۲۰ شعبان سال ۴۰ هجری قمری ابن ملجم مرادی شقی‌ترین انسان‌ها برای شهادت رساندن حضرت علی (علیه السلام) وارد کوفه شد. پس از پایان جنگ نهروان و شکست سنگین خوارج نهروان به دست سپاهیان حضرت علی (علیه السلام) تعداد اندکی از بازماندگان خوارج از صحنه نبرد گریخته و به دیار گوناگون پراکنده شدند.(۱)
عده‌ای از آنان به مکه گریخته و در پناه خانه أمن الهی مأوا گرفتند و هر از گاهی جلسه‌ای تشکیل داده و درباره ادامه حیات ننگین خویش و دسیسه بر ضد خلافت امام علی‌بن ابی طالب (علیه السلام) به گفت‌وگو و رایزنی می‌پرداختند.
تا این که در نشستی سه تن از آنان سوگند خورده و هم‌پیمان شدند تا سه زمامدار مهم عصر یعنی امام علی‌بن ابی طالب (علیه السلام) معاویه‌بن ابی سفیان و عمرو بن عاص را از میان بردارند و حکومت اسلامی را به شورای مسلمانان واگذارند.
عبدالرحمن بن ملجم مرادی کشتن امام علی (علیه السلام) را بر عهده گرفت و حجاج بن عبیدالله صریمی معروف به «برکه بن عبیدالله» کشتن معاویه را و عمرو بن بکر کشتن عمرو بن عاص را در یک شب و در یک ساعت مقرر بر عهده گرفتند و برای عملی ساختن هدفشان راهی کوفه شام و مصر شدند.(۲)
عبدالرحمن بن ملجم مرادی در بیستم شعبان سال ۴۰ قمری وارد کوفه شد و در خانه اشعث‌بن قیس کندی سکونت یافت(۳) و با راهنمایی‌های وی با دختری بنام «قطام بنت علقمه» آشنا و دلباخته زیبایی‌های منحصر به فرد وی شد و از او خواستگاری کرد. قطام پذیرش ازدواج وی را موکول به کشتن امام علی (علیه السلام) کرد زیرا پدر و برادرانش در نبرد نهروان به دست سپاهیان امام علی (علیه السلام) کشته شده بودند و از این بابت وی کینه امیرمیمنان (علیه السلام) را در دل پرورانده و در کمین انتقام نشسته بود.
به هر روی عبدالرحمن بن ملجم مرادی به مدت یک ماه در کوفه اقامت کرد و راه‌های ترور امام علی (علیه السلام) را بررسی و در شب موعود یعنی شب ۱۹ رمضان نیت پلیدش را عملی کرد و به هنگام نماز صبح ضربت سختی بر فرق مبارک امام علی (علیه السلام) در محراب مسجد اعظم کوفه وارد کرد.(۴) بر اثر آن ضربت شیطانی امام علی (علیه السلام) در شب ۲۱ رمضان سال ۴۰ هجری قمری به لقاء الله پیوست و تمامی دوستداران اهل بیت (علیه السلام) و عدالت‌جویان و حق‌گرایان را در ماتم نشاند.
//
پایگاه خبری المذهب
