مادر

نمی دانم چرا گاهی دلم از غصه می گیرد 
و-زیر اشک ریزانم دو دستم کاسه می گیرد 

نمی دانم چرا هر شب صدایی خسته می آید 
و پیش چشم غمبارم دو دست بسته می آید 

نمی دانم چرا قلبم تپش هایش پر از آه است 
و در اعماق چشمانم فروغ سرد یک ماه است 

چرا تنها؟ چرا خسته؟ چرا اشکش شده جاری؟ 
گمان دارم که در قلبش فرو کرده کسی خاری 

ندایش را شنیدم من شده تنها و بی یاور 
غمی دارد که می گویدمرتب زیر لب: مادر 

شاعر: محمدرضا طاهری



والقلم