهْدِیِّ ثُمَّ یَخْرُجُ بَعْدَ ذَلِکَ
به حضرت امام زین العابدین- علیه السّلام- عرض شد: آمدن و ظهور مهدی - عجّل اللَّه تعالی فرجه الشریف - و نشانهها و علایم آن را برای ما بیان فرمایید: فرمود: پیش از ظهور او مردی به نام «عوف (بن) سلمی» از جزیره، خروج میکند. سکونت و محل استقرار او «تکریت» بوده و در مسجد دمشق کشته میشود. آنگاه شعیب بن صالح از سمرقند خروج میکند و سپس سفیانی ملعون از بیابان یابس میآید. سفیانی از اولاد عتبة بن ابی سفیان است و وقتی او خروج میکند در جستجوی «مهدی» برمیآید و بعد از آن، حضرت قیام میکند.
بحار الأنوار، ج۵۲، ص ۲۱۳
سخنان امام باقر (علیه السلام) درباره امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف)
قَالَ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِیٍّ الْبَاقِرُ علیه السلام لِجَابِرٍ الْجُعْفِیِّ الْزَمِ الْأَرْضَ وَ لَا تُحَرِّکْ یَداً وَ لَا رِجْلًا حَتَّی تَرَی عَلَامَاتٍ أَذْکُرُهَا لَکَ وَ مَا أَرَاکَ تُدْرِکُ اخْتِلَافَ بَنِی الْعَبَّاسِ وَ مُنَادِیاً یُنَادِی مِنَ السَّمَاءِ وَ یَجِییُکُمُ الصَّوْتُ مِنْ نَاحِیَةِ دِمَشْقَ وَ تُخْسَفُ قَرْیَةٌ مِنْ قُرَی الشَّامِ تُسَمَّی الْجَابِیَةَ وَ سَتُقْبِلُ إِخْوَانُ التُّرْکِ حَتَّی یَنْزِلُوا الْجَزِیرَةَ وَ سَتُقْبِلُ مَارِقَةُ الرُّومِ حَتَّی یَنْزِلُوا الرَّمْلَةَ فَتِلْکَ السَّنَةَ فِیهَا اخْتِلَافٌ کَثِیرٌ فِی کُلِّ أَرْضٍ مِنْ نَاحِیَةِ الْمَغْرِبِ فَأَوَّلُ أَرْضٍ تُخَرَّبُ الشَّامُ ثُمَّ یَخْتَلِفُونَ عَلَی ثَلَاثِ رَایَاتٍ رَایَةِ الْأَصْهَبِ وَ رَایَةِ الْأَشْهَبِ وَ رَایَةِ السُّفْیَانِیِ
امام محمّد باقر - علیه السّلام - به جابر جعفی فرمود: از زمین حرکت نکن و در جای خود بنشین و جابجا نشود تا علامات ظهوری را - که آنها را درک نمیکنی و در آن زمان نخواهی بود - برای تو بیان کنم: اختلاف بنی عباس، منادی که از آسمان ندا میدهد، صدایی که از جانب دمشق به شما میرسد و قریهای از قریههای شام به نام «جابیه» در زمین فرو میرود. گروهی از برادران ترک خروج میکنند تا اینکه در «جزیره» فرود میآیند. جمعی از روم خروج نموده و پیش میآیند و در «رمله» فرود میآیند، در آن سال اختلافات بسیاری در تمام روی زمین ایجاد میشود، نخستین سرزمینی که خراب میشود «شام» است، سپس مردم با سه پرچم مختلف با هم کشمکش و اختلاف میکنند، یک پرچم سرخ و سفید، دیگری سیاه و سفید و سوّمی پرچم سفیانی میباشد.
الخرایج و الجرایح، ج۳، ص ۱۱۵۷
وَ قَالَ علیه السلام کَأَنِّی بِالْقَایِمِ علیه السلام یَوْمَ عَاشُورَاءَ یَوْمَ السَّبْتِ قَایِماً بَیْنَ الرُّکْنِ وَ الْمَقَامِ یَدُ جَبْرَیِیلَ عَلَی یَدِهِ یُنَادِی بِالْبَیْعَةِ لِلَّهِ فَیَمْلَؤُهَا عَدْلًا
و فرمود: گویا قایم - عجّل اللَّه تعالی فرجه الشریف - را در روز عاشورا میبینم که در میان رکن و مقام ایستاده و دست جبرییل روی دست اوست و مردم را به بیعت با خداوند دعوت میکند، آنگاه زمین را پر از عدل و داد مینماید.
