ای پرچم نجات در آغوش؛ ای چشمه‌سار عاطفه را نوش؛ ای غایب ناگشته فراموش.
ای همه غم‌ها را تو پایان؛ ای همه دردها را تو درمان؛ ای همه نابسامانی‌ها را تو سامان.
ای هر کجا فساد، تو هادم؛ ای هر کجا نظام، تو ناظم؛ ای هر کجا قیام، تو قایم.
ای چشمه جوشان حیات! پهنة گیتی خشکید؛ گل‌بوته‌ها همه پژمردند، جز لاله خون‌رنگ دل‌باختگان.
شب تیرة غیبت به درازا کشید؛ دریای سیاه زندگی طوفانی شد، پهن‌دشت انسانیت به کویر سوزان مبدل گشت و من در این شب تار وحشت‌زا لحظه‌های حضور تو را شماره می‌کنم، ای زداینده غم و موعود امم.
این نه‌تنها منم که در این غار دهشت‌زا، دقایق انتظار تو را شماره می‌کنم؛ بلکه همة پیامبران الهی در انتظار ظهور واپسین حجت خدا ثانیه شماری کرده، در آتش هجر او سوخته، در فراق جانکاهش اشک‌ها ریخته‌اند.
در تاریخ وصل و هجران و در دفتر عشق و حرمان، محبتی چنین دیرپا و محبوبی چنان گریزپا، چشمی‌ندیده و گوشی نشنیده است. اینک یکهزار و یکصد و هفتاد سال تمام است که این جذبه و ناز و این راز و نیاز ادامه دارد.
سرودها و درودهای حضرت داود(ع) که برگ‌های زرین عهد عتیق را به خود اختصاص داده، همه وصف جذبه و شور عشق توست. در هر فصلی از زبور، از ظهور موفورالسّرور، آن محبوب قرون و دهور، پایان بخش شب دیجور و مطلع صبح‌امید و سرور، سخن‌ها گفته و نغمه‌ها نواخته است.
شادی آسمانیان، مسرت خاکیان، غرش دریاها، به وجد آمدن صحراها، ترنم درختان جنگل، آبادانی‌جهان، آسایش انسان و آرامش همگان، در جای جای این کتاب آسمانی به نمایش گذاشته شده است.۱
هر پیامبری از پیامبران پیشین روزهای طلایی و خواستنی پیشوای موعود را برای امت خود ترسیم و نوید بهروزی و گسترش عدل مهدوی را بازگو کرده‌اند.
اشعیای نبی که گسترش عدل و برچیده شدن ستم را به دست آن یگانه دوران خبر داده، ازرجعت مردگان سخن گفته و منتظران ظهور را ستوده است.۲
حضرت دانیال از حوادث آخر زمان به تفصیل سخن گفته، در پایان فرموده است:
((خوشا به‌حال آنان که انتظار کشند)).۳
حضرت حیقوق نیز نوید ظهور داده، از طول غیبتش سخن گفته و به امت خود فرموده است:
((اگرچه تأخیر نماید، برایش منتظر باش، که البته خواهد آمد)).۴
حضرت عیسی(ع) در بیش از ۵۰ مورد از منجی عالم سخن گفته،۵
به انتظار سازنده فرمان‌داده و از غفلت و بی‌توجهی بر حذر داشته است.۶
رسول گرامی اسلام حضرت ختمی مرتبت(ص) پس از مشاهده نور درخشان حجت‌قایم(عج)، چون ستاره‌ای فروزان در شب معراج۷ به خیل منتظران پیوسته و با منطق وحی از این سوز و گدازپرده برداشته،۸ با یک دنیا شور و اشتیاق می‌فرماید:
((طوبی لمن لقیه، وطوبی لمن أحبه، وطوبی لمن قال‌به)).۹
خوشا به حال کسی که او را دیدار نماید؛ خوشا به حال کسی که او را دوست بدارد؛ خوشا به حال‌کسی که به امامت او معتقد باشد.
امیر بیان، پیشوای پرواپیشگان که بر فراز منبر کوفه با یک دنیا شوق و شعف از آن میر هدایت سخن گفته، می‌فرماید:
((برترین قله شرف، دریای بی‌کران فضیلت، شیر بیشه شجاعت، ویرانگر کاخ‌های ستم، جهادگر همیشه پیروز، قهرمان دشمن شکن و...)) و در پایان، آهی از اعماق دل بر کشیده، دست روی‌سینه نهاده می‌فرماید: ((هاه، شوقاً الی رؤیته؛ آه، چقدر مشتاق دیدار اویم)).۱۰
چون از یاران مهربان آن محبوب دل‌ها سخن می‌گوید، می‌فرماید:
((ویا شوقاه الی رؤیتهم فی حال حضور دولتهم)).۱۱
((آه، چقدر مشتاقم که آن‌ها را به هنگام ظهور دولتشان دیدارنمایم)).
