گریه پیامبر هنگام تولد امام حسین

بنا بر اکثر منابع و مشهورترین روایات سال ولادت امام حسین(علیه السلام) سال چهارم هجری است و عمر ایشان در وقت شهادت پنجاه و هفت سال بوده است.

در مورد تاریخ ولادت ایشان «تتبّع در منابع تاریخی و حدیثی نشان می‌دهد که پنجم ماه شعبان از شهرت بیشتری برخوردار است»

«در زیارت سیّد الشهدا(علیه السلام) که از امام صادق(علیه السلام) روایت شده می‌خوانیم: أشهَدُ أنَّکَ کُنتَ نورا فِی الأَصلابِ الشّامِخَةِ وَالأَرحامِ المُطَهَّرَةِ لَم تُنَجِّسکَ الجاهِلِیَّةُ بِأَنجاسِها ولَم تُلبِسکَ مِن مُدلَهِمّاتِ ثِیابِها.گواهی می‌دهم که تو نوری در پشت‌های والا و رَحِم‌های پاک بودی. جاهلیت با پلیدی‌هایش تو را نیالود و جامه‌های سیاه و تیره آن تو را به خطا نینداخت.»

حسین نامی از سمت خدا

«بر پایه شماری از روایات نام گذاری امام حسن و امام حسین علیهماالسلام توسّط پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) و با وحی الهی صورت گرفت. این نام ها نام فرزندان هارون جانشین حضرت موسی(علیه السلام) است همان «شَبَّر» و «شَبیر» که در زبان عربی به «حسن» و «حسین» ترجمه می‌شوند. گفتنی است نام‌های «حسن» و «حسین» در میان اعراب جاهلی وجود نداشته است. کنیه(علیه السلام) ابو عبد اللّه و کنیه خاصّ او ابو علی است. القاب ایشان بسیار است از قبیل: رشید طیّب وفیّ سیّد زکیّ مبارک مطهّر سِبط رسول اللّه سیّد الشهدا سیّد شباب أهل الجنّه»

در کتاب علل الشرایع به نقل از زید بن علی از پدرش امام زین العابدین(علیه السلام) آمده است: «چون حسین(علیه السلام) متولّد شد خدای متعال به جبرییل(علیه السلام) وحی کرد که: «پسری برای محمّد متولّد شده است. بر او فرود آی و شاد باش گو و به او بگو علی برای تو مانند هارون برای موسی است. پس او را به نام پسر هارون نام بگذار». جبرییل(علیه السلام) فرود آمد و از جانب خدای متعال به او شادباش گفت و سپس گفت: «خدای عزوجل به تو فرمان می‌دهد که او را به نام پسر هارون بنامی». پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود: نام او چه بوده است جبرییل گفت: «شَبیر». پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود: زبان من عربی است. جبرییل گفت: «او را حسین بنام»

عقیقه رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) برای امام حسین(علیه السلام)

در کتاب الأمالی شیخ طوسی با سندی از امام(علیه السلام) نقل شده است: «اسماء بنت عُمَیس خَثعَمی برایم گفت: روز هفتم تولّد حسین(علیه السلام) پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) نزد من آمد و فرمود: «پسرم را بیاور ». او را آوردم و با او همان گونه کرد که با حسن(علیه السلام) کرده بود و یک قوچ سپید برای او عقیقه کرد همان گونه که برای حسن(علیه السلام) کرده بود و رانش را به قابله داد و سرش را تراشید و هم وزن مویش نقره مسکوک صدقه داد و بر سرش عطر مالید و فرمود: «خون مالیدن بر سر سنّت جاهلی است»

گریه پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) در کودکی امام حسین(علیه السلام)

در کتاب عیون أخبار الرضا(علیه السلام) با سندی از امام زین العابدین(علیه السلام) نقل شده است: «اسماء بنت عمیس برایم نقل کرد: پس از یک سال حسین(علیه السلام) متولّد شد و پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) آمد و فرمود: «ای اسماء! پسرم را به من بده». او را در پارچه سفیدی به ایشان دادم. پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) در گوش راستش اذان و در گوش چپش اقامه گفت و او را در دامنش نهاد و گریست. گفتـ[م]: پدر و مادرم فدایت! چرا می‌گِریی پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود: «بر این پسرم می‌گِریم». گفتم: ای پیامبر خدا! او الآن متولّد شده است فرمود: «پس از من گروه ستمکار او را می‌کُشند. خداوند شفاعتم را به آنان نرساند!». سپس فرمود: «ای اسماء! این را به فاطمه مگو که او را تازه به دنیا آورده است.»

در کتاب المعجم الکبیر به نقل از محمّد بن ضحّاک بن عثمان حزامی آورده است: «پیکر حسین(علیه السلام) شبیه پیکر پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) بود.»

///