الخرایج و الجرایح، ج۳، ص ۱۱۵۹
سخنان امام صادق (علیه السلام) درباره امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف)
قَالَ علیه السلام لَا یَخْرُجُ الْقَایِمُ حَتَّی یَخْرُجَ اثْنَا عَشَرَ رَجُلًا مِنْ بَنِی هَاشِمٍ کُلُّهُمْ یَدْعُو إِلَی نَفْسِهِ
فرمود: قایم (عج) ظهور نمیکند مگر اینکه پیش از او دوازده نفر از بنی هاشم که همهشان مردم را به سوی پیروی خودشان دعوت میکنند (و مدعی امامتند) خروج مینمایند
الخرایج و الجرایح، ج۳، ص ۱۱۶۱
سخنان امام کاظم (علیه السلام) درباره امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف)
وَ قَالَ مُوسَی بْنُ جَعْفَرٍ علیه السلام فِی قَوْلِهِ وَ أَسْبَغَ عَلَیْکُمْ نِعَمَهُ ظاهِرَةً وَ باطِنَةً الظَّاهِرَةُ الْإِمَامُ الظَّاهِرُ وَ الْبَاطِنَةُ الْإِمَامُ الْغَایِبُ یَغِیبُ عَنْ أَبْصَارِ النَّاسِ شَخْصُهُ تَظْهَرُ لَهُ کُنُوزُ الْأَرْضِ وَ یُقَرَّبُ عَلَیْهِ کُلُّ بَعِیدٍ؛
امام موسی بن جعفر- علیه السّلام- در رابطه با قول خدای متعال که میفرماید: خداوند نعمتهای ظاهری و باطنی را برای شما تمام کرد، فرمود: منظور از نعمت ظاهری، امام ظاهر و مقصود از نعمت باطنی، امام غایب است که وجودش از دیدگان مردم پنهان میشود و گنجهای زمین برای او آشکار میگردد و هر دوری برای او نزدیک میشود.
الخرایج و الجرایح، ج۳، ص ۱۱۶۶
وَ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ جَهْمٍ سَأَلَ رَجُلٌ أَبَا الْحَسَنِ علیه السلام عَنِ الْفَرَجِ فَقَالَ تُرِیدُ الْإِکْثَارَ أَوْ أُجْمِلُ لَکَ قَالَ بَلْ تُجْمِلُهُ لِی قَالَ إِذَا تَحَرَّکَتْ رَایَاتُ قَیْسٍ بِمِصْرَ وَ رَایَاتُ کِنْدَةَ بِخُرَاسَانَ أَوْ ذَکَرَ غَیْرَ کِنْدَةَ؛
از حسن بن جهم روایت شده است که: مردی از حضرت موسی بن جعفر- علیه السّلام- از ظهور حضرت ولی عصر - عجّل اللَّه تعالی فرجه الشریف - سؤال کرد، حضرت فرمود: میخواهی مفصلاً برای تو بیان کنم یا به طور اجمال و اختصار؟
عرضه داشت: بلکه اجمالی از آن را بیان فرمایید.
حضرت فرمود: ظهور امام زمان هنگامی است که پرچمهای قیس در مصر و پرچمهای کنده (یا غیر کنده) در خراسان به اهتزاز در آیند.
الخرایج و الجرایح، ج۳، ص ۱۱۶۶
وَ قَالَ علیه السلام إِنَّ الْقَایِمَ یُنَادَی بِاسْمِهِ لَیْلَةَ ثَلَاثٍ وَ عِشْرِینَ مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ وَ یَقُومُ یَوْمَ عَاشُورَاءَ فَلَا یَبْقَی رَاقِدٌ إِلَّا قَامَ وَ لَا قَایِمٌ إِلَّا قَعَدَ وَ لَا قَاعِدٌ إِلَّا قَامَ عَلَی رِجْلَیْهِ مِنْ ذَلِکَ الصَّوْتِ وَ هُوَ صَوْتُ جَبْرَیِیلَ؛
و فرمود: گویندهای از آسمان در شب ۲۳ ماه رمضان نام قایم- عجّل اللَّه تعالی فرجه الشریف - را میبرد و روز عاشورا قیام میکند، پس (از آن صدا) هر کس خواب است بیدار و هر کس ایستاده مینشیند و هر کس نشسته از وحشت آن صدا بر میخیزد و آن صدای جبرییل - علیه السّلام - است.
الخرایج و الجرایح، ج۳، ص ۱۱۶۶
وَ قَالَ إِذَا قَامَ الْقَایِمُ ع أُتِیَ الْمُؤْمِنُ فِی قَبْرِهِ فَیُقَالُ لَهُ یَا هَذَا إِنَّهُ قَدْ ظَهَرَ صَاحِبُکَ فَإِنْ تَشَأْ أَنْ تَلْحَقَ بِهِ فَالْحَقْ وَ إِنْ تَشَأْ أَنْ تقم [تُقِیمَ] فِی کَرَامَةِ رَبِّکَ فَقُمْ؛
و فرمود: هنگامی که قایم - عجّل اللَّه تعالی فرجه الشریف - قیام کند بر سر قبر مؤمن میآیند و به او گفته میشود: ای فلانی! امامت ظهور کرده اگر میخواهی به او ملحق شوی، ملحق شو و اگر میخواهی نزد پروردگارت اقامت کنی، چنین کن.
الخرایج و الجرایح، ج۳، ص ۱۱۶۶
سخنان امام رضا (علیه السلام) درباره امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف)
وَ قَالَ الرِّضَا علیه السلام لَا بُدَّ مِنْ فِتْنَةٍ صَمَّاءَ صَیْلَمٍ یَسْقُطُ فِیهَا کُلُّ بِطَانَةٍ وَ وَلِیجَةٍ وَ ذَلِکَ عِنْدَ فِقْدَانِ الشِّیعَةِ الثَّالِثَ مِنْ وُلْدِی یَبْکِی عَلَیْهِ أَهْلُ السَّمَاءِ وَ أَهْلُ الْأَرْضِ وَ کَمْ مِنْ مُؤْمِنٍ مُتَأَسِّفٍ حَرَّانَ حَیْرَانَ حَزِینٍ عِنْدَ فِقْدَانِ الْمَاءِ الْمَعِینِ کَأَنِّی بِهِمْ شَرَّ مَا یَکُونُونَ وَ قَدْ نُودُوا نِدَاءً یَسْمَعُهُ مَنْ بَعُدَ کَمَا یَسْمَعُهُ مَنْ قَرُبَ یَکُونُ رَحْمَةً لِلْمُؤْمِنِینَ وَ عَذَاباً عَلَی الْکَافِرِینَ فَقَالَ لَهُ الْحَسَنُ بْنُ مَحْبُوبٍ وَ أَیُّ نِدَاءٍ هُوَ قَالَ یُنَادَوْنَ فِی شَهْرِ رَجَبٍ ثَلَاثَةَ أَصْوَاتٍ مِنَ السَّمَاءِ صَوْتاً أَلا لَعْنَةُ اللَّهِ عَلَی الظَّالِمِینَ وَ الصَّوْتُ الثَّانِی أَزِفَتِ الْآزِفَةُ یَا مَعْشَرَ الْمُؤْمِنِینَ وَ الصَّوْتُ الثَّالِثُ یَرَوْنَ بَدَناً بَارِزاً نَحْوَ عَیْنِ الشَّمْسِ هَذَا أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ قَدْ کَرَّ فِی هَلَاکِ الظَّالِمِینَ وَ فِی رِوَایَةِ الْحِمْیَرِیِّ وَ الصَّوْتُ الثَّالِثُ بَدَنٌ یُرَی فِی قَرْنِ الشَّمْسِ یَقُولُ إِنَّ اللَّهَ بَعَثَ فُلَاناً فَاسْمَعُوا لَهُ وَ أَطِیعُوا وَ قَالا جَمِیعاً فَعِنْدَ ذَلِکَ یَأْتِی لِلنَّاسِ الْفَرَجُ وَ یَوَدُّ الْأَمْوَاتُ أَنْ لَوْ کَانُوا أَحْیَاءً وَ یَشْفِی اللَّهُ صُدُورَ قَوْمٍ مُؤْمِنِینَ
امام رضا - علیه السّلام - فرمود: لا جرم آشوب «صمّاء صیلم» رخ میدهد که زیرکان و اشخاص با احتیاطی که از خواص ما میباشند نیز به آن ورطه کشیده میشوند. و این به هنگامی است که شیعیان، سومین (امام) از اولاد مرا از دست بدهند. اهل آسمان و زمین بر وی میگریند و چه بسیارند مؤمنینی که موقع از دست رفتن «ماء معین» آب صاف و زلال و جاری (قایم) متأسف و تشنه و حیران و محزون میباشند. گویا آنان را میبینم که ندایشان میکنند و آن صدا از دور شنیده میشود؛ چنان که از نزدیک شنیده میشود و آن صدا برای اهل ایمان رحمت و برای کافران عذاب است.