سبط اکبر امام حسن مجتبی(ع) حکومت شکوهمند آن حضرت را تشریح نموده و در پایان می‌فرماید:
((فطوبی لمن ادرک أیامه وسمع کلامه)).۱۲
((خوشا به حال آنان‌که روزگار همایونش را درک نموده به فرمانش گوش جان بسپارند)).
سالار شهیدان نیز در شب عاشورا به تفصیل از قیام جهانی آن مصلح آسمانی سخن می‌گوید.۱۳
سید ساجدان در مجلس یزید در آن خطبه تاریخی خود، از مهدی موعود(عج) یاد کرده، با یاد و نامش مباهات می‌کند.۱۴
باقر علوم اولین و آخرین خطاب به ام هانی می‌فرماید:
((فان أدرکت زمانه قرت عینک)).۱۵
((اگر آن روزگار میمون را درک کنی، دیدگانت روشن گردد)).
صادق آل محمد(ص) در شأن آن امام همام می‌فرماید:
((ولو أدرکته لخدمته أیام حیاتی)).۱۶
((اگر من زمان او را درک می‌کردم، همه عمر دامن خدمت به کمر می‌بستم)).
عالم اهل‌بیت، امام کاظم(ع)، به هنگام تشریح آن ایام مسعود به برادر ارجمندش علی بن‌جعفر می‌فرماید:
پسر جان! عقل‌های شما از درک آن ناتوان و استعدادهای شما از دریافت آن عاجز است. اگر زنده بمانید، آن را در می‌یابید.۱۷
امام ثامن و ضامن چون نام نامی ((قایم آل محمد)) را می‌شنود، بر می‌خیزد، دست بر سرمی‌گذارد و برای تعجیل فرج آن بزرگوار دعا می‌کند.۱۸
جوادالائمه(ع) از قیام شکوهمند آن حضرت و برنامه‌های اصلاحی‌اش در مدینه منوره سخن گفته، با یاد آن، دل خود را تسکین می‌بخشد.۱۹
امام هادی(ع) در زندان سامرا به یاد یوسف زهرا اشک می‌ریزد و از اختصاص روزهای‌جمعه به آن حضرت سخن می‌گوید.۲۰
امام حسن عسکری(ع) نیز فرزند دلبندش را چون قرص قمر در شب بدر، به شیفتگان و دلدادگان نشان داده، خطاب به احمدبن اسحاق فرمود:
(اگر نبود که تو در نزد خدا و اولیای خدا منزلت‌خاصی داری، فرزندم را به تو ارائه نمی‌دادم)).۲۱
جان جانان، کعبه خوبان، حجت یزدان، حضرت صاحب العصر والزمان(عج) نیز هم‌چون پدران خود از طول‌غیبت در سوز و گداز است و به شیعیان شیفته و منتظران دل‌سوخته‌اش می‌فرماید:
((واکثروا الدعاء بتعجیل الفرج، فان ذلک فرجکم)).۲۲
((برای تعجیل در امر فرج فراوان دعا کنید که فرج شما در آن است)).
این سوز و گداز برای طولانی شدن دوران غیبت را همة معصومان داشتند، که تنها به تعدادی از آن‌ها اشاره می‌کنیم:
پیشوای پرواپیشگان بیش از دو قرن پیش از ولادت حضرت مهدی(ع) در قنوت نمازشان می‌فرمود:
اللهم انا نشکو الیک فقد نبینا وغیبة امامنا، ففرج ذلک اللهم بعدل تظهره وامام حق نعرفه.۲۳
بار خدایا ما به تو شکایت می‌کنیم رحلت پیامبرمان و غیبت اماممان را، خدایا گشایشی فراهم نما، با عدالتی که‌ظاهر سازی و پیشوای حقی که شناخت داریم.
