دشمنی و عناد ابن تیمیه با امیر المومنین علی بن ابیطالب (علیه السلام) بر کسی پوشیده نیست. وی در کتاب منهاج السنه خود تمام تلاش و کوشش خود را به کار گرفته تا آیات و اخباری را که به نوعی به فضایل و مناقب آن حضرت اشاره می‌نمایند، تضعیف کرده و یا رد نماید. از این روست که وی برخی را ناصبی و دشمن اهل بیت (علیه السلام) دانسته اند.
در این مقاله اعتقاد او پیرامون آیه ولایت را بیان می‌نماییم
ابن تیمیه نزول آیه (انما ولیکم الله و رسوله و الذین ءامنوا الذین یقیمون الصلوه و یوتون الزکوه و هم راکعون) (۱) که به آیه ولایت مشهور است را در شان امیر المومنین (علیه السلام) انکار کرده و می‌گوید: بعضی از راویان کذاب و دروغگو، نزول این آیه را در مورد حضرت علی و صدقه دادن آن حضرت در نماز دانسته اند.اما تمامی محدثین صدقه دادن حضرت علی (علیه السلام) در نماز و نزول این آیه در حق آن حضرت را انکار کرده اند.(۲)
ابن تیمیه با پیروی از امویان در تنقیص حضرت علی (علیه السلام) با نادیده گرفتن روایات مختلف درباره شان نزول این آیه و دروغگو دانستن راویان این احادیث و با بی توجهی به اقوال مفسرین شیعه و سنی، فضایل امیر المومنین (علیه السلام) را انکار کرده و دشمنی خود را با اهل بیت (علیه السلام) بع اثبات رسانده است.
جالب این که کسی که خود به راحتی دروغ می‌گوید و اعتقاد فاسد خود را به تمامی محدثین نسبت می‌دهد، دیگران را متهم به کذب و دروغ می‌کند.
سیوطی شافعی و حاکم حسکانی حنفی به نقل از عبد الرزاق صنعانی، عبد بن حمید، ابن جریر، ابو الشیخ، ابن مردویه، طبرانی،ابن ابی حاتم، ابن عساکر، ابونعیم و خطیب بغدادی روایات متعددی را از امیر المومنین (علیه السلام)، عبد الله بن عباس، عمار بن یاسر، جابر بن عبد الله انصاری، مقداد بن اسود، ابوذر غفاری، ابورافع، انس بن مالک، خادم پیامبر اکرم،سلمه بن کهیل،مجاهد، محمد بن حنفیه،عطاء بن سایب، ابن جریج و عتبه بن حکیم درباره صدقه دادن حضرت علی (علیه السلام) در نماز و نازل شدن این آیه در مورد آن حضرت، نقل می‌کنند.(۳)
آلوسی سلفی یکی دیگر از مفسران اهل سنت معتقد است که بیشتر مورخین نزول آیه شریفه فوق را در حق امیر المومنین ع و صدقه دادن آن حضرت در نماز پذیرفته اند.(۴)
قاضی ایجی، جرجانی و قوشجی و تفتازانی نیز معتقدند: تمامی علما نزول آیه ولایت در حق حضرت علی (علیه السلام) و صدقه دادن آن حضرت را در نماز پذیرفته و بر آن اتفاق نظر دارند.(۵)
ابوریحان نیز اصل ماجرا و صدقه دادن حضرت علی (علیه السلام) را پذیرفته و می‌نویسد: امیر المومنین (علیه السلام) در بیست و چهارم ذی الحجه انگشتر خود را صدقه داد. (۶)
حال ببینید چگونه ابن تیمیه همه این صحابه و علما را کذاب و دروغگو می‌داند!
منابع:
(۱) مایده/۵۵
(۲) ابن تیمیه، منهاج السنه ۱/۳۶۴ و ۴ص ۶۵ و ۸۰
(۳) سیوطی، الدر المنثور ج۳ ص ۹۸ و ۹۹ و حاکم حسکانی، شواهد التنزیل ج۱ ص ۱۶۱ و ۱۸۴ ح ۲۱۶ - ۲۴۰
(۴) آلوسی، روح المعانی ۶/۴۵۸
(۵)ایجی، المواقف، ۳/۶۰۱ در المقصد الرابع - جرجانی، شرح المواقف ۸/۳۶۰ - تفتازانی، شرح المقاصد ۲/۲۸۸
(۶) ابوریحان بیرونی، الآثار الباقیه عن القرون الخالیه ص ۲۹۷
//
پایگاه ادیان، فرق و مذاهب
