میرزا جواد تبریزی (ره)
فقیه مقدس، میرزای تبریزی(قدس سره) مقید بودند که دستمال سیاهی را که مخصوص گریه بر اهل بیت(علیهم السلام) بود، در روضه ها با خود حمل کنند و به ندرت این کار را فراموش می کردند. گاهی اتفاق می افتاد که مرحوم میرزا(قدس سره)بدون برنامه ریزی قبلی در مجلس روضه شرکت می کردند و به همین سبب دستمال همراهشان نبود، ولیکن ایشان در مجالسی که خبر داشتند روضه برگزار خواهد شد، دو دستمال حمل می کردند:
یکی سیاه که مخصوص گریه بر مصایب اهل بیت(علیهم السلام) بود و اشک های خود را با آن پارچه مخصوص سیاه پاک می کردند و دیگری دستمال سفیدی بود که مخصوص پاک کردن بینی و دهان مبارکشان بود. ایشان مقید بودند که اشک خود را با آن دستمال سیاه پاک کنند و همیشه می فرمودند: «من این دستمال ها را برای قبرم می خواهم و وصیت کرده ام که دستمال ها را در قبر من جای دهند تا امانی باشد برای قبر و قیامت».
به حمد الله فرزندان مرحوم میرزا(قدس سره)موفق شدند که دو دستمال سیاه را یکی در دست مبارک و دیگری را بر روی سینه ایشان جای دهند و مرحوم میرزا(قدس سره) با این کار خود، به دیگران درس دادند که با تمسّک بر این روش، خود را از عذاب قبر در امان دارند و گریه های خود را در دستمالی خاص خشک کنند که فریاد رسی باشد در قبر و قیامت و راه گشایی باشد در محشر و این دستمال ها گواهی باشد بر ابراز ارادت میرزا(قدس سره) به اهل بیت(علیهم السلام)، هنییاً له عاش سعیداً و مات سعیداً.
برگرفته از کتاب نصایح استاد الفقهاء و المجتهدین میرزا جواد تبریزی (قدس سره)
شیعه نیوز