حسن بن محبوب عرض کرد: آن صدا چیست؟ فرمود: در ماه رجب سه صدا از آسمان شنیده میشود: صدای اوّل اینست: «أَلا لَعْنَةُ اللَّهِ عَلَی الظَّالِمِینَ؛ آگاه باشید لعنت خدا بر ظالمین باد،» صدای دوّم میگوید: «ای اهل ایمان! روز رستاخیز نزدیک است». و در صدای سوّم شخصی را آشکارا در سمت خورشید میبینید که میگوید: «این امیر المؤمنین است که برای کشتن بیدادگران حمله میآورد.»
و در روایت حمیری آمده است: در صدای سوّم بدنی از نزدیک خورشید دیده میشود که میگوید: «خداوند فلانی را فرستاد، سخنان او را بشنوید و از او پیروی کنید». و هر دو راوی گفتهاند: در این موقع فرج (و آزادی) مردم فرا میرسد و آنان که مردهاند دوست میداشتند که در آن وقت زنده میبودند و خداوند دلهای مردم با ایمان را التیام و شفا میبخشد.
بحار الأنوار، ج۵۱، ص ۱۵۲
سخنان امام جواد (علیه السلام) درباره امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف)
وَ قَالَ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِیٍّ التَّقِیُّ ع لِعَبْدِ الْعَظِیمِ الْحَسَنِیِّ الْمَهْدِیُّ الَّذِی یَجِبُ أَنْ یُنْتَظَرَ فِی غَیْبَتِهِ وَ یُطَاعَ فِی ظُهُورِهِ وَ هُوَ الثَّالِثُ مِنْ وُلْدِی وَ إِنَّ اللَّهَ لَیُصْلِحُ أَمْرَهُ فِی لَیْلَةٍ کَمَا أَصْلَحَ أَمْرَ کَلِیمِهِ مُوسَی ع حَیْثُ ذَهَبَ لِیَقْتَبِسَ لِأَهْلِهِ نَاراً هُوَ سَمِیُّ رَسُولِ اللَّهِ ص وَ کَنِیُّهُ تُطْوَی لَهُ الْأَرْضُ قِیلَ وَ لِمَ سُمِّیَ الْقَایِمَ قَالَ لِأَنَّهُ یَقُومُ بَعْدَ مَوْتِ ذِکْرِهِ وَ ارْتِدَادِ أَکْثَرِ الْقَایِلِینَ بِإِمَامَتِهِ وَ سُمِّیَ الْمُنْتَظَرَ لِأَنَّ لَهُ غَیْبَةً یَطُولُ أَمَدُهَا فَیَنْتَظِرُ خُرُوجَهُ الْمُخْلِصُونَ وَ یُنْکِرُهُ الْمُرْتَابُونَ وَ یَهْلِکُ الْمُسْتَعْجِلُونَ
حضرت امام محمّد تقی- علیه السّلام- به حضرت عبد العظیم حسنی فرمود: مهدی کسی است که واجب است در عصر غیبتش در انتظار او باشند. و در زمان ظهورش فرمان او اطاعت شود. و او فرزند سوّم از اولاد من است و خداوند امر او را (مقدّمات ظهورش را) در یک شب اصلاح و فراهم مینماید، همچنان که امر کلیمش حضرت موسی- علیه السّلام- را وقتی که رفت تا برای اهلش (خانوادهاش) آتش بیاورد، فراهم نمود. او همنام و هم کنیه رسول خدا - صلّی اللَّه علیه و آله - است و زمین برای او پیچیده میشود.
