زندگینامه حضرت معصومه(س)
نام شریف آن بزرگوار فاطمه و مشهورترین لقب آن حضرت، «معصومه» است. پدر بزرگوارش امام هفتم شیعیان حضرت موسی بن جعفر(ع) و مادر مکرمه اش حضرت نجمه خاتون(س) است. آن بانو مادر امام هشتم نیز هست. لذا حضرت معصومه(س) با حضرت رضا(ع) از یک مادر هستند.
ولادت آن حضرت در روز اول ذیقعده سال ١٧٣ هجری قمری در مدینه منوره واقع شده است. دیری نپایید که در همان سنین کودکی مواجه با مصیبت شهادت پدر گرامی خود در حبس هارون در شهر بغداد شد. لذا از آن پس تحت مراقبت و تربیت برادر بزرگوارش حضرت علی بن موسی الرضا(ع) قرارگرفت.
در سال ٢٠٠ هجری قمری در پی اصرار و تهدید مأمون عباسی سفر تبعید گونه حضرت رضا (ع) به مرو انجام شد و آن حضرت بدون این که کسی از بستگان و اهل بیت خود را همراه ببرند راهی خراسان شدند.
یک سال بعد از هجرت برادر، حضرت معصومه(س) به شوق دیدار برادر و ادای رسالت زینبی و پیام ولایت به همراه عده ای از برادران و برادرزادگان به طرف خراسان حرکت کرد و در هر شهر و محلی مورد استقبال مردم واقع می شد. این جا بود که آن حضرت نیز همچون عمه بزرگوارشان حضرت زینب(س) پیام مظلومیت و غربت برادر گرامیشان را به مردم مؤمن و مسلمان می رساندند و مخالفت خود و اهلبیت(ع) را با حکومت حیله گر بنی عباس اظهار می کرد. بدین جهت تا کاروان حضرت به شهر ساوه رسید عده ای از مخالفان اهلبیت که از پشتیبانی مأموران حکومت برخوردار بودند،سر راه را گرفتند و با همراهان حضرت وارد جنگ شدند، در نتیجه تقریباً همه مردان کاروان به شهادت رسیدند، حتی بنابر نقلی حضرت(س) معصومه را نیز مسموم کردند.
به هر حال، یا بر اثر اندوه و غم زیاد از این ماتم و یا بر اثر مسمومیت از زهر جفا، حضرت فاطمه معصومه(س) بیمار شدند و چون دیگر امکان ادامه راه به طرف خراسان نبود قصد شهر قم را نموده و پرسیدند: از این شهر«ساوه» تا «قم» چند فرسنگ است؟ آن چه بود جواب دادند، فرمود: مرا به شهر قم ببرید، زیرا از پدرم شنیدم که میفرمود: شهر قم مرکز شیعیان ما است. بزرگان شهر مقدس قم وقتی از این خبر مسرت بخش مطلع شدند به استقبال آن حضرت شتافتند و در حالی که «موسی بن خزرج» بزرگ خاندان «اشعری» زمام ناقه آن حضرت را به دوش میکشید و عده فراوانی از مردم پیاده و سواره گرداگرد کجاوه حضرت فاطمه معصومه(س) در حرکت بودند، حدوداً در روز ٢٣ ربیع الاول سال ٢٠١ هجری قمری حضرت وارد شهر مقدس قم شدند. سپس در محلی که امروز «میدان میر» نامیده میشود شتر آن حضرت در جلو در منزل «موسی بن خزرج» زانو زد و افتخار میزبانی حضرت نصیب این مرد باخدا شد.
سرانجام در روز دهم یا دوازدهم ربیع الثانی سال ٢٠١ هجری پیش از آن که دیدگان مبارکش به دیدار برادر روشن شود، در دیار غربت و با اندوه فراوان دیده از جهان فروبست و شیعیان را در ماتم خود به سوگ نشاند.مردم قم با تجلیل فراوان پیکر پاکش را به سوی محل فعلی که در آن روز بیرون شهر و به نام «باغ بابلان» معروف بود تشییع نمودند. همین که قبر مهیا شد دراین که چه کسی بدن مطهر آن حضرت را داخل قبر قرار دهد دچار مشکل شدند، که ناگاه دو تن سواره که نقاب به صورت داشتند از جانب قبله پیدا شدند و به سرعت نزدیک آمدند و پس از خواندن نماز یکی از آن دو وارد قبر شد و دیگری جسد پاک و مطهر آن حضرت را برداشت و به دست او داد تا در دل خاک نهان سازد. آن دو نفر پس از پایان مراسم بدون آن که با کسی سخن بگویند بر اسب های خود سوار و از محل دور شدند.