شهید اول می‌گوید:
امام صادق(ع) به شیعیان فرموده بود این قنوت امیرمؤمنان(ع) را در قنوت‌های‌خود بعد از کلمات فرج بخوانند.۲۴
امام باقر(ع) نیز همین مضمون را به زراره تعلیم فرموده بود که در روزهای جمعه در قنوت نمازش بخواند.۲۵
امام هشتم نیز دعایی به این مضمون به شیعیان خود آموزش داده بود که روزهای جمعه در قنوت نمازظهر بخوانند.۲۶
امام جواد۲۷، امام هادی۲۸ و امام عسکری۲۹ (علیهم‌السلام) هر کدام در قنوت نماز خود برای تعجیل در امرفرج، سپری شدن شب دیجور غیبت و گسترش عدل در زمین، به دست آن امام موعود، دعا می‌کردند.
پیشوای ساجدان و زینت عابدان در صحرای عرفات در دعای مشهور روز عرفه عرضه می‌دارد:
واصلح لنا امامنا... اللهم املأ الارض به عدلاً وقسطاً... واجعلنی من خیار موالیه وشیعته... وارزقنی‌الشهاده بین یدیه.۳۰
خدایا امر امام ما را اصلاح فرما... خدایا زمین را به وسیله او پر از عدل و داد نما... خدایا مرا از دوستان و شیعیان برگزیده‌اش قرار بده... و شهادت در محضر او را به من روزی بفرما.
این‌ها قطره‌ای از دریا، مشتی از خروار و اندکی از بسیار مواردی است که پیشوایان معصوم، به هنگام نیایش درقنوت‌ها یا تعقیبات نمازها، از یوسف گم‌گشته سخن گفته، از دوران غیبتش شکوه‌ها نموده، در فراقش‌ندبه‌ها سرداده، برای پریشانی شیعیان در عصر غیبت، سیلاب اشک بر چهره‌های خود روان ساخته‌اند.
۱. عهد عتیق، مزامیر، مزمور ۳۷، بندهای۹-۱۸ و ۹۶، بندهای-۱۳.
۲. همان، اشعیای نبی، فصل۶۵، بندهای۹-۱۳ و ۲۰-۱۸.
۳. همان، دانیال‌نبی، فصل۱۲، بندهای۱- ۵ و ۱۰-۱۳.
۴. همان، حیقوق‌نبی، فصل۲، بندهای۳- ۵.
۵. در اناجیل‌چهارگانه‌و ملحقات‌آنها ۸۰ بار واژه((پسر انسان)) تکرار شده، که‌تنها ۳۰ مورد آن‌با حضرت‌عیسی(ع) تطبیق‌می‌کند و۵۰ مورد دیگر از منجی‌دیگری‌در آخرالزمان‌خبر می‌دهد. [مستر هاکس‌آمریکایی، قاموس‌کتاب‌مقدس، ص ۲۱۹].
۶. عهد جدید، انجیل‌لوقا، فصل۱۲، بندهای۳۵ و ۳۶.
۷. عیون‌الاخبار، ج۱، ص۴۷.
۸. یونس، ۲۰.
۹. کمال‌الدین، ج۱، ص۲۶۸.
۱۰. بحارالانوار، ج۵۱، ص۱۱۵.
۱۱. اصول‌کافی، ج۱، ص۲۷۰.
۱۲. یوم‌الخلاص، ص۳۷۴.
۱۳. اثبات‌الهداة، ج۳، ص۵۶۹.
۱۴. نفس‌المهموم، ص۴۱۱.
۱۵. اصول‌کافی، ج۱، ص۲۷۶.
۱۶. نعمانی، الغیبة، ص۲۴۵.
۱۷. کمال‌الدین، ج۲، ص۳۶۰.
۱۸. قاموس‌الرجال، ج۴، ص۲۹۰.
۱۹. اعلام‌الوری، ج۲، ص۲۴۳.
۲۰. کمال‌الدین، ج۲، ص۳۸۳.
۲۱. اعلام‌الوری، ج۲، ص۲۴۸.
۲۲. طبرسی، احتجاج، ج۲، ص۴۷۱.
۲۳. مستدرک‌وسایل، ج۴، ص۴۰۴.
۲۴. ذکری، ص۱۸۴.
۲۵. مصباح‌المتهجد، ص۳۶۶.
۲۶. جمال‌الاسبوع، ص۴۱۳.
۲۷. بحارالانوار، ج۸۵، ص۲۲۶.
۲۸. مهج‌الدعوات، ص۶۲.
۲۹. همان، ص۶۴.
۳۰. مصباح‌المتهجد، ص۶۹۸.
//
بخشی از مقاله بررسی چند حدیث شبهه‌ناک درباره عدالت آفتاب عالمتاب/ علی اکبر مهدی پور
