۲۰ شعبان سال ۴۰ هجری قمری ابن ملجم مرادی شقی‌ترین انسان‌ها برای شهادت رساندن حضرت علی (ع) وارد کوفه شد. پس از پایان جنگ نهروان و شکست سنگین خوارج نهروان به دست سپاهیان حضرت علی (ع) تعداد اندکی از بازماندگان خوارج از صحنه نبرد گریخته و به دیار گوناگون پراکنده شدند.(۱)
عده‌ای از آنان به مکه گریخته و در پناه خانه أمن الهی مأوا گرفتند و هر از گاهی جلسه‌ای تشکیل داده و درباره ادامه حیات ننگین خویش و دسیسه بر ضد خلافت امام علی‌بن ابی طالب (ع) به گفت‌وگو و رایزنی می پرداختند.
تا این که در نشستی سه تن از آنان سوگند خورده و هم‌پیمان شدند تا سه زمامدار مهم عصر یعنی امام علی‌بن ابی طالب (ع) معاویه‌بن ابی سفیان و عمرو بن عاص را از میان بردارند و حکومت اسلامی را به شورای مسلمانان واگذارند.
عبدالرحمن بن ملجم مرادی کشتن امام علی (ع) را بر عهده گرفت و حجاج بن عبیدالله صریمی معروف به «برکه بن عبیدالله» کشتن معاویه را و عمرو بن بکر کشتن عمرو بن عاص را در یک شب و در یک ساعت مقرر بر عهده گرفتند و برای عملی ساختن هدفشان راهی کوفه شام و مصر شدند.(۲)
عبدالرحمن بن ملجم مرادی در بیستم شعبان سال ۴۰ قمری وارد کوفه شد و در خانه اشعث‌بن قیس کندی سکونت یافت(۳) و با راهنمایی‌های وی با دختری بنام «قطام بنت علقمه» آشنا و دلباخته زیبایی‌های منحصر به فرد وی شد و از او خواستگاری کرد. قطام پذیرش ازدواج وی را موکول به کشتن امام علی (ع) کرد زیرا پدر و برادرانش در نبرد نهروان به دست سپاهیان امام علی (ع) کشته شده بودند و از این بابت وی کینه امیرمیمنان (ع) را در دل پرورانده و در کمین انتقام نشسته بود.
به هر روی عبدالرحمن بن ملجم مرادی به مدت یک ماه در کوفه اقامت کرد و راه‌های ترور امام علی (ع) را بررسی و در شب موعود یعنی شب ۱۹ رمضان نیت پلیدش را عملی کرد و به هنگام نماز صبح ضربت سختی بر فرق مبارک امام علی (ع) در محراب مسجد اعظم کوفه وارد کرد.(۴) بر اثر آن ضربت شیطانی امام علی (ع) در شب ۲۱ رمضان سال ۴۰ هجری قمری به لقاء الله پیوست و تمامی دوستداران اهل بیت (ع) و عدالت‌جویان و حق‌گرایان را در ماتم نشاند.
//
پایگاه خبری المذهب
