آثار شگفت گریستن برای آخرت
ای ابوذر، پروردگار به من خبر داد که به عزت و جلالم سوگند، عابدان به پاداش گریه و ارزش آن پی نخواهند برد که من برای گریه کننده، در عالی ترین مراتب بهشت قصری بنا می‌کنم و دیگری با او شریک نخواهد شد.
روایت فوق بخشی از سفارشات پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله به ابوذر است که ارزش گریه برای آخرت را بیان می‌کند و اینک شرحی از این سخن گهربار ارائه خواهیم داد باشد که چگونه گریستن و برای چه گریستن را بیاموزیم، بیاموزیم که قطرات اشکمان را از هر جواهری ارزشمندتر کنیم، بیاموزیم که پیامبر گونه گریه کنیم.
گریه ای که پیامبر به آن سفارش کرده اند گریه از خوف خداوند و یا گریه از شوق وصول به لقای الهی است. گرچه این دو قسم گریه مطلوب و در توجه به خداوند و بیداری انسان نقش حیاتی دارند اما گریه از شوق وصول به لقای خداوند، برتر و مستلزم معرفت عمیقی است که همگان بدان دست نمی‌یابند و تنها گروه اندکی، از جمله معصومان(علیهم السلام)، به آن معرفت رسیده اند.
امام علی(علیه السلام) در دعای کمیل از شوق خود در رسیدن به لقای محبوب پرده برمی گیرد و صبر کردن در فراق او را سخت تر از صبر بر عذاب او می‌شناسد و خطاب به پروردگار خویش عرض می‌کند:
«فَهَبْنی یاإِلهی وَ سَیِّدی وَ مَوْلایَ و َرَبّی، صَبَرْتُ عَلی عَذابِک فَکیْفَ أَصْبِرُعَلی فِراقِک...»
ای خدای من و مولا و پروردگارم؛ گیرم برعذاب تو صبرکردم، چگونه بر فراق تو صبر کنم؟
و در مقام بیان ناراحتی خویش، در صورت جدایی از معبودش ادامه می‌دهد: «به عزتت ای آقا و مولای من، سوگند می‌خورم که اگر مرا با زبان گویا(در دوزخ) رها کنی، در بین اهل جهنم، چونان دادخواهان ناله همی دهم و بسی فریاد می‌زنم و مانند آنکه محبوبش را از دست داده، از فراق تو زار می‌گریم»
امام سجاد(علیه السلام) در دعای ابوحمزه ثمالی می‌فرماید:
«من با امروز و فردا کردن و آرزوهای طولانی عمر خویش را تباه ساختم و اینک به جایی رسیده ام که از اصلاح نفس خویش به کلی ناامیدم. پس از من بدحال تر و تبه روزگارتر کیست؟ وای اگر من با چنین حالی به قبری روان گردم که آن را برای خوابگاه خود مهیا نساخته ام و با عمل صالح در آن فرش نگسترده ام. چرا نگریم! با اینکه نمی‌دانم کارم به کجا می‌انجامد و اکنون نفس مرا می‌فریبد و روزگار مکر می‌ورزد، در حالی که مرگ برسرم سایه افکنده است.(۲)»
به جهت نقش ارزشی گریه در پاکسازی درون از رذایل و کاستی‌های اخلاقی است که پیامبر می‌فرمایند: فضیلت و پاداشی بر گریه مترتب است که بر غیر آن مترتب نیست و گریه کنندگان به مقامی دست می‌یابند که دیگران، هر چند عبادت کنند، به آن نمی‌رسند.
دنیا را می‌توان به پستانکی تشبیه کرد که وقتی بچه گرسنه می‌شود و دنبال شیر می‌گردد، آن پستانک و گول زنک را در دهان او می‌گذارند و او غافل از همه جا پستانک را به جای پستان مادر می‌مکد و سر انجام پی می‌بردکه پستانک خالی از شیر او را سیر نساخته است
ابوذر از زرنگ‌ترین مردم سۆال می‌کند و پیامبر در جواب می‌فرمایند:
«اکثرهم للموت ذکراً و احسنهم له استعداداً»
زرنگ‌ترین مردم کسی است که بیش از همه به یاد مرگ باشد و خود را بهتر از همه برای مرگ آماده ساخته است.
کسی که مسیری را انتخاب کرده، اگر زرنگ و باهوش باشد، پیوسته به هدف توجه دارد و سعی می‌کند زودتر به مقصد برسد. اگر کسی در مسیر از هدف غافل شود، حیران و سرگردان گشته، سالم به مقصد نمی‌رسد
شیعه نیوز