بنا به گفته بعضی از علما به نظر میرسد که آن دو بزرگوار امام رضا(ع) و امام جواد(ع) باشند چرا که معمولاً مراسم دفن بزرگان دین با حضور اولیا الهی انجام شده است.
ویژگیهای فاطمه معصومه(س)
علامه تستری، مینویسد: «درمیان فرزندان امام کاظم(ع) با آن همه کثرتشان بعد از امام رضا(ع)، کسی همسنگ حضرت معصومه(س) نمیباشد.» همچنین حاج شیخ عباس قمی به هنگام بحث از دختران حضرت موسی بنجعفر(ع)، مینویسد: «برحسب آنچه به مارسیده، افضل آنها سیده جلیله معظمه، فاطمهبنت امام موسی(ع)، معروف به حضرت معصومه(س) است.»
در این نوشته به برخی از ویژگیهای آن خاتون دوسرا اشاره میکنیم:
شفاعت گسترده
در میان بانوان عالم بعد از فاطمه زهرا(س) از جهت گستردگی شفاعت، هیچ کس به شفیعه محشر، حضرت معصومه دخت موسی بن جعفر(ع) نمیرسد، که امام به حقناطق، حضرت جعفر صادق(ع) در این رابطه میفرماید: «با شفاعت او همه شیعیان ما وارد بهشت میشوند.»
عصمت
بر اساس روایتی که مرحوم سپهر در «ناسخ» از امام رضا(ع)روایت کرده، لقب «معصومه» را به حضرت معصومه، امام هشتم اعطا کردهاند. طبق این روایت امام رضا(ع) فرمود: «هرکس حضرت معصومه را درقم زیارت کند، همانند کسی است که مرا زیارت کرده باشد.» اینروایت را مرحوم محلاتی نیز به همین تعبیر نقل کرده است.با توجه به این که عصمتبه چهارده معصوم منحصرنیست، بلکه همه پیامبران، امامان و فرشتگان معصوم هستند.و علت اشتهار حضرت رسول اکرم، فاطمه زهرا و امامان به «چهارده معصوم» آن است که آنها علاوه بر مصونیت ازگناهان صغیره و کبیره، از «ترک اولی» نیز که منافات با عصمتندارد، پاک و مبرا بودند.
با توجه به این که حضرت معصومه(س) نام شریفشان «فاطمه»است و در حال حیات به «معصومه» ملقب نبودند، تعبیر امام(ع)دقیقا به معنای اثبات عصمت است، زیرا بر اساس قاعده معروف:«تعلیق حکم به وصف مشعر بر علیت است» دلالتحدیثشریف برعصمت آن بزرگوار بیتردید خواهد بود.
فداها ابوها
آیت الله مستنبط از کتاب «کشف اللیالی» نقل کرده که روزی عدهای از شیعیان وارد مدینه شدند و پرسشهایی داشتند که میخواستند از محضر امام کاظم(ع) بپرسند. امام(ع) درسفر بودند، پرسشهای خود را نوشته به دودمان امامت تقدیم نمودند، چون عزم سفر کردند برای پاسخ پرسشهای خود به منزلامام(ع) شرفیاب شدند، امام کاظم(ع) مراجعت نفرموده بود و آنها امکان توقف نداشتند، از این رو حضرت معصومه(س) پاسخ آن پرسشها را نوشتند و به آنها تسلیم نمودند، آنها با مسرت فراوان ازمدینه منوره خارج شدند، در بیرون مدینه با امام کاظم(ع) مصادف شدند و داستان خود را برای آن حضرت شرح دادند.