سؤال شد: چرا «قایم» به این نام نامیده شد؟ فرمود: چون بعد از اینکه از یادها برود و بعد از مرتد شدن (روگردانیدن) اکثر قایلین به امامتش، قیام میکند.
و «منتظر» نامیده شده؛ زیرا غیبتی طولانی برای اوست که افراد مخلص، منتظر ظهورش بوده و شککنندگان او را انکار کرده و کسانی که عجله میکنند، هلاک میشوند.
الخرایج و الجرایح، ج۳، ص ۱۱۷۲
سخنان امام هادی(علیه السلام) درباره امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف)
عَنْ عَلِیِّ بْنِ مُحَمَّدٍ النَّقِیِّ علیه السلام قَالَ إِذَا غَابَ صَاحِبُکُمْ عَنْ دَارِ الظَّالِمِینَ فَتَوَقَّعُوا الْفَرَجَ؛
از حضرت امام علی النقی- علیه السّلام- روایت شده است که فرمود: هنگامی که امام شما از منزل ستمگران غایب گردید، منتظر فرج و ظهور او باشید.
کمال الدین و تمام النعمة، ج۲، ص ۳۸۱
وَ قَالَ علیه السلام صَاحِبُ هَذَا الْأَمْرِ مَنْ یَقُولُ النَّاسُ إِنَّهُ لَمْ یُولَدْ بَعْدُ؛
و فرمود: صاحب این امر کسی است که مردم میگویند او هرگز متولد نشده است.
کمال الدین و تمام النعمة، ج۲، ص ۳۸۲
سخنان امام حسن عسکری (علیه السلام) درباره امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف)
وَ قَالَ الْحَسَنُ بْنُ عَلِیٍّ الْعَسْکَرِیُّ علیه السلام لِأَحْمَدَ بْنِ إِسْحَاقَ وَ قَدْ أَتَاهُ لِیَسْأَلَهُ عَنِ الْخَلَفِ بَعْدَهُ فَقَالَ مُبْتَدِیاً مَثَلُهُ مَثَلُ الْخَضِرِ وَ مَثَلُهُ مَثَلُ ذِی الْقَرْنَیْنِ إِنَّ الْخَضِرَ شَرِبَ مِنْ مَاءِ الْحَیَاةِ فَهُوَ حَیٌّ لَا یَمُوتُ حَتَّی یُنْفَخَ فِی الصُّورِ وَ إِنَّهُ لَیَحْضُرُ الْمَوْسِمَ کُلَّ سَنَةٍ وَ یَقِفُ بِعَرَفَةَ فَیُؤَمِّنُ عَلَی دُعَاءِ الْمُؤْمِنِینَ وَ سَیُونِسُ اللَّهُ بِهِ وَحْشَةَ قَایِمِنَا فِی غَیْبَتِهِ وَ یَصِلُ بِهِ وَحْدَتَهُ فَلَهُ الْبَقَاءُ فِی الدُّنْیَا مَعَ الْغَیْبَةِ عَنِ الْأَبْصَارِ؛
حضرت امام حسن عسکری- علیه السّلام- به احمد بن اسحاق که به منظور پرسش نمودن از جانشین آن حضرت نزد او آمده بود، ابتدایا قبل از سؤال فرمود: مثل او مانند مثل خضر و ذو القرنین است؛ خضر از آب حیات نوشید و زنده است و نمیمیرد تا اینکه در صور دمیده شود. و او هر سال در موسم حج حاضر میشود و در عرفه، توقف میکند و وقتی مؤمنین دعا میکنند، آمین میگوید. خداوند تنهایی قایم ما را در زمان غیبت، به وسیله انس گرفتن با او بر طرف میسازد و تنهایی او را به خود وصل میکند. پس برای اوست باقی ماندن در دنیا با پوشیده و غایب بودن از دیدهها.
الخرایج و الجرایح، ج۳، ص ۱۱۷۵
///
ابنا
