علامه حلی و بوسه بر خاک پای امام زمان (عج)

علامه حلی، از رجال برجسته و علمای بزرگوار شیعه، کسی است که درباره اش نوشته اند: « در حالی که کودک بود، به درجه اجتهاد رسید و مردم منتظر بودند که به تکلیف برسد تا از او تقلید نمایند.»
علامه حلی، هر هفته از حله با پای پیاده به سوی کربلا راه می‌افتاد تا فضیلت زیارت امام حسین علیه السلام را در شب جمعه درک نماید. آن بزرگوار، طی سفری از حله به کربلا، به محضر نورانی امام عصرعجل الله تعلی فرجه می‌رسند، اما، حضرت را نمی‌شناسند. در طول مسیر، عصا از دست علامه به زمین می‌افتد. امام زمان ارواحنا فداء خم می‌شوند، عصای علامه را برمی دارند و به دست ایشان می‌دهند. در همین هنگام سوالی در ذهن علامه القا می‌شود و از محضر امام علیه السلام می‌پرسد:
- آیا در این عصر و زمان که غیبت کبراست، می‌توان حضرت صاحب الامر عجل الله تعای فرجه را دید یا نه؟
حضرت در پاسخ علامه می‌فرمایند:
- چگونه صاحب الزمان را نمی‌توان دید و حال آن که دست او هم اکنون در دست توست؟!
به محض این که علامه این پاسخ را می‌شنود، بی اختیار خود را به زمین می‌اندازد تا پای مبارک حضرت را ببوسد که در این هنگام از کثرت شوق مدهوش می‌شود.



سایت ابنا