فضیلت سوره یاسین

فضیلت سوره یاسین

در روایات شریفی که همه‌ی مفسرین از کتاب‌های معتبر اخبار نقل کرده‌اند می‌فرماید:«برای هر چیزی قلبی است و قلب قرآن سوره‌ی «یس» است»
«انّ لکلّ شیءٍ قلب و قلب القرآن یس».(ثواب الاعمال) 
در روایات شریفی که همه‌ی مفسرین از کتاب‌های معتبر اخبار نقل کرده‌اند می‌فرماید:«برای هر چیزی قلبی است و قلب قرآن سوره‌ی «یس» است». 
قلب عالم وجود، محمد(صلی الله علیه و آله و سلم) است و سوره‌ای هم که ویژه‌ی محمد (صلی الله علیه و آله و سلم)باشد، نسبت به همه‌ی قرآن، قلب قرآن است؛چرا که خداوند فرموده است«لولاک لما خلقت الافلاک» ؛اگر به خاطر تو(حضرت محمد(صلی الله علیه و آله و سلم)،نبود افلاک را نمی‌آفریدم.پس،همه‌ی موجودات به طفیل محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) موجود گردیدند. 
مطالب اصلی قرآن که مربوط به مبدأ و معاد و دعوت به آن است،در سوره‌ی یس، جای دارد.هر که،در روز این سوره را بخواند تا شب،از جمله‌ی حفظ شدگان و روزی داده شدگان است،و هر که در شب بخواند،تا روز،از جمله‌ی حفظ شدگان و روزی داده شدگان است. 
هر که در قبرستان،این سوره را بخواند، عذاب «اهل قبر»آن، کم می‌شود،و به تعداد مردگان،ثواب،برای قاری آن نوشته شود و بلاهای دنیا و عذاب‌های آخرت از او دفع گردد و به همین جهت این سوره را «دافعه» می‌نامند،همچنین،به آن«قاضیه» می‌گویند؛چون که همه‌ی حاجت‌های خواننده‌ی آن روا گردد. 
امام صادق(علیه السلام) فرموده‌اند:«در قرآن، برای رسول خدا، پنج نام،وجود دارد:محمد، احمد، عبداللّه،یس و نون» و رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم)نیز،فرموده‌اند:«سوره‌ی یس در تورات،«معمّه» نامیده شده است؛یعنی نیکی هر دو جهان،شامل حال صاحب او است و از او بلاهای دنیا و عذاب‌های آخرت را دور می‌کند ». 
در مورد اهمیت تعلیم قرآن،از امام صادق(علیه السلام) روایت شده:«سوره‌ی یس را به فرزندان خودبیاموزید؛«فانها ریحانة القرآن؛ زیرا که آن گل خوشبوی قرآن است». 

سفیان بن سعید ثوری می‌گوید: 
از حضرت امام صادق(علیه السلام) سؤال کردم:ای رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم)،معنای این گفته‌ی خداوند که می‌فرماید:«یس»،چیست؟ فرمود:نامی از نام‌های پیغمبر است و معنای آن،این است:ای شنونده‌ی وحی من،«و القرآن الحکیم؛قسم به قرآن حکیم».«انـّک لمن المرسلین.علی صراط مستقیم؛تو [ای حبیب من] از رسولانی و بر راه راست؛یعنی راه آشکار می‌باشی». 
همچنین از رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) نقل شده است: 
«قرآن برتر از همه چیزـ غیر از خدا ـ می‌باشد.پس،کسی که به قرآن احترام گذارد،هر آینه،خداوند متعال را احترام و عزّت گذارده و کسی که به قرآن بی حرمتی کند، البته حق او را ناچیز شمرده است. حرمت قرآن [بر گردنت]مانند حرمت پدر،بر گردن فرزند است.خداوند ابتلاهای دنیا را از کسی که قرآن را بشنودو بلاهای آخرت را از قاری قرآن دور می‌کند و به درستی که،در کتاب خدا سوره‌ای است که «عزیز» نامیده می‌شود و قاری آن سوره «شریف» نامیده می‌شود، این سوره، در نزد خدا، مصاحبش را ـ به تعداد [افراد قبیله‌های] «ربیع» و «مضر» ـ شفاعت می‌کند. پس رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند: آن سوره «یس» است؛بعد از آن فرمودند: ای علی،سوره‌ی «یس» را بخوان؛ که در سوره‌ی«یس» ده برکت است، 

۱.گرسنه‌ای نمی‌خوابد،مگر اینکه سیر می‌شود. 
۲.و نه تشنه‌ای،مگر اینکه سیراب می‌شود. 
۳.و نه برهنه‌ای،مگر اینکه پوشانده می‌شود. 
۴.و نه مجردی، مگر اینکه ازدواج می‌کند. 
۵.و نه ترسانی، مگر اینکه ایمن می‌شود. 
۶.و نه در بندی،مگر اینکه نجات پیدا می‌کند. 
۷.و نه مریضی،مگر اینکه بهبودی می‌یابد. 
۸.و نه مسافری،مگر اینکه در سفر یاری می‌شود. 
۹.و نمی‌خوانید این سوره را،در نزد مرده‌ای، مگر اینکه [گناهان او را] کم می‌کند(و بر مقداری از گناهانش چشم پوشی می‌نماید). 
۱۰.و کسی که گم کرده‌ای دارد،این سوره را نمی‌خواند،مگر این که [گم شده‌اش را] پیدا خواهد کرد. 

سیوطی از رسول اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) روایت کرده است: 
«کسی که در شبی، برای طلب خشنودی خدا،‌سوره‌ی یس را بخواند، آمرزیده خواهد شد». 
همچنین،در حدیثی دیگر از رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم)روایت شده است:«من دوست می‌داشتم که سوره‌ی «یس»،در قلب هر انسانی از امّت من بود، کسی که به خاطر کم بودن غذا و کافی نبودن آن، این سوره را بخواند،[در غذای او] برکت پیدا شود، و هر گاه، بر زن سخت‌زا، آن را بخوانند، زاییدن برای او آسان خواهد شد، و هر کس این سوره را بخواند، مثل این است که قرآن را یازده مرتبه،ختم کرده است ». 
ابوبکر گفت:رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند:«کسی که قبر والدینش،یا یکی از آنها را،در هر جمعه زیارت کند، سپس سوره‌ی «یس» را نزد قبر آنها بخواند،خداوند به عدد هر حرفی از آن سوره،یعنی سوره «یس»، گناهانش را می‌آمرزد. 
مشرکین،بر در خانه‌ی پیغمبر(صلی الله علیه و آله و سلم)اجتماع کرده بودند و بیرون آمدن آن حضرت را انتظار می‌کشیدند.بر حضرت ناگوار آمد که ناگهان جبرییل ـ امین علیه السلام ـ نزول کرده و سوره‌ی«یس» را قرایت کرد و به حضرت، امر کرد که بیرون بیاید، پس، حضرت مشتی از خاک را برداشته، و بیرون آمدند و در حالی که سوره‌ی «یس» را قرایت می‌نمودند، خاک را بر سر آنها پاشیدند.آنها حضرت را ندیدند تا ایشان گذشتند،بعضی از آنها دست،بر سر خود،بردند، دیدند خاک آلود است،شخصی، به آنها، گفت:دیگر چرا نشسته‌اید؟ گفتند:انتظار محمد(صلی الله علیه و آله و سلم) را می‌کشیم، گفت:دیدم او را داخل مسجد شد، گفتندحرکت کنید، محمد(صلی الله علیه و آله و سلم) شما را سحر کرد. 
رسول الله صلّی الله علیه و آله فرمودند:«کسی که سوره «یس» و «الصافات» را،در روز جمعه،بخواند،سپس،چیزی را از خداوند طلب کند، خدا، به او حاجت‌هایش را عطا می‌فرماید». 

برگرفته از کتاب شریفه‌ی «فضایل القرآن و العترة»،تألیف مرحوم آیت اللّه حاج میرزا ابوالفضل نجفی قدسی اصفهانی(ره)