شقی ترین مخالفان حضرت پس از ظهور
مقدس مآب ها چون کارها را بر وفق مراد خود نمی‌بینند، با سلاح دین و مذهب به جنگ حضرت ولی عصر(عج) می‌روند. در طول تاریخ اسلام ظاهرگرایان مهم ترین موانع احیای دین و تحولات اجتماعی بوده اند. کسانی که به باطن و روح دین توجه نکرده و افق درک شان فراتر از پوست و قالب را نمی‌نگرد، لذا موجب می‌شود که در زمان‌های حساس، تکلیف را نشناسند و به رویارویی پیامبر و امامان (علیه السلام) کشانده شوند. در جریان نزول آیه روزه و نماز مسافر، پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) در سفر، دستور افطار دادند و خود روزه گشودند، ولی گروهی که به خیال مقدس مأبانه خود، هر سختی ثواب دارد، به روزه ادامه دادند.
پیامبر با آنان برخورد کرد و به ایشان لقب گناهکار داد(۱) اینان کسانی هستند که حضرت علی (علیه السلام) را به ستوه آوردند و جنگ صفین را که در شرف پیروزی بودند را به صلح رساندند و آنچنان به جمود و خشک مغزی‌های خود ادامه دادند که حضرت مجبور شد در جنگی یک سویه اکثر آنان را از میان بردارند و عاقبت به دست یکی از همین مقدس مآبها به شهادت برسند. کسانی هستند که به ظاهر، خود را به قداست و تقوی آراسته می‌کنند و از درون به بیماری خود خواهی و خود پسندی دچارند و عوام الناس آن ها را مقدس می‌پندارند.
امام صادق(علیه السلام) می‌فرماید: آزردگی‌هایی که مهدی ما از روی نادانان روزگار خود متحمل می‌شود، بیش از زحماتی است که به پیامبر از جاهلان زمان خود وارد شده. گفتم: چگونه؟ فرمود: پیامبر در زمانی برانگیخته شد که مردم، سنگ و درخت و چوب می‌پرستیدند. قایم، آن گاه که قیام کند، مردم علیه او قرآن را تاویل می‌کنند.(۲)
طبق روایات بیشترین کار شکنی ها علیه حضرت از طرف کسانی است که ادعای موافقت با امام را دارند و خود را از منتظران حضرت (علیه السلام) می‌دانند. اینان، امام را نه به خاطر پیاده کردن اسلام اصیل، بلکه برای همراه کردن امام با آرزوهای خود می‌خواهند. اینان چون کارها را بر وفق مراد خود نمی‌بینند، با سلاح دین و مذهب به جنگ امام می‌روند که به فرموده امام صادق (علیه السلام): چه بسیارکسانی که ادعای پیروی او را دارند، ولی پس از ظهور از او رو برمی گردانند(۳) امام باقر(علیه السلام) می‌فرماید:...حضرت مهدی (علیه السلام) به سوی کوفه رهسپار می‌شود
. در آن جا شانزده هزار نفر از بتریه، مجهز به سلاح در برابر حضرت می‌ایستند آنان قاریان قرآن و دانشمندان دینی هستند که پیشانی‌های شان از عبادت بسیار، پینه بسته، چهره‌های آن ها بر اثر شب زنده داری زرد شده و نفاق سراپای شان را پوشانده است. آنان یک صدا فریاد بر می‌آورند، ای فرزند فاطمه(علیه السلام) از همان راه که آمده ای برگرد، زیرا به تو نیازی نداریم. حضرت مهدی (علیه السلام) در پشت شهر نجف، از ظهر روز دوشنبه تا شامگاه بر آنان شمشیر می‌کشد و همه را می‌کشد (۴) پی نوشت: ۱. تفسیر نور الثقلین ج۱ ص ۰۱۶۵ ۲.غیبة نعمانی ص ۰۳۲۲ ۳. میزان الحکمه ج ۱ ص ۲۹۲. ۴. غیبة طوسی ص ۲۸۳ اثبات الهداة ج ۳ ص ۵۱۶ بحارالانوار ج ۲ ص ۵۹۸.
پایگاه خبری المذهب
