آیا برپایی مجالس عزاداری به شکلی که امروز رایج است، ازطرف پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله) توصیه شده است؟
اول:ما گریه برحسین (ع) را از رسول خدا (ص) آموخته ایم. راویان حدیث ما و شما روایت کرده اند که رسول خدا(ص) به مردم اعلام نمود: « به زودی امت من، فرزندم حسین(ع) را به قتل می رسانند.» آن گاه حضرت براین موضوع گریست، درحالی که ۵۰ سال تا حادثه شهادت امام حسین(ع) مانده بود.
سند این حدیث، نزد شما اهل سنت نیز بامعیارهای راویان معروفتان، بخاری ومسلم صحیح است، ولی متاسفانه آن را بیان نکرده اند. اما حاکم درکتاب مستدرک ج۳ ص۱۷۶از قول ام فضل، دختر حارث نقل می کند (سند روایت حاکم چنین است: ابوعبدالله محمد بن علی جوهری در بغداد میگوید ابوالاحوص محمد بن هیثم قاضی ازمحمد بن مصعب اوزاعی از ابی عمار شدادبن عبدالله از ام الفضل بنت الحارث روایت کرده است.)که او نزد رسول خدا (ص) رفت وسلام کرد وگفت: « ای رسول خدا (ص) من شب گذشته خواب عجیبی دیدم » حضرت فرمود: « آن خواب چه بود؟ » ام فضل گفت: « خواب وحشتناکی بود! » حضرت پرسید: « خوب چه بود؟ » ام فضل گفت: « خواب دیدم مثل این که قطعه ای از بدن شما جدا شد ودردامن من افتاد» رسول خدا(ص) فرمود: « خواب خوبی دیدی، به خواست خداوند، فاطمه پسری به دنیا خواهد آورد که دردامن تو بزرگ خواهد شد».
آری فاطمه (س) حسین(ع) را به دنیا آورد و او در دامن من بزرگ شد همان گونه که رسول خدا (ص) گفته بود. مدت ها گذشت، روزی نزد رسول خدا (ص) رفتم وحسین(ع) را دامنش گذاشتم،پس از چند لحظه متوجه شدم که رسول خدا(ص) نگاهش را ازمن پنهان می کند،ناگاه فهمیدم که چشمان آن حضرت پراز اشک شده،گفتم:« ای پیامبر خدا! پدرومادرم فدای شما باد! اتفاقی افتاده؟! » حضرت فرمود:« اکنون جبرییل نزد من آمد وخبردادکه امت من به زودی این فرزند را به قتل خواهند رساند. »گفتم: این پسر را؟گفت:«آری» آن گاه حضرت مقداری از تربت حسین(ع) را که تربت سرخی است برایم هدیه آورد. مستدرک می نویسد: این حدیث، بامعیارهای حدیثی بخاری ومسلم حدیث صحیحی است ولی آن ها حدیث را نقل نکرده اند.
دوم:آنچه عجیب به نظر می آید این است که شما اهل سنت به چه دلیل در این ماجرا با رسول خدا (ص) همراهی نمی کنید وبر فرزند و غنچه گل او حضرت حسین(ع) مجالس عزا به پا نمی دارید در حالی که رسول خدا (ص) برای فرزندش گریسته وخداوند بزرگ ترین فرشته اش جبرییل را بر پیامبرش نازل کرده تامصیبت اورا خبر داده، از جرم بزرگ امت درحق او مطلع گرداند وحتی مقداری از تربت او در سرزمین مقدس کربلا راکه درآن به قتل می رسد برایش بیاورد.
سوم:مثل این که شما به این نکته توجه ندارید که ابراز عاطفه ومحبت نسبت به پیامبران و جانشینان آن ها یک عبادت و یک سنت پسندیده است وگویا این آیه قرآن را که درباره گریه یعقوب بر یوسف است نخوانده اید: « وتولی عنهم وقال یا اسفی علی یوسف وابیضت عیناه من الحزن فهو کظیم» (یوسف/۸۴) یعقوب گفت: وا اسفا بریوسف وچشمان او از اندوه (گریه بر یوسف) سفید شد در حالی که خشم خود را فرو می خورد.
چهارم:عمل وکلام و یا تایید مطالب توسط امامان معصوم (ع)، پس از عمل وکلام وتقریر پیامبر(ص)، نزد ماحجت است چرا که رسول خدا (ص) خودش فرمود « انی تارک فیکم الثقلین کتاب الله وعترتی اهل بیتی...» وما، ده ها حدیث صحیح از امامان معصوم(ع) دراختیار داریم که مستحب بودن گریه برحضرت حسین(ع) وبرگزاری مجالس عزا براو را تایید می کند. آری جزع و بی تابی برمردگان را جایز نمی دانیم مگر برای ایمه معصومین (ع).
پنجم:براساس قواعد وقوانین فقهی هرکاری جایز وحلال است مگر آن که حرمت آن از طرف اسلام اعلام شده باشد «کل شی ء لک حلال حتی تعلم انه حرام» پس برپایی مجالس عزا براهل بیت (ع) بر اساس آنچه عرف مردم درمکان ها وزمان های مختلف انجام می دهند مجاز است البته تاجایی که مرتکب عمل حرام وخلاف شرع نگردد.
برگرفته از کتاب < پاسخ به پرسش های سپاه صحابه >، تالیف آقای علی کورانی عاملی
سایت فطرت
