می‌شنویم... می‌گوییم(۴)‏

می‌شنویم:"فقط خدا! اسم غیر خدا را بر زبان جاری کردن کفر ‏است! روآوری به غیر خدا شرک است!"‏ 
می‌گوییم: مگر خود شما در زندگی عادی و روزمرّه‌تان متوسّل و ‏متوجّه غیر خدا نمی‌شوید؟! نان می‌خواهید راه نانوایی را در ‏پیش می‌گیرید و از او نان می‌خواهید! مریض می‌شوید راه ‏بیمارستان را در پیش می‌گیرید و بیماری خود را برای طبیب بیان ‏می‌کنید و اگر هم مهارتش را بپسندید، او را به عنوان طبیبی ‏حاذق به دیگران معرّفی می‌کنید! و در آن صورت شما خود را نه ‏مشرک می‌دانید و نه مبلّغ و مروّج شرک! می‌خواهید دانا ‏شوید، به مدرسه و دانشگاه می‌روید و اگر پرسشی برایتان ‏پیش بیاید از استادتان سؤال می‌کنید و از او راهنمایی ‏می‌خواهید!‏

برای مداوا و رفع گرسنگی و دانا شدن، هیچ‌گاه در خانه ‏نمی‌نشینید و مدام بگویید: خدا! خدا! بلکه همزمان با گفتن ‏خدا! خدا! -و هر ذکر دیگری که شما را از غفلت به در آورد- راه ‏مغازه و مؤسّسه و مطب و اداره و... را در پیش می‌گیرید و به ‏فروشنده و مهندس و دکتر و طبیب و مدیر عرض حاجت ‏می‌کنید!‏ 
به یقین اگر در این عرض حاجت، خود را کافر و مشرک نمی‌دانید، ‏نباید به کسانی که در اجرای فرمان الاهی، به ‏سوی رسول خدا رو می‌آورند و از او می‌خواهند که برایشان ‏استغفار کند، تهمت زده و آنها را مشرک بخوانید.‏



فقط خدا