آیا امام حسین بعد از شهادت حضرت مسلم از وضع کوفه مطلع نشدند؟ اگر مطّلع شدند، چرابرنگشتند؟
حضرت امام حسین علیه السلام بعد از شهادت مسلم بن عقیل از وضع کوفه مطلع شدند، ولی برنگشتند، زیرا برای بیعت گرفتن از مردم و تأسیس حکومت اسلامی در کوفه حرکت نکرده بودند و هدف اساسی امام تأسیس حکومت نبود، تا با شنیدن شهادت مسلم و بیعت شکنی در کوفه برگردند. هدف اساسی آن بزرگوار امر به معروف ونهی از منکر و قیام علیه دستگاه جبارِ متجاهر به فسق و فجور و در عین حال مدّعی و جانشینی رسول خدا بود.حضرت حرکت کرده بود تا به دنیا بفهماند که یزید و امثال او لیاقت و شایستگی خلافت را ندارند.
امام بر خود واجب می‌دانست علیه دستگاه قیام کند، هر چند قیام منتهی به شهادت او شود. امام علیه السلام می‌دانست تاخود و یاران و خاندانش ـ حتی بچه شیرخواره او ـ شربت شهادت را ننوشند، اسلام پا برجا نخواهد ماند و خدا ورسول و دین و آثار آن از میان خواهند رفت.
امام برای شهادت حرکت کرده بود. با این حساب هیچ چیز نمی‌توانست مانع حرکت حضرت به سمت کربلا شد، حتی شهادت مسلم و بی وفایی و عهد شکنی مردم کوفه.
هرگاه دین دستخوش تصرف و تغییر و تبدیل شده و شعایر آن از طرف معاندان از بین برود، واجب است مسلمانان به یاری دین برپاخاسته و خطرات را از آن دفع نمایند، حتی اگر منتهی به مرگشان شود.
واضح است حکومت مردی شریر و مشهور به فساد و میگساری و و متجاهر به گناه و لهو و لعب مانندیزید برای اسلام بزرگ ترین خطر بوده و اگر بدون اعتراضی، زمان به جلو می‌رفت و از طرف کسی حکومت وی موردانکار قرار نمی‌گرفت، مفاسد آن جبران ناپذیر و سبب محور آثار اسلام می‌شد.
تکیه زدن چنین فردی بر مسند خلافت پیامبر افکار عمومی را متزلزل کرده و عقاید را منحرف می‌ساخت و چه بسا کسانی روی این اصل که خلیفه پیامبر نماینده رفتار و اخلاق پیامبر است با دیدن اعمال و حرکات یزید به ساحت قدس پیامبر و برنامه‌های اسلام هم بدبین می‌شدند. اگر شخصیتی مانندامام حسین علیه السلام بر او اعتراض و خلافت او را باطل اعلام نمی‌کرد، این اشتباه در دل ها قوت می‌گرفت. وانگهی سبب می‌شد اکثر افراد جامعه به سمت و سوی افکار و عقاید و اعمال یزید سوق داده شوند.
چون که رب البیت دف گیرد به دست بیت و ما فی البیت رقاصی کنند
با این وجود امام بر خود فرض دانست ادای وظیفه نماید و علیه دستگاه قیام کند، هر چند می‌دانست قیام اومنجر به شهادت وی و یاران و خاندانش خواهد شد.
اصلاً طبق روایات متعدد حضرت مأمور به شهادت بود و کشته شدن او در راه خدا و اسارت خاندانش مطلوب ومحبوب خداوند بود. البته امر به شهادت در حقیقت امر به ایستادگی و استقامت بود.(۱)
بنابراین شهادت تکلیف بود و باید امام به کربلا می‌رفت و مردانه جان می‌باخت، تا جلوی نابودی اسلام رابگیرد.
========================================
۱. شهید آگاه، آیت الله لطف الله صافی، ص ۳۴ـ ۳۷ با تلخیص.
منبع: پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی
پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی
