شقی ترین مخالفان حضرت پس از ظهور
مقدس مآب ها چون کارها را بر وفق مراد خود نمی بینند، با سلاح دین و مذهب به جنگ حضرت ولی عصر(عج) می روند. در طول تاریخ اسلام ظاهرگرایان مهم ترین موانع احیای دین و تحولات اجتماعی بوده اند. کسانی که به باطن و روح دین توجه نکرده و افق درک شان فراتر از پوست و قالب را نمی نگرد، لذا موجب می شود که در زمان‌های حساس، تکلیف را نشناسند و به رویارویی پیامبر و امامان (ع) کشانده شوند. در جریان نزول آیه روزه و نماز مسافر، پیامبر(ص) در سفر، دستور افطار دادند و خود روزه گشودند، ولی گروهی که به خیال مقدس مأبانه خود، هر سختی ثواب دارد، به روزه ادامه دادند.
پیامبر با آنان برخورد کرد و به ایشان لقب گناهکار داد(۱) اینان کسانی هستند که حضرت علی (ع) را به ستوه آوردند و جنگ صفین را که در شرف پیروزی بودند را به صلح رساندند و آنچنان به جمود و خشک مغزی های خود ادامه دادند که حضرت مجبور شد در جنگی یک سویه اکثر آنان را از میان بردارند و عاقبت به دست یکی از همین مقدس مآبها به شهادت برسند. کسانی هستند که به ظاهر، خود را به قداست و تقوی آراسته می کنند و از درون به بیماری خود خواهی و خود پسندی دچارند و عوام الناس آن ها را مقدس می پندارند.
امام صادق(ع) می فرماید: آزردگی هایی که مهدی ما از روی نادانان روزگار خود متحمل می شود، بیش از زحماتی است که به پیامبر از جاهلان زمان خود وارد شده. گفتم: چگونه؟ فرمود: پیامبر در زمانی برانگیخته شد که مردم، سنگ و درخت و چوب می پرستیدند. قایم، آن گاه که قیام کند، مردم علیه او قرآن را تاویل می کنند.(۲)
طبق روایات بیشترین کار شکنی ها علیه حضرت از طرف کسانی است که ادعای موافقت با امام را دارند و خود را از منتظران حضرت (ع) می دانند. اینان، امام را نه به خاطر پیاده کردن اسلام اصیل، بلکه برای همراه کردن امام با آرزوهای خود می خواهند. اینان چون کارها را بر وفق مراد خود نمی بینند، با سلاح دین و مذهب به جنگ امام می روند که به فرموده امام صادق (ع): چه بسیارکسانی که ادعای پیروی او را دارند، ولی پس از ظهور از او رو برمی گردانند(۳) امام باقر(ع) می فرماید:...حضرت مهدی (ع) به سوی کوفه رهسپار می شود
. در آن جا شانزده هزار نفر از بتریه، مجهز به سلاح در برابر حضرت می ایستند آنان قاریان قرآن و دانشمندان دینی هستند که پیشانی های شان از عبادت بسیار، پینه بسته، چهره های آن ها بر اثر شب زنده داری زرد شده و نفاق سراپای شان را پوشانده است. آنان یک صدا فریاد بر می آورند، ای فرزند فاطمه(ع) از همان راه که آمده ای برگرد، زیرا به تو نیازی نداریم. حضرت مهدی (ع) در پشت شهر نجف، از ظهر روز دوشنبه تا شامگاه بر آنان شمشیر می کشد و همه را می کشد (۴) پی نوشت: ۱. تفسیر نور الثقلین ج۱ ص ۰۱۶۵ ۲.غیبة نعمانی ص ۰۳۲۲ ۳. میزان الحکمه ج ۱ ص ۲۹۲. ۴. غیبة طوسی ص ۲۸۳ اثبات الهداة ج ۳ ص ۵۱۶ بحارالانوار ج ۲ ص ۵۹۸.
پایگاه خبری المذهب
