بنا بر اکثر منابع و مشهورترین روایات سال ولادت امام حسین(ع) سال چهارم هجری است و عمر ایشان در وقت شهادت پنجاه و هفت سال بوده است.
در مورد تاریخ ولادت ایشان «تتبّع در منابع تاریخی و حدیثی نشان می دهد که پنجم ماه شعبان از شهرت بیشتری برخوردار است»
«در زیارت سیّد الشهدا(ع) که از امام صادق(ع) روایت شده می خوانیم: أشهَدُ أنَّکَ کُنتَ نورا فِی الأَصلابِ الشّامِخَةِ وَالأَرحامِ المُطَهَّرَةِ لَم تُنَجِّسکَ الجاهِلِیَّةُ بِأَنجاسِها ولَم تُلبِسکَ مِن مُدلَهِمّاتِ ثِیابِها.گواهی می دهم که تو نوری در پشت های والا و رَحِم های پاک بودی. جاهلیت با پلیدی هایش تو را نیالود و جامه های سیاه و تیره آن تو را به خطا نینداخت.»
حسین نامی از سمت خدا
«بر پایه شماری از روایات نام گذاری امام حسن و امام حسین علیهماالسلام توسّط پیامبر(ص) و با وحی الهی صورت گرفت. این نام ها نام فرزندان هارون جانشین حضرت موسی(ع) است همان «شَبَّر» و «شَبیر» که در زبان عربی به «حسن» و «حسین» ترجمه می شوند. گفتنی است نام های «حسن» و «حسین» در میان اعراب جاهلی وجود نداشته است. کنیه(ع) ابو عبد اللّه و کنیه خاصّ او ابو علی است. القاب ایشان بسیار است از قبیل: رشید طیّب وفیّ سیّد زکیّ مبارک مطهّر سِبط رسول اللّه سیّد الشهدا سیّد شباب أهل الجنّه»
در کتاب علل الشرایع به نقل از زید بن علی از پدرش امام زین العابدین(ع) آمده است: «چون حسین(ع) متولّد شد خدای متعال به جبرییل(ع) وحی کرد که: «پسری برای محمّد متولّد شده است. بر او فرود آی و شاد باش گو و به او بگو علی برای تو مانند هارون برای موسی است. پس او را به نام پسر هارون نام بگذار». جبرییل(ع) فرود آمد و از جانب خدای متعال به او شادباش گفت و سپس گفت: «خدای عزوجل به تو فرمان می دهد که او را به نام پسر هارون بنامی». پیامبر(ص) فرمود: نام او چه بوده است جبرییل گفت: «شَبیر». پیامبر(ص) فرمود: زبان من عربی است. جبرییل گفت: «او را حسین بنام»
عقیقه رسول خدا(ص) برای امام حسین(ع)
در کتاب الأمالی شیخ طوسی با سندی از امام(ع) نقل شده است: «اسماء بنت عُمَیس خَثعَمی برایم گفت: روز هفتم تولّد حسین(ع) پیامبر(ص) نزد من آمد و فرمود: «پسرم را بیاور ». او را آوردم و با او همان گونه کرد که با حسن(ع) کرده بود و یک قوچ سپید برای او عقیقه کرد همان گونه که برای حسن(ع) کرده بود و رانش را به قابله داد و سرش را تراشید و هم وزن مویش نقره مسکوک صدقه داد و بر سرش عطر مالید و فرمود: «خون مالیدن بر سر سنّت جاهلی است»
گریه پیامبر(ص) در کودکی امام حسین(ع)
در کتاب عیون أخبار الرضا(ع) با سندی از امام زین العابدین(ع) نقل شده است: «اسماء بنت عمیس برایم نقل کرد: پس از یک سال حسین(ع) متولّد شد و پیامبر(ص) آمد و فرمود: «ای اسماء! پسرم را به من بده». او را در پارچه سفیدی به ایشان دادم. پیامبر(ص) در گوش راستش اذان و در گوش چپش اقامه گفت و او را در دامنش نهاد و گریست. گفتـ[م]: پدر و مادرم فدایت! چرا می گِریی پیامبر(ص) فرمود: «بر این پسرم می گِریم». گفتم: ای پیامبر خدا! او الآن متولّد شده است فرمود: «پس از من گروه ستمکار او را می کُشند. خداوند شفاعتم را به آنان نرساند!». سپس فرمود: «ای اسماء! این را به فاطمه مگو که او را تازه به دنیا آورده است.»
در کتاب المعجم الکبیر به نقل از محمّد بن ضحّاک بن عثمان حزامی آورده است: «پیکر حسین(ع) شبیه پیکر پیامبر(ص) بود.»
///
تابناک
