یکی از اعمالی که در بین شیعیان مرسوم و معمول بوده است، این است که وقتی نام «قائم» عجل الله فرجه در جایی برده می‌شود، اهل مجلس بلند می‌شوند. اگر چه دلیلی محکم بر وجوب ایستادن به هنگام ذکر این لفظ در دست نیست، اما این امر در بین مردم، به عنوان یک عمل مستحب، ریشه‌ای مذهبی دارد و در حقیقت، اظهار ادب و احترام به آن امام عزیز است.
از طرف امام رضا
چنانکه نقل شده: حضور امام رضا علیه السلام در خراسان کلمه‌ی «قائم» ذکر شد، حضرت برخاست و دستش را بر سر نهاد و فرمود:
«اللهم عجل فرجه و سهل مخرجه»
خداوندا! بر فرجش شتاب کن و راه ظهور و نهضتش را آسان گردان.» [۱]
از طرف امام صادق
و از روایتی چنین استفاده می‌شود که این رفتار در عصر امام صادق(علیه السلام) نیز معمول بوده است. از حضرت صادق(علیه السلام) سوال شد: علت قیام در موقع ذکر «قائم» چیست؟
حضرت فرمود: صاحب الامر غیبتی دارد بسیار طولانی، و از کثرت لطف و محبتی که به دوستانش دارد، هر کس وی را به لقب«قائم»- که مشهور است به دولت کریمۀ او، و اظهار تأثری است از غربت او - یاد کند، آن حضرت هم نظر لطفی به او خواهد نمود؛ و چون در این حال، مورد توجه امام واقع می‌شود سزاوار است از باب احترام به پا خیزد و از خدا تعجیل در فرجش را تمنا نماید.» [۲]
پی‌نوشت‌ها:
۱- بحارالانوار، علامه مجلسی، ج۵۱، ص۳۰
۲- الزام الناصب، شیخ حایری یزدی، ج۱، ص۲۷۱
/
پایگاه خبری -تحلیلی اهل البیت (ابنا)
