آیا شواهد قرآنی مبنی بر لزوم اطاعت از اهل بیت عصمت و طهارت(علیه السلام) موجود است؟
۱- « و ان هذا صراطی مستقیما فاتبعوه و لاتتبعواالسبل فتفرق بکم عن سبیله »
(انعام ۶/۱۵۳)
« این راه راست من است از آن تبعیت کنید و از راه‌های پراکنده نروید که از راه خدا دور می‌شوید.»
امام باقر(علیه السلام) و امام صادق(علیه السلام) همواره می‌فرمودند:« منظور از صراط مستقیم، امام راستین است و مراد از سبل، ائمه ی ضلال و پیشوایان گمراه هستند که شمارا از راه خدا دور می‌دارند و ما راه خدا هستیم.
۲- « یا ایهاالذین امنوا اطیعواالله و اطیعواالرسول و اولی الامر منکم »
(نساء ۴/۵۹)
« ای کسانی که ایمان آورده اید، از خداوند و پیامبر اطاعت کنید و مطیع فرمان اولی الامر که از خود شماست، باشید.»
ثقه الاسلام کلینی با سند صحیح نقل کرده است که بریه عجلی از امام باقر(علیه السلام) پرسید: مراد از این آیه چیست؟ جواب امام با استفاده از آیات ۵۱ تا ۵۳ سوره ی نساء، با توضیح مختصری، به این نحو بوده است:
« آیا ندیدی کسانی را که بهره ای از کتاب(خدا) دارند (بااین حال) به جبت و طاغوت ایمان می‌آورند و به مشرکان می‌گویند: آنها از کسانی که ایمان آورده اند هدایت یافته ترند». این افراد معتقدندکه پیشوایان گمراهی و دعوت کنندگان به آتش، از آل محمد(صلی الله علیه و آله و سلم) هدایت یافته ترند. آنها کسانی هستند که خداوند ایشان را از رحمت خود دور ساخته است و هرکس را که خدا از رحمت خود دور کند، یاوری برای او نخواهی یافت. آیا آنها سهمی در حکومت دارند؟ اگر چنین بود به مردم هیچ حقی نمی‌دادند؛ یا این که به مردم(پیامبر و خاندانش)، نسبت به آن چه خدا از فضلش به آنها بخشیده است، حسد می‌ورزند و ما کسانی هستیم که به خاطر امامت و پیشوایی که خداوند به ما عطا کرده است مورد حسد واقع شده ایم،با این که خدا در قرآن می‌فرماید: «به آل ابراهیم کتاب و حکمت دادیم و حکومت عظیمی در اختیار آنها قرار دادیم»؛ هم چنین می‌فرماید: «در آنها انبیا، پیامبران و ائمه قرار دادیم» ؛ چگونه است که در مورد آل ابراهیم قبول می‌کنندو در مورد آل محمد(صلی الله علیه و آله و سلم) انکار می‌نمایند؟ ولی جمعی از آنها به آن ایمان آورند و جمعی در راه آن مانع ایجاد کنند؛ اما شعله ی فروزان آتش دوزخ برای آنها کافی است.
۳- «ومن یشاقق الرسول من بعد ماتبین له الهدی ویتبع غیر سبیل المومنین نوله ماتولی و نصله جهنم و ساءت مصیرا »
(نساء ۴/۱۱۵)
« کسی که بعد از آشکار شدن حق از در مخالفت با پیامبر درآید و از راهی جز راه مومنان پیروی کند مااو را به همان راه که می‌رود، می‌بریم و به دوزخ داخل می‌کنیم».
ابن مردویه نقل کرده است که شاقه مخالفت با پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم)، در این جا منظور مخالفت در شان علی(علیه السلام) است و منظور از روشن شدن هدایت نیز مقام علی(علیه السلام) است.
سایت فطرت