هنگامی که امام(ع) پرسشهای آنان و پاسخهای معصومه(س) را ملاحظه کردند، سه بار فرمودند: «فداها ابوها» «پدرش به قربانش باد.» با توجه به این کهحضرت معصومه(س) به هنگام دستگیری پدر بزرگوارش خردسال بود، این داستان از مقام بسیار والا و دانش بسیار گسترده آن حضرت حکایت میکند.
بارگاه حضرت معصومه(س) تجلیگاه حضرت زهرا(س)
بر اساس رویای صادقهای که مرحوم آیت الله مرعشی نجفی(ره) ازپدر بزرگوارش مرحوم حاج سیدمحمود مرعشی نقل میکردند، قبر شریف حضرت معصومه(س) جلوهگاه قبر گم شده مادر بزرگوارش حضرت صدیقه طاهره میباشد. آن مرحوم در صدد بود که به هر وسیلهای که ممکن باشد، محل دفنحضرت زهرا را به دست آورد، به این منظور ختم مجربی را آغاز میکند و چهل شب آن را ادامه میدهد، تا درشب چهلم به خدمت حضرت باقر و یا حضرت صادق شرفیاب میشود، امام(ع) به ایشان میفرماید: «علیک بکریمه اهل البیت» «به دامن کریمه اهلبیت پناهببرید.» عرض میکند: بلی من هم این ختم را برای این منظور گرفتهام که قبر شریف بیبی را دقیقا بدانم و به زیارتش بروم. امام(ع) فرمود: منظور من قبر شریف حضرت معصومه درقم میباشد.» سپس ادامه داد: «برای مصالحی خداوند اراده فرموده که محل دفن حضرت فاطمه همواره مخفی بماند و لذا قبر حضرت معصومه را تجلیگاه قبرآن حضرت قرار داده است. هر جلال و جبروتی که برای قبر شریف حضرت زهرا مقدر بود خداوند متعال همان جلال و جبروت را بر قبر مطهر حضرت معصومه(س) قرار داده است.»
شباهت حضرت معصومه به حضرت زینب
هردو، دختر امام معصوماند. زینب کبری دخت حضرت امیرالمؤمنین علی(ع) و حضرت معصومه دخت والاگهر حضرت موسیبنجعفر(ع) میباشد.
هردو بزرگوار مفتخرند که خواهر امام معصوماند. یکی خواهر دو حجّت خدا، حسن و حسین و دیگری خواهر حضرت علیبنموسیالرضا (ع) است.
هر دو بانو، افتخار دارند که عمه امام معصوم میباشند؛ یکی عمه امام زینالعابدین(ع) و دیگری عمه حضرت جوادالایمه(ع).
هر یک از این دو بانوی بزرگ اسلام، مورد تعظیم و احترام سه امام بزرگوار قرار گرفتهاند؛ حضرت زینب(س) از ناحیه پدر بزرگوارشان امیرمؤمنان حضرت علی و از سوی برادرشان حضرت سیدالشّهدا، امام حسین و از ناحیه برادرزادهشان حضرت امام زینالعابدین مورد ستایش قرار گرفتند. همچنین حضرت معصومه(س) نیز از ناحیه جدّ بزرگوارشان حضرت امام صادق و از جانب برادر گرانقدرشان حضرت رضا، و از سوی فرزند برادرشان حضرت جوادالایمه مورد مدح و ثناواقع شدهاند.
هرکدام از این دو بانو، شدّت علاقه نسبت به برادر عزیز و والامقام خود داشتند؛ حضرت زینب نسبت به امام حسین و حضرت معصومه نسبت به امام علیّبنموسیالرضا.
هر دو بانوی الهی به خاطر علاقه به برادرشان، خانه و زندگی خویشتن را رهاکرده، وطن را ترک گفتند و رنج سفر را بر خود هموار نمودند؛ حضرتزینب(س) از مدینه به عراق و بالاخره به شام رفتند و حضرت معصومه(س) از مدینه به ایران و بالاخره در سرمین قم رحل اقامت افکندند.
هردو بانوی بزرگوار، زادگاهشان مدینه، ولی مدفنشان نقطهای دور از زادگاهشان است؛ حضرت زینب(س) در شام یا مصر، و حضرت معصومه(س) در ایران و شهر مقدّس قم.
سید محمد ناظمزاده قمی
//
سایت فطرت
