علامه طباطبایی - رحمه الله - گوید: این معنی (حضور ایمّه - علیهم السلام -) جدّاً به طرق بسیاری از ائمه اهل بیت - علیهم السلام - روایت شدهاست.(تفسیر المیزان ۱۰ / ۱۰۰.)
اَلَّذینَ آمَنُوا وَ کانُوا یَتَّقُونَ، لَهُمُ الْبُشری فِی الْحَیوة الدُّنْیا وَ فِی الْآخِرَةِ لاتَبْدیلَ لِکَلِماتِ اللَّهِ ذلِکَ الْفَوْزُ الْعَظیمُ.(سوره یونس / ۶۴.)
“آنان که ایمان آورده و پرهیزکار بودهاند، در دنیا و آخرت آنان را بشارت است؛ کلمات خدا دگرگونی ندارد. این است رستگاری بزرگ”.
در “کافی” به سندش از ابانبن عثمان، از عقبه روایت است که گفت از امام صادق علیه السلام شنیدهاست که میفرمود:
هنگامی که جان آدمی به سینهاش برسد میبیند. گفتم: فدایت شوم، چه میبیند؟ فرمود: رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم را میبیند که به او میفرماید: من رسول خدا هستم، تو را مژده باد. سپس علی بن ابیطالب علیه السلام را میبیند که میفرماید: من علی بن ابیطالب هستم که او را دوست میداشتی، آگاه باش که امروز تو را سود خواهم رساند. گفتم: آیا احدی از مردم هست که چنین چیزی را ببیند و باز به دنیا برگردد؟ فرمود: نه، وقتی چنین دید برای همیشه میمیرد و این را بزرگ میشمارد؛ و این مطلب در قرآن هست. سپس حضرت آیه بالا را قرایت فرمود. این مطلب از امامان اهل بیت - علیهم السلام - به طرق بسیار زیادی روایت شدهاست.(تفسیر المیزان ۱۰ / ۱۰۰.)
به روایت ابنشهرآشوب از زُرَیق، امام صادق علیه السلام فرمود:
لَهُمُالْبُشْری فِیالحیاةِ الدنیا
آن است که رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم و علی علیه السلام او را در وقت مرگ به بهشت مژده میدهند.(تفسیر برهان ۲ / ۱۹۱.)
/
سایت فطرت
