می‌شنویم... می‌گوییم(۱)
می‌شنویم:"توسّل شرک است! فقط خدا."
می‌گوییم: پس چه می‌گویید در مورد آیه‌ی قرآن که برادران حضرت یوسف وقتی به اشتباه بزرگ خود پی بردند، به پدرشان رو کرده، از او خواستند:
یا ابانا استغفر لنا ذنوبنا انّا کنّا خاطیین
ای پدر برای ما از خداوند بخاطر گناهانمان استغفار کن که همانا ما خطاکاربودیم.
حضرت یعقوب_که پیامبر خدا بود_ سخن آنان را رد نکرد و نگفت:
شما جه می‌فهمید؟ جرا به من رو کرده اید و از من درخواست می‌کنید!! آن بار خطا کردید و این بار هم مرتکب گناه بزرگ شرک شده‌اید! بلکه آن حضرت به صراحت قرآن فرمود:
سوف استغفر لکم ربّی انّه هو الغفور الرحیم
خدا، مهربان و بخشنده است. به زودی از او برای شما طلب بخشش و استغفار می‌کنم.
قرآن کلام خداست! کلام خدا حق است و باطل در آن راه ندارد.
ما را نرسد که وقتی تأیید قرآن را می‌بینیم و می‌شنویم، به انکار آن بپردازیم.
چه اینکه توسل ما نه خلاف قرآن است و نه انکارکردن خداوند.که او صاحب قدرت لایتناهی است.خود خواسته است که این توسل، راه تقرب بندگان باشد.
توسل